Art,Crisis

Evros : le pays après l’Europe

Pour le film «Evros : paysage opaque » de Giorgos Keramidiotis

Par Michalis Bartsidis[1]


L’esprit du temps se crée de vastes greniers de force, informe comme
l’ impérieuse tension qu’il tire de tout.
Il n’est plus de temple pour lui,
Rilke,  Rainer Maria, « La septième élégie », Élégies de Duino

 

Nombreux sont ceux qui se souviennent de la scène du film de Theo Angelopoulos Le Pas suspendu de la cigogne, où les deux familles d’un mariage se retrouvent sur les rives opposées d’une rivière. Une chanson de mariage est diffusée par un lecteur de cassettes flottant sur un radeau. Certains se souviennent peut-être aussi de la scène dans laquelle le héros reporter est fasciné par la figure d’un réfugié âgé, vivant comme un ascète dans une petite ville près de la frontière, et se met à le suivre. Le film montre que s’il le veut, le reporter peut, d’un pas, franchir la frontière et se retrouver de l’autre côté.

C’était en 1991. Après la chute du mur de Berlin, une époque qui s’ouvrait, avec de nombreuses attentes en Συνέχεια

Κλασσικό
πόλεμος,αντισημιτισμός

Ποτέ ξανά κουτοπονηριές με το Ολοκαύτωμα

του Άκη Γαβριηλίδη

Πριν από κανένα μήνα, είχα γνωστοποιήσει –μόνο μέσω του facebook, δεν έκρινα σκόπιμο να αφιερώσω και σημείωμα στο παρόν μπλογκ- ότι αποχώρησα από την ομάδα shades magazine διότι είχα υποβάλει προς δημοσίευση το σημείωμά μου Ενάντια στον σιωνισμό, ο διασπορισμός αλλά η ανάρτηση δεν εγκρίθηκε. Η γνωστοποίηση αυτή μου στοίχισε μεταξύ άλλων και την γνωστή γελοία επίθεση κατά την οποία «έγινα από τις 7/10 φουλ αντισιωνιστής» (με ερωτηματικό).

Τότε, κάποιοι καλών προθέσεων φίλοι μού είχαν παρατηρήσει ότι βιάστηκα και ότι ίσως οι διαχειριστές ήταν απλώς πολύ απασχολημένοι και δεν είχαν ακόμη αντιληφθεί ότι υποβλήθηκε ανάρτηση.

Με τη σκέψη ότι ίσως είχαν δίκιο, σκέφτηκα να δώσω λίγο χρόνο σε μία άλλη ομάδα, με την επωνυμία «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ», στην οποία είχα επίσης υποβάλει την ίδια ανάρτηση αλλά δεν την είχα δει ακόμα να δημοσιεύεται.

Νομίζω ότι ένας μήνας είναι επαρκής χρόνος για να συμπεράνουμε ότι η ανάρτηση αυτή δεν έγινε ανεκτή ούτε από Συνέχεια

Κλασσικό
Αθλητισμός,Ανάλυση λόγου,Κινήματα,Πολιτική

Ο Ντόναλντ Τραμπ στη Μίκρα: ο εργοδοτικός δεσποτισμός ως «αξία του Ηρακλή»

του Άκη Γαβριηλίδη

Το περασμένο καλοκαίρι, η ΠΑΕ Ηρακλής μετά από χρόνια απέκτησε έναν (κατά τα φαινόμενα – λίγο πολύ) «κανονικό» καπιταλιστή ως ιδιοκτήτη, τον – μεταξύ άλλων- μεγαλομέτοχο των «Φούρνων Βενέτη» και των γαλακτοκομικών «Δωδώνη», ο οποίος διαφημίστηκε ως «έντιμος άνθρωπος, που δεν αφήνει χρέη, είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του» κ.λπ. Η έλευσή του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τους φίλους και τους παροικούντες της ομάδας, και ιδίως από τα δύο-τρία σάιτ που είναι ειδικά αφιερωμένα σε νέα σχετικά με την ομάδα (περί αυτών θα πούμε κάποια πράγματα στη συνέχεια). Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα όμως, αγωνιστικά και γενικότερα, δεν φαίνεται να δικαιώνουν ιδιαίτερα αυτή την υπεραισιοδοξία. Αυτό προκάλεσε νευρικότητα στην νέα ιδιοκτησία και τους παρατρεχάμενούς της, οι οποίοι αμέσως άρχισαν να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους στο πρόσωπο εχθρών, εξωτερικών αλλά και εσωτερικών (ή ενδιάμεσων) και να εκδίδουν ως επί το πλείστον ατυχείς επικοινωνιακά ανακοινώσεις εναντίον τους. Το κακό άρχισε με ανακοίνωση στην οποία ο Μονεμβασιώτης επέπληττε τους οπαδούς της ομάδας διότι … δεν είχαν αγοράσει αρκετά εισιτήρια διαρκείας. Σημειωτέον ότι η τιμή Συνέχεια

Κλασσικό
Διεθνείς σχέσεις,Κινήματα,θρησκειολογία

Λευκοί άντρες (και γυναίκες) σώζουν σκούρες γυναίκες από σκούρους άντρες;

του Άκη Γαβριηλίδη

Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι η ύπαρξη αστυνομίας ηθών σε μια κοινωνία είναι αδιανόητη και πρέπει να εκλείψει. Είναι βασικό αξίωμα του νεωτερικού νομικού πολιτισμού ότι αυτό που μπορεί να αστυνομεύεται είναι οι πράξεις, όχι το ήθος.

Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφισβήτηση ότι το να κυκλοφορεί κανείς με τα εσώρουχά του στον δημόσιο χώρο δεν πρέπει να αποτελεί αδίκημα, και σίγουρα όχι αδίκημα που να του αξίζει να αντιμετωπιστεί με σύλληψη, κακοποίηση και εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία.
Όμως: όπως έλεγε ο Σπινόζα, το ερώτημα αν κάτι γίνεται σύμφωνα με τον νόμο είναι διακριτό από το ερώτημα αν γίνεται κατά τον καλύτερο δυνατό και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο[1].

Εν προκειμένω, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε μέχρι τώρα, προκύπτει ότι μία νέα γυναίκα σε μια πανεπιστημιούπολη στην Τεχεράνη αφαίρεσε τα ρούχα της σε ένδειξη διαμαρτυρίας για σύσταση που της έγινε να φορά «καλύτερα» το κάλυμμα της κεφαλής της, στη συνέχεια δε συνελήφθη και δεν είναι αυτή τη στιγμή γνωστό πού βρίσκεται και ποια είναι η τύχη της.

Προφανώς η γυναίκα αυτή επιβάλλεται να απελευθερωθεί και να τερματιστούν οποιεσδήποτε νομικές ή εξωνομικές ενέργειες σε βάρος της. Αυτό είναι ξεκάθαρο.

Είναι άραγε εξίσου ξεκάθαρο ότι επιβάλλεται να επικροτήσουμε πολιτικά την κίνησή της και να την Συνέχεια

Κλασσικό