του Αντώνη Σκυλουράκη

Από το 2004 που επέστρεψα στα Χανιά πηγαινοέρχομαι στο ΒΟΑΚ καθημερινά. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχω γίνει μάρτυρας 5 φορές σε θανατηφόρα τροχαία. Όλες τις φορές πέρασα από το σημείο λίγα λεπτά αργότερα. Αν είχα χαζολογήσει λίγο στο γραφείο ή μιλήσει ένα λεπτό παραπάνω με τους γονείς μου θα μπορούσε να με γυρίζανε τέσσερις. Απλά ήμουν τυχερός …

Ο δρόμος –όσοι ξέρετε- οδηγεί στις μεγαλύτερες παραλίες-αξιοθέατα του νησιού: Μπάλος, Ελαφονήσι και Φαλάσαρνα. Τους καλοκαιρινούς μήνες η κατάσταση είναι αφόρητη: ουρές αυτοκινήτων που πηγαίνουν σημειωτόν και απηυδισμένοι οδηγοί που μόλις βρουν μια ανοιχτάδα προσπαθούν να προσπεράσουν με όποιο κόστος. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν τα βαρέα οχήματα που σουλατσάρουν και λυμαίνονται τον ήδη στενό δρόμο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας μαζί με τα αναρίθμητα λεωφορεία.

Ας μιλήσουμε τώρα για οδόστρωμα –ο θεός να το κάνει- που έχει να επισκευαστεί από το 2007 το ένα μέρος και από το 1999 που δόθηκε στην κυκλοφορία το άλλο. Ο φωτισμός είναι τόσο αλλοπρόσαλλος που στους κόμβους γίνεται η νύχτα μέρα και στην υπόλοιπη διαδρομή το απόλυτο σκοτάδι. Στο τέλος της διαδρομής το μάτι είναι τόσο κουρασμένο που βρίσκεσαι στα πρόθυρα της επιληπτικής κρίσης. Το χειμώνα δημιουργούνται ποτάμια και λίμνες νερού και, όταν βρέχει έντονα, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να παραμερίσεις στην άκρη και να κάνεις την προσευχή σου για να μην πέσει κανείς πάνω σου. Ταυτόχρονα με τη βροχή κομμάτια βράχων ή και του βουνού μπορεί να σου έρθουν στην κεφαλή (έχει σπάσει το παρμπρίζ μου στο παρελθόν). Το τζάκ ποτ είναι βέβαια μια ξαφνική καλοκαιρινή βροχή σε ώρα αιχμής που συνδυάζει όλα τα δεινά –ευτυχώς μας γλίτωσε από αυτό η κλιματική αλλαγή. Αν πάθεις λάστιχο ή και κόψιμο και θες να σταματήσεις στην άκρη του δρόμου, θα συνιστούσα να τα κάνεις καλύτερα πάνω σου. Το καλοκαίρι η πλευρική βλάστηση του χειμώνα γίνεται μια ζούγκλα ξερών χόρτων που μειώνει ακόμα περισσότερο το πλάτος του δρόμου και, όπως πολύ καλά μαντεύετε, δεν καθαρίζεται παρά μόνο αν περάσει κανείς VIP (πατριάρχης, πολιτικός κ.τ.λ.). Όλα αυτά, μαζί με τα σκουπίδια, αποτελούν ένα θαυμάσιο προσάναμμα για την επόμενη πυρκαγιά. Ο δρόμος είναι ανεπαρκώς ή και καθόλου επιτηρούμενος από την τροχαία, ενώ οι κάμερες (για λόγους οικονομίας) δουλεύουν εναλλάξ! Ποτέ όλες μαζί! Με αποτέλεσμα όλοι οι επίδοξοι Σουμάχερ να βρίσκουν τα πλατιά τους.

Θα μπορούσα να αστεΐζω για ώρες, όμως μόλις χθες σκοτώθηκαν τρία νέα παιδιά και δεν είναι ώρα για αστεία. Είναι ώρα να απαιτήσουμε όλοι να ολοκληρωθεί άμεσα ο δρόμος γιατί την επόμενη φορά μπορεί να μην είμαστε εμείς οι τυχεροί.