του Άκη Γαβριηλίδη

Η ιδεολογική αντεπίθεση της ελληνικής ακροδεξιάς συνεχίζει να εκτυλίσσεται σε πλήρη ανάπτυξη. Και, κατά την ανάπτυξή της αυτή, ακολουθεί το ένα μετά το άλλο τα βήματα που είχε διαγράψει πριν από δεκαετίες ο προφήτης της, ο Νίκος Γκάτσος.

Γράφαμε ήδη προ ημερών για τη σύνδεση του κόμματος «Νίκη» με ιδέες που είχε εκφράσει ο ποιητής της Αμοργού στα τραγούδια του. Πιο πρόσφατα είχαμε και νέο κρούσμα, από τους κόλπους των ανώτερων ορόφων της ακροδεξιάς πολυκατοικίας: ο κ. Σπύρος Πνευματικός (καμιά φορά τα ονόματα έχουν ένα αθέλητο αποτέλεσμα διεστραμμένου χιούμορ), υποψήφιος της ΝΔ και γιατρός ο ίδιος, βγήκε ευθαρσώς και μας είπε ότι για μερικούς ασθενείς που «δεν έχουν καλή πρόγνωση» είναι καλό να «τραβάμε μία γραμμή» επειδή δεν φτάνουν τα λεφτά (βλ. και χθεσινή μας ανάρτηση).

Και την πρωτοποριακή αυτή ναζιστική ιδέα, όμως, είχε (επανα)φέρει στο δημόσιο χώρο, για πρώτη φορά μετά τον μεσοπόλεμο, ο Νίκος Γκάτσος. Εκείνος ομολογουμένως όχι σε βάση cost-benefit analysis (τουλάχιστο με την συνήθη έννοια του όρου), ούτε σε ιατρική βάση. Πάντως ο στίχος για τον οποίο μιλάω δεν παύει να εισηγείται μετ’ επιτάσεως όχι καν την ευθανασία, αλλά την εκτέλεση γερόντων διά της ρίψεως στον Καιάδα –ένα σημείο του ελληνικού τοπίου που κατά τις δεκαετίες του 20 και του 30 ενέπνευσε ιδιαιτέρως την ελληνική ακροδεξιά, ως ένα βαθμό και την ευρωπαϊκή, όπως μας θύμισε και ο Παρασκευάς Ματάλας προσφάτως- ώστε να απαλλαγούμε από το περιττό και επιβλαβές βάρος που συνιστούν, προς σωτηρίαν της πατρίδος. Αναφέρομαι σε ένα στίχο από το τραγούδι Τα γερόντια, το οποίο συνέθεσε άλλοτε ευρωβουλευτής της ΝΔ, αλλά προσφάτως υμνητής και του ΚΚΕ, και τραγούδησε γνωστός τραγουδιστής που συμμετέχει σε όλες τις ευγενικές –και σε μερικές ευγονικές- προσπάθειες του ελληνισμού τις τελευταίες δεκαετίες:

Μα για να σωθεί η Ελλάδα

στους καιρούς τους ύστατους,

βρείτε κάπου έναν καιάδα

και γκρεμοτσακίστε τους.

Για τον στίχο αυτό είχα ήδη γράψει κάποια πράγματα πριν από είκοσι και πλέον χρόνια. Μερικοί προτίμησαν –και προτιμούν ακόμα- να μην τα βλέπουν όλα αυτά και να στρουθοκαμηλίζουν. Κάποιοι όμως έχουν αρχίσει να παραδέχονται το προφανές.

Μέχρι τις εκλογές απομένει ικανό διάστημα ώστε να βρεθούν και νέες πηγές έμπνευσης στο «έντεχνο λαϊκό μας τραγούδι». Για να δούμε τι άλλο θα δούμε. Εμπρός, Έλληνες νεοναζιστές, one more try …