του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με μια διατύπωση που δεν γνωρίζω ποιος πρωτοκαθιέρωσε, αλλά που χρησιμοποιούν συχνά πυκνά στις αντι-προοδευτικές ιερεμιάδες τους οι αυτοπροβαλλόμενοι ως ευρωπαϊστές (και ως) διανοούμενοι, η Ελλάδα αποτελεί «την τελευταία σοβιετική δημοκρατία».
Ο αγώνας, τώρα, αυτής της «νυν σοβιετικής» εναντίον μίας πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας, και η αξίωσή της προς αυτήν να προσθέτει αυτόν ακριβώς τον προσδιορισμό («πρώην γιουγκοσλαβική») πριν από το κανονικό της όνομα, γίνεται με αιτιολογία την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, η οποία υποτίθεται ότι θα απειληθεί εάν πούμε τη Μακεδονία Μακεδονία.
Το πόσο εξοργιστικά παράλογη, αλλά και βαθιά υποκριτική και ανειλικρινής, είναι αυτή η αιτιολογία, φάνηκε για ακόμα μια φορά τις τελευταίες μέρες, με το πρωτοφανές κρούσμα λογοκρισίας που συνιστά η παρέμβαση του Έλληνα πρέσβη στην Ελβετία, κάποιου Χαράλαμπου Μάνεση, προς το Φεστιβάλ «OtherMovie» του Λουγκάνο, το Συνέχεια →