Δημοσιεύουμε σήμερα και τη μετάφραση του κεφαλαίου από το βιβλίο του ίδιου του Μακιαβέλλι για το οποίο είχαμε κάνει λόγο στην ανάρτηση του σχετικού άρθρου του Τζέιμς Μαρτέλ. Εξηγήσεις για κάποιες μεταφραστικές επιλογές και περισσότερες πληροφορίες μπορεί ο αναγνώστης να βρει σε εκείνη την ανάρτηση.

[1]

Δεν μου φάνηκε σωστό να αφήσω κατά μέρος τον προβληματισμό που αφορά τις συνωμοσίες, οι οποίες είναι πράγμα τόσο επικίνδυνο για ηγεμόνες και ιδιώτες· διότι βλέπουμε ότι πολύ περισσότεροι ηγεμόνες έχασαν τη ζωή και την εξουσία τους απ’ αυτές, παρά από ανοιχτό πόλεμο. Διότι η δυνατότητα να κάνεις ανοιχτό πόλεμο σε έναν ηγεμόνα, ανήκει σε λίγους· η δυνατότητα να συνωμοτείς εναντίον του ανήκει στον καθένα. Από την άλλη μεριά, οι ιδιώτες δεν μπορούν να μπουν σε πιο επικίνδυνο και απερίσκεπτο εγχείρημα απ’ αυτό· διότι είναι δύσκολο και επικινδυνότατο από κάθε άποψη. Εξ ου και πολλές συνωμοσίες επιχειρούνται, αλλά ελάχιστες έχουν την επιθυμητή κατάληξη. Προκειμένου λοιπόν να μάθουν οι ηγεμόνες να φυλάγονται από αυτούς τους κινδύνους, οι δε ιδιώτες να εμπλέκονται σε αυτούς με μεγαλύτερη φειδώ, και μάλιστα να μάθουνε να ζουν ευχαριστημένοι υπό την εξουσία που τους έδωσε η μοίρα, εγώ θα μιλήσω διεξοδικά γι’ αυτές, μη παραλείποντας καμία καταγεγραμμένη περίπτωση που να είναι αξιοσημείωτη για τους μεν ή τους δε. Και είναι στ’ αλήθεια χρυσή εκείνη η φράση του Κορνήλιου Τάκιτου που λέει ότι: οι άνθρωποι πρέπει να τιμούν τα περασμένα και να υπακούν στα τωρινά· οφείλουν να επιθυμούν τους καλούς ηγεμόνες, και, όπως κι αν είναι αυτοί φτιαγμένοι, να τους ανέχονται. Και στ’ αλήθεια, όποιος κάνει το αντίθετο, τις περισσότερες φορές καταστρέφει τον εαυτό του και την πατρίδα του.

Πρέπει λοιπόν, για να μπαίνουμε στο θέμα, να εξετάσουμε πρώτα ενάντια σε ποιον γίνονται οι συνωμοσίες· και θα βρούμε ότι Συνέχεια →