του Άκη Γαβριηλίδη

Grand-parental advisory: Το σημείωμα αυτό καλό είναι να μην το διαβάσουν αρθρογράφοι-πολιτικάντηδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και λοιποί υπάλληλοι του Μαρινάκη, γιατί ίσως τους ανεβεί η πίεση και ταραχθεί η γαλήνη των γηρατειών τους. Σε αυτό, ανατρέχουμε στην γενεαλογία του ηθικού και καλλιτεχνικού συντηρητισμού, του πουριτανισμού, της ξενοφοβίας και του αντι-νεγρισμού στο εσωτερικό της ελληνικής αριστεράς και του αντιδικτατορικού κινήματος· και ειδικότερα σε κάποια δείγματα που μπορούν να θεωρηθούν πρόγονοι της ειρωνικής απόρριψης των «μαύρων, κίτρινων και πράσινων επαναστατών» εκ μέρους του ανανεωτή κομμουνιστή Αναγνωστάκη και της καταδίκης των «νέγρικων χου-χου» εκ μέρους του βενιζελικού Ξυλούρη. Οι οποίες δεν βρίσκονται και πολύ μακριά από την καταγγελία των «κωλόπαιδων» που «χορεύουν σέικ» από τον αντιδραστικό ριζοσπάστη Ντίνο Χριστιανόπουλο, όπως έχω ήδη επισημάνει.

Η Επιθεώρηση Τέχνης, όπως είναι γνωστό, υπήρξε ένα πρωτοποριακό για την εποχή του περιοδικό τής –ας πούμε- αντιδογματικής Συνέχεια →

του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν

Εδώ και λίγες μέρες, ένα βιβλιοπωλείο στο πυρόπληκτο χωριό Cobargo της Νέας Νότιας Ουαλλίας έχει αναρτήσει μια πινακίδα που λέει: «Η πτέρυγα ‘Μετα-αποκαλυπτική Φαντασία’ μεταφέρθηκε στο ‘Θέματα Επικαιρότητας’».

Και όμως, όσο κι αν μοιάζει απίστευτο, η αντίδραση των ηγετών της Αυστραλίας στην πρωτοφανή αυτή εθνική κρίση δεν ήταν να υπερασπιστούν τη χώρα τους, αλλά να υπερασπιστούν τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, τον μεγαλύτερο δωρητή και στα δύο μεγάλα κόμματα –λες και θέλουν να σπρώξουν τη χώρα προς την καταστροφή της. Όταν ξεσπούσαν οι πυρκαγιές, στα μέσα Δεκεμβρίου, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της

Συνέχεια →

της Nina Wegner

Μια ισχυρή πνοή νοσταλγίας για την παλιά σοβιετική εποχή πνέει ανάμεσα στους νομάδες βοσκούς οι οποίοι –πολύ μετά από τότε που η Μογγολία έπαψε να είναι κομμουνιστική, στις αρχές της δεκαετίας του 1990- προσαρμόζονται σε έναν ολοένα και πιο απειλούμενο τρόπο ζωής στα τεράστια βοσκοτόπια της μογγολικής στέπας.

«Παλιά, εκτρέφαμε και πουλούσαμε ζώα ως σοσιαλιστική κολλεκτίβα», μας είπε ο Nerguibaatar L., ένας βοσκός που ζει στην επαρχία Ιχ Tαμίρ της κεντρικής Μογγολίας. «Αλλά αυτό δεν υπάρχει πια, λόγω ελεύθερου εμπορίου. Εμείς οι κτηνοτρόφοι θα προτιμούσαμε να επιστρέψουμε σε αυτό, αν είχαμε επιλογή».

Με δεδομένη την απόλυτη αποτυχία της Σοβιετικής Ένωσης, η επιθυμία αυτή φαίνεται παράξενη. Αλλά οι κτηνοτρόφοι λένε ότι έχουν δύο πιεστικούς λόγους: καλύτερη διαχείριση των βοσκοτόπων και Συνέχεια →