του Αλέξανδρου Κεσσόπουλου
Πριν από λίγα χρόνια, στις αρχές ενός φθινοπώρου, έτυχε να σταθώ απέναντι σε μερικές δεκάδες φοιτητών για να παραδώσω το πρώτο μάθημα που θα παρακολουθούσαν στο πανεπιστήμιο. Σκεφτόμουν, για αρκετές μέρες, πού ακριβώς έπρεπε να τους καλωσορίσω. Τι έπρεπε να συμπεριλάβω στην περιγραφή των συστατικών στοιχείων της πανεπιστημιακής ζωής;
Δεν θυμάμαι τι ακριβώς τους ανέφερα. Θυμάμαι μόνο ότι εν μέρει αυτολογοκρίθηκα. Δεν είπα, δηλαδή, ευθέως στις φοιτήτριες και τους φοιτητές ότι μία από τις σημαντικότερες πτυχές του ελληνικού πανεπιστημίου, όπως τουλάχιστον εγώ το γνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια, ήταν οι γενικές του συνελεύσεις.
Nomadic universality 