συνέντευξη του Σερζ Τισσερόν

Ποιες ζώνες του εγκεφάλου δέχονται ερεθίσματα όταν κανείς παίζει παιχνίδια βίντεο; Διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο του παιχνιδιού ή με τη συσκευή;

Κάθε παίκτης χρησιμοποιεί πάντα, σε κυμαινόμενες αναλογίες, δύο τύπους διάδρασης. Με τις αισθητηριακές και κινητικές διαδράσεις, παρακολουθεί την εμφάνιση ορισμένων αντικειμένων στην οθόνη του προκειμένου να τα εξαφανίσει, να τα κυριεύσει ή να τα ταξινομήσει. Αυτό ισχύει για παιχνίδια όπως τα Candy Crush Saga, Animal Crossing, Call of Duty. Oι αισθήσεις και τα συναισθήματα είναι έντονα: ο στόχος συχνά είναι να σφάξεις όσο το δυνατόν περισσότερα πλάσματα που είναι αμοιβαία εναλλάξιμα, ενώ οποιαδήποτε αφηγηματική μέριμνα είναι οιονεί απούσα. Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού θυμίζει μία απλή κατάσταση «ερέθισμα-ανταπόκριση» και συγγενεύει με το γιο-γιο ή με το φλίππερ, για τα ατομικά παιχνίδια, ή με το ποδοσφαιράκι για τα ομαδικά. Εάν ακολουθηθεί κατά τρόπο υπερβολικό, καταπονεί την προσοχή και απομακρύνει τη νοητική λειτουργία από την πρόβλεψη και το σχεδιασμό, δηλαδή από την ικανότητα να φτιάξεις ένα «πρόγραμμα» ή έναν «οδικό χάρτη».

Από την άλλη, στις αφηγηματικές διαδράσεις –τις οποίες ευνοούν παιχνίδια όπως τα The Legend of Zelda, Shadow of the Colossus, Dishonored, Red Dead Redemption ή ακόμα The Sims-, η αφηγηματική μέριμνα είναι κεντρική: ο Συνέχεια →