του Άκη Γαβριηλίδη
Χθες, παρακολούθησα στον «Ιανό» της Θεσσαλονίκης την παρουσίαση του βιβλίου τού Δημήτρη Παπανικολάου για τον Καβάφη. Το βιβλίο το ξέρω βέβαια, το έχω διαβάσει, έχω γράψει γι’ αυτό και επίσης είχα ο ίδιος μιλήσει λίγες μέρες πριν σε αντίστοιχη εκδήλωση στην Αθήνα. Επειδή όμως μερικές αντιδράσεις του αθηναϊκού κοινού μού είχαν φανεί αρκετά περίεργες, και επειδή ούτως ή άλλως τύχαινε να βρίσκομαι στην πόλη για άλλο λόγο, όταν είδα ότι υπάρχει άλλη μια παρουσίαση αποφάσισα να πάω και εκεί από περιέργεια για να δω τι θα συνέβαινε.
Αποδείχθηκε ότι είχα δίκιο. Από τη συνδυασμένη παρακολούθηση των δύο εκδηλώσεων μπορώ να πω με ακόμη μεγαλύτερη βεβαιότητα δύο πράγματα: α) ευτυχώς που βγήκε αυτό το βιβλίο, και που βγήκε στα ελληνικά και όχι στα αγγλικά, και β) ευτυχώς που μερικοί άνθρωποι, όπως ο Δημήτρης, ή όπως ο Γιάννης ο Χαμηλάκης, έφυγαν από την Ελλάδα και πήγαν σε αγγλικά πανεπιστήμια, όπου κατάφεραν να παραγάγουν ένα έργο το οποίο, αν είχαν Συνέχεια
Nomadic universality 