του Άκη Γαβριηλίδη

Έχει ήδη επισημανθεί, και επικριθεί, η ιδιοκτησιακή αντίληψη για την εξουσία την οποία μαρτυρεί η αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη στην αναγγελία ότι η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες ζήτησε από τέσσερις ελληνικές τράπεζες να της αποστείλουν αναλυτική κίνηση των τραπεζικών λογαριασμών του ιδίου, της συζύγου του, του αδελφού του και κάποιων στενών συνεργατών του. Πράγματι, όποιος μιλά περί «περιστασιακών ενοίκων της εκτελεστικής εξουσίας» θεωρεί ότι υπάρχουν, ή θα έπρεπε να υπάρχουν, μόνιμοι ένοικοι της εξουσίας, και ότι ο ίδιος προφανώς είναι ένας από τους άξιους για αυτή τη μονιμότητα –αν όχι ο κατεξοχήν άξιος.

Κάτι όμως εξίσου αξιοπερίεργο είναι η δραστηριότητα την οποία αποδίδει η δήλωση σε αυτούς τους «μόνιμους ενοίκους». Αυτοί, μας λέγεται εξ αντιδιαστολής, είναι εκείνοι από τους οποίους γράφεται «Η Ιστορία». Με το οριστικό άρθρο στον ενικό και, ιδίως, με Συνέχεια →