του Ντέιβιντ Άντλερ

Τα σήματα συναγερμού είναι στο κόκκινο: η δημοκρατία απειλείται. Σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, οι υποψήφιοι είναι πιο αυταρχικοί, τα κομματικά συστήματα πιο ασταθή και οι πολίτες πιο εχθρικοί απέναντι στους κανόνες και τους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Οι τάσεις αυτές έχουν προκαλέσει μεγάλη συζήτηση μεταξύ όσων θεωρούν την πολιτική δυσαρέσκεια ως οικονομικής, πολιτιστικής ή γενεακής προέλευσης. Αλλά όλες αυτές οι εξηγήσεις μοιράζονται μια βασική παραδοχή: η απειλή προέρχεται από τα πολιτικά άκρα.
Στα δεξιά, οι εθνο-κοινοτιστές [ethno-nationalists] και οι ελευθεριακοί κατηγορούνται ότι στηρίζουν φασιστικές πολιτικές· στα αριστερά, οι ριζοσπάστες των πανεπιστημιουπόλεων και το λεγόμενο κίνημα antifa κατηγορούνται ότι προδίδουν τις φιλελεύθερες αρχές. Και στις δύο περιπτώσεις, η υπόθεση είναι ότι οι ριζοσπαστικές απόψεις συμβαδίζουν με την υποστήριξη του αυταρχισμού, ενώ η μετριοπάθεια συνεπάγεται μια προσέγγιση περισσότερο προσηλωμένη στη δημοκρατική διαδικασία.

Είναι άραγε ορθή αυτή η υπόθεση;

Μάλλον όχι. Η έρευνά μου δείχνει ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική οι Συνέχεια →