Πολιτική

Γιατί θα ψηφίσω Ναι στο δημοψήφισμα για την Καταλονία

της Σιμόνα Λέβι

 

Όταν το 2010 η κεντρική κυβέρνηση απέρριψε το Καταστατικό της Αυτονομίας, παρά το γεγονός ότι υιοθετήθηκε ευρέως σε δημοψήφισμα που η ίδια η κυβέρνηση είχε επιτρέψει, δεν είπα τίποτα γιατί δεν είμαι Καταλανή[1]·

όταν ζήτησαν από το κράτος να ανοίξει διάλογο για την ομοσπονδιοποίηση και τους το αρνήθηκαν, δεν είπα τίποτα επειδή δεν ήμουν Καταλανή·

όταν ζήτησαν να συμφωνήσουν σε ένα νέο δημοψήφισμα και τους είπαν «ούτε να το σκέφτεστε», δεν είπα τίποτα επειδή δεν ήμουν Καταλανή·

όταν τους αρνήθηκαν κάθε ευκαιρία να εισακουστούν, όταν τορπίλλισαν τη δημόσια ασφάλειά τους, τα σχολεία τους, τα νοσοκομεία τους, τους φόρους και τη δημόσια διοίκησή τους, για να τα χρησιμοποιήσουν όλα αυτά ως δικαιολογίες ώστε να συγκαλύψουν τη διαφθορά τους παριστάνοντας τα θύματα, δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήμουν Καταλανή· Συνέχεια

Κλασσικό
Κινήματα,Πολιτική,μαρξισμός

του iohannes maurus

Affectus nec coerceri nec tolli potest nisi per affectum contrarium et fortiorem affectu coercendo [Ένα πάθος δεν μπορεί να κατασταλεί ούτε να αναιρεθεί, παρά μόνο από ένα πάθος αντίθετο και ισχυρότερο από το καταστελλόμενο]

Spinoza, Ethica IV, prop. 7

 

1. Η αριστερά, ειδικά της μαρξιστικής παράδοσης, τείνει να συλλαμβάνει την πολιτική δράση ως εφαρμογή μιας θεωρητικής αλήθειας, και πιστεύει ότι είναι δυνατό να δρα κανείς μόνο υπό τις μορφές εκπροσώπησης που έχουν αποκρυσταλλωθεί στο κόμμα ή στο κράτος ως γενική απεικόνιση[1] της κοινωνίας. Απέναντι σε αυτό το ρεύμα, ο αναρχισμός έχει υπερασπιστεί συχνά μια ηθική αλήθεια και μια πιο άμεση οργάνωση των εργαζομένων, όπως το συνδικάτο ή η συνέλευση, απαξιώνοντας την εκπροσώπηση. Με λίγες εξαιρέσεις, αυτό έχει οδηγήσει τους αναρχικούς και χώρους της ριζοσπαστικής δημοκρατικής αριστεράς να αγνοούν κάθε είδους εκλογικής συμμετοχής. Παρά την αντίθεσή τους, αυτές οι δύο θέσεις αρθρώνονται γύρω από τον ίδιο άξονα: τη σχέση «αλήθειας-αντιπροσώπευσης». Η σχέση αυτή, τόσο για τον αναρχισμό όσο και για τους πολιτικούς μαρξισμούς, υπήρξε το κέντρο τηςπολιτικής θεωρίας και πρακτικής, αφού, αν για τους μεν η αντιπροσώπευση του κόμματος ή του κράτους ήταν η αλήθεια της (οικουμενικής) τάξης ή της κοινωνίας, για τους δε η αλήθεια πρέπει να Συνέχεια

Occupy representation. Το Podemos και η πολιτική της αλήθειας

Aside