του Άκη Γαβριηλίδη

Όλοι εμείς οι πράκτορες της παγκοσμιοποίησης και του Σόρος, που μηχανορραφούμε μέρα και νύχτα για να υπονομεύσουμε τον πολιτισμό του ελληνικού λαού και την ορθόδοξη πίστη του, είμαστε δικαιολογημένα υπερήφανοι και ικανοποιημένοι για την περιφανή νίκη που σημειώσαμε χθες μέσα στην έδρα του αντιπάλου χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, και μάλιστα χωρίς καν ο αντίπαλος να καταλάβει τι συνέβη.

Ας συνοψίσουμε τι συνέβη:

χθες απονεμήθηκαν τα βραβεία «Θεοφανώ» στη Ροτόντα. Στη Ροτόντα, που εδώ και τριάντα χρόνια είχαμε επιχειρήσει να διεκδικήσουμε ως χώρο για τέλεση κοσμικών εκδηλώσεων, όπως π.χ. συναυλιών, αλλά είχαμε προσκρούσει στην αντίθεση, ενίοτε ένοπλη, των Χριστιανοταλιμπάν τραμπούκων οι Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τους ανθρώπους.

Νομιμοποιούμεθα από το ανθρώπινο δίκαιο, και ειδικότερα την ελληνική δικαιοσύνη, να κρίνουμε τις πράξεις των άλλων, και τους ίδιους τους άλλους.

Θα σας γνωστοποιήσω λοιπόν την κρίση μου για τον Aμβρόσιο Καλαβρύτων και όσους σκέφτονται σαν αυτόν.

Καταγγέλλω, λοιπόν, απερίφραστα το θράσος αυτού του κληρικού και τον καταδικάζω χωρίς δισταγμό. Η ιεροσύνη είναι εκτροπή από τους νόμους της φύσεως: κανείς ποτέ δεν έχει δει παπάδες στη φύση. Είναι κοινωνικό κακούργημα. Είναι αμαρτία. Όσοι, λοιπόν, είτε την ασκούν, είτε την υποστηρίζουν δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι. Είναι αποβράσματα της κοινωνίας.

Δυστυχώς, την Ελλάδα από τότε που ιδρύθηκε την διοικούν κυρίως μερικά τέτοια ανθρωπάρια. Είναι κάτι ακροδεξιοί, ομοφοβικοί, σκοταδιστές, εξευτελισμένοι, άνθρωποι του σκότους.

Σας συμβουλεύω: Μη τους πλησιάζετε. Μη τους ακούτε. Μη τους εμπιστεύεσθε. Αποδοκιμάστε τους. Μαυρίστε τους. Βέβαια άνθρωποι είναι, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Είναι εκτρώματα της φύσεως. Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν. Είναι άτομα με νοητική διαταραχή. Μη διστάζετε, λοιπόν. Όταν και όπου τους συναντάτε, φτύστε τους. Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι. Είναι επικίνδυνοι.

του Άκη Γαβριηλίδη

Όπως είναι γνωστό, από πολλούς τα τελευταία χρόνια διατυπώνονται ανησυχίες ότι η ελληνική γλώσσα υπάρχει κίνδυνος να «χαθεί» (ή «να μας την πάρουν», όπως το διατύπωσε πρόσφατα ο υφυπουργός παιδείας). Στις κινδυνολογίες πρωταγωνιστούν και άτομα που ανήκουν ή πρόσκεινται στην εκκλησία.

Μία από τις βασικότερες απειλές που φέρεται ότι προκαλούν αυτόν τον κίνδυνο είναι η χρήση των λεγόμενων «Greeklish». Με τον όρο αυτό νοείται (μάλλον ανακριβώς) η χρήση του λατινικού αλφαβήτου για τη γραφή ελληνικών λέξεων και φράσεων, η οποία χρήση υποτίθεται ότι «αποξενώνει τους νέους από το οπτικό ίνδαλμα των λέξεων». Για να αποτραπεί αυτή η αποξένωση, συνιστάται η αποκλειστική χρήση του ελληνικού αλφαβήτου.

Ποιο είναι όμως το ελληνικό αλφάβητο, και πώς το ξεχωρίζουμε από το «αγγλικό» (δηλ. το Συνέχεια →

της Ρεμπέκα Μπράιαντ

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μετάφραση –με κάποιες συντομεύσεις- του κεφαλαίου με τίτλο «Discipline and freedom» από το βιβλίο Rebecca Bryant, Imagining the modern: the cultures of nationalism in Cyprus, I.B. Tauris & Co Ltd, London 2004 (σ. 166-173). Ο τίτλος και οι σημειώσεις σε αγκύλες είναι του μεταφραστή.

Ένας Τουρκοκύπριος δάσκαλος μου αφηγήθηκε ότι, όταν ήταν παιδί, και αυτός και η οικογένειά του φοβόντουσαν να βγουν από το σπίτι τις Κυριακές. Ήταν η ελληνική «εθνική ημέρα», και οι γείτονές τους μετά τη λειτουργία έβγαιναν από στις εκκλησίες έτοιμοι για σύγκρουση. Δυσκολευόταν πολύ να καταλάβει αυτή την περίεργη αλλαγή που μετέτρεπε τους γείτονες σε εχθρούς, αλλά άρχισε να την καταλαβαίνει καλύτερα αργότερα, όταν μπήκε στο Κολλέγιο Επιμόρφωσης Δασκάλων στη Μόρφου. Εκεί, μου είπε, διδάχθηκε τουρκικά τραγούδια από έναν Έλληνα δάσκαλο, και, σε αντίθεση με όσα έλεγε η ελληνική ηγεσία, είχε πάντοτε την αίσθηση ότι οι Έλληνες συμφοιτητές του ήταν περήφανοι, διότι ο συναγωνισμός για τη σχολή ήταν μεγάλος και έβλεπαν τη φοίτησή τους εκεί ως τιμή. Ταυτόχρονα, κάθε μέρα έπαιρνε το λεωφορείο μαζί με τον Μάρκο Δράκο, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ένας από τους νεαρούς ήρωες της ΕΟΚΑ. Πάντοτε κουβέντιαζαν και συμπαθούσαν πολύ ο ένας τον άλλο, μέχρι ένα πρωί που ο Τουρκοκύπριος χαιρέτισε το συμφοιτητή του λέγοντας «Μέρχαμπα» και έλαβε την μονολεκτική απάντηση «Ένωσις».

Αυτό ακριβώς θεωρώ ότι είναι το πραγματικό αποτέλεσμα των πειθαρχικών μηχανισμών της Συνέχεια →

των Άκη Γαβριηλίδη – Μαρίας Σαρρή

Στη φωτογραφία αυτή, βλέπουμε τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ ή κάποιας δορυφορικής του οργάνωσης να μιλά προς τους συγκεντρωμένους στην πλατεία 17^ης Αυγούστου 1944 (πρώην, και για τους περισσότερους ακόμα και τώρα, «πλατεία Οσίας Ξένης») κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μνήμης για την 70ή επέτειο από το μπλόκο της Κοκκινιάς.

Φέτος, όπως κάθε άλλη φορά, ο εκπρόσωπος στην ομιλία του αναφέρθηκε πρώτα στο ιστορικό της ημέρας· δηλαδή εξήγησε πώς οι Γερμανοί και οι Έλληνες συνεργάτες τους, με επικεφαλής τον διοικητή των γερμανοτσολιάδων Ιωάννη Πλυτζανόπουλο, συγκέντρωσαν στην πλατεία όλους τους άνδρες κατοίκους από 14 μέχρι 60 χρονών, και πώς μετά οι κουκουλοφόροι υπέδειξαν αρκετές δεκάδες από αυτούς οι οποίοι οδηγήθηκαν στην παρακείμενη μάντρα και εκτελέσθηκαν. Στη συνέχεια στηλίτευσε τις προσπάθειες της ΕΕ, της άρχουσας τάξης και των αναθεωρητών να διαστρεβλώσουν και να σβήσουν τη μνήμη των γεγονότων και των ηρωικών θυσιών του λαού μας και των κομμουνιστών ως πρωτοπόρων του και να εξαγνίσουν τους δωσίλογους, καθώς και τους Χρυσαυγίτες που είναι οι πολιτικοί και συχνά οι βιολογικοί τους απόγονοι. Επίσης, καταδίκασε τις ενέργειες του «κράτους εγκληματία» Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων.

Δεν βρήκε όμως λίγο χρόνο να αναφερθεί σε μία πολύ πιο υλική και μόνιμη –και απολύτως επιτυχημένη- προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορικής μνήμης. Η διαστρέβλωση αυτή βρισκόταν, και βρίσκεται κάθε μέρα, μπροστά στα μάτια μας, στα μάτια Συνέχεια →