του Άκη Γαβριηλίδη

Το Σεπτέμβριο του 2017, ο Μανόλης Γλέζος ήταν προσκεκλημένος ως επίτιμος ομιλητής σε συνέδριο που διεξήχθη στο Χίλτον της Αθήνας με θέμα «Μακροζωία: Ένας ρεαλιστικός στόχος». Στο πλαίσιο της παρουσίας του εκεί, έκανε κάποιες δηλώσεις[1] στις οποίες αναφέρθηκε στη μακροζωία, ή στην αναβίωση, καθόσον αυτές αφορούν όχι τα ανθρώπινα άτομα, αλλά τα έθνη. Και πάλι όχι όλα τα έθνη, αλλά ένα. Το γνωστό ένα. Συν ένα άλλο, το οποίο ανέκαθεν στοιχειώνει το φαντασιακό του πρώτου και χρησιμεύει ως διαρκές μέτρο σύγκρισης και διαφοροποίησης. Είπε συγκεκριμένα: Συνέχεια →

Το παρακάτω σημείωμα το είχα στείλει στην Εποχή τον μακρινό Νοέμβριο του 2003 (δεν έχω συγκρατήσει την ακριβή ημερομηνία), όπου και δημοσιεύθηκε αλλά με ελαφρώς αλλαγμένο τίτλο: οι λέξεις ‘γεροντική άνοια’ είχαν αντικατασταθεί από το ‘εμμονές’. Ακόμα κι έτσι, η δημοσίευσή του είχε προκαλέσει τότε ενόχληση και ενστάσεις από αρκετούς καλοπροαίρετους φίλους και φίλες. Με την πάροδο του χρόνου, ο καθένας μπορεί να κρίνει αν ήταν δικαιολογημένες ή όχι. Πάντως επειδή το σημείωμα δεν ήταν πουθενά διαθέσιμο διαδικτυακά, σκέφτηκα να το δημοσιεύσω εδώ ώστε να υπάρχει για λόγους αρχείου και να φαίνεται ότι μερικοί τα λέγαμε από αρκετά νωρίς. 

του Άκη Γαβριηλίδη

Στο προηγούμενο φύλλο της «Εποχής»,  δημοσιεύτηκε η απολογητική δήλωση του Μανόλη Γλέζου υπέρ του Μίκη Θεοδωράκη (ή τουλάχιστον κατά των επικρίσεων που δέχτηκε ο Μίκης Θεοδωράκης) για τις γνωστές δηλώσεις του κατά του εβραϊκού λαού ο οποίος «είναι στη ρίζα του κακού».

Η δημοσίευση αυτή δεν είναι από μόνη της κάτι κακό. Έχει όμως ένα παράδοξο αποτέλεσμα, ότι η εφημερίδα εμφανίζεται να καλύπτει αντιδράσεις σε ένα γεγονóς, χωρίς όμως να έχει αναφερθεί καθόλου στο ίδιο το γεγονóς.

Ασχέτως λοιπόν των λόγων και των ιδιοτελειών που ώθησαν τον κ. Μίλερ ή την ισραηλινή κυβέρνηση να επιτεθούν στον εθνικό μας συνθέτη, υπάρχει ένα ζήτημα με τις ίδιες τις δηλώσεις.

Όποιος τις διαβάσει, αν δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και αν οι λέξεις διατηρούν τη σημασία τους, δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε ένα μόνο  συμπέρασμα: οι δηλώσεις αυτές είναι ξεκάθαρα ρατσιστικές, είναι πραγματικά ο «ιδεότυπος» και η πολλοστή επανάληψη του παραδοσιακού θέματος του ευρωπαϊκού αντισημιτισμού. Οι βεβιασμένες προσπάθειες του ίδιου του Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Πριν από αρκετά χρόνια, την περίοδο που συνεργαζόμουν με την εφημερίδα «Εποχή», (ή μάλλον, ακριβώς, περί το τέλος της περιόδου αυτής), είχα στείλει προς δημοσίευση ένα κείμενο με τον τίτλο «Θεοδωράκης: ρατσισμός ή γεροντική άνοια;», το οποίο αφορούσε τις γνωστές παραληρηματικές δηλώσεις του μουσικού και πολιτευτή σχετικά με τον «μικρό λαό των Εβραίων» που «βρίσκεται στη ρίζα του κακού»[1]. Η επιλογή του τίτλου προκάλεσε ενστάσεις εκ μέρους της εφημερίδας, η οποία τελικά τον δημοσίευσε «διορθωμένο» σε «ρατσισμός ή εμμονές;».

Τώρα που γράφω σε μπλογκ και όσα λέω δεσμεύουν μόνο εμένα, δεν μπορώ παρά να εκφράσω τη χαρά μου που μου δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιήσω αυτούσια την ίδια διάζευξη προκειμένου για μια τελείως ανάλογη δήλωση της παλαίμαχης σκηνοθέτριας και ηθοποιού Ρούλας Πατεράκη, η οποία επίσης δημιουργεί την απορία αν οφείλεται σε προϋπάρχοντα ρατσισμό ή σε επιδείνωση λόγω της ηλικίας (αν και βέβαια το ένα δεν αποκλείει το άλλο).

Η Πατεράκη ετοιμάζεται το διάστημα αυτό να παρουσιάσει στη μικρή Επίδαυρο μία «περφόρμανς» (όπως η ίδια την αποκαλεί) βασισμένη στα δύο πρώτα βιβλία από την «Ιστορία Συνέχεια →