των Ερίκ Αλλιέζ – Μαουρίτσιο Λατζαράτο[i]

Η οξυδέρκεια του Κλάουζεβιτς θα τεθεί σε δοκιμασία χάρη σε ένα από τα μείζονα πολιτικά και στρατιωτικά συμβάντα της γαλλικής επανάστασης: την επανάσταση των νέγρων, που αποσπά το κόσμημα της γαλλικής αποικιακής αυτοκρατορίας, τη νήσο του Αγίου Δομίνικου. Η οποία ήταν επίσης, ούτε λίγο ούτε πολύ, η πιο πλούσια αποικία στον κόσμο[1]. Έτσι, είναι πιθανό να πρόκειται εδώ για το πλέον θεμελιώδες συμβάν της επανάστασης εξαιτίας της δύναμης κατεδάφισης (για να μιλήσουμε ντελεζιανά) που κομίζει: με αυτό, το αδιανόητο εισβάλλει αιφνιδιαστικά στην Ιστορία και την κάνει παγκόσμια σε μια επαναστατική προοπτική.

Η πρώτη νικηφόρα προλεταριακή επανάσταση είναι μία επανάσταση σκλάβων. Αφού η γαλλική δημοκρατία αναγκάστηκε να αναγνωρίσει αυτό το τετελεσμένο γεγονός, η επανάσταση όχι μόνο αντιστάθηκε στα στρατεύματα που απέστειλε στο νησί το 1801 ο Ναπολέων για να αποκαταστήσουν την τάξη και τη δουλεία του Μαύρου Κώδικα[2], αλλά και τα κατανίκησε (προκαλώντας 50.000 νεκρούς –δηλαδή πολύ περισσότερους από τις γαλλικές απώλειες στη μάχη του Βατερλώ), όπως είχε Συνέχεια →

συλλογικό κείμενο

Oι πολιτικοί ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωσαν ότι η αντίδρασή τους απέναντι στις ανυπολόγιστες απώλειες ζωών μεταξύ των μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο με μη αξιόπλοα σκάφη θα είναι να χρησιμοποιήσουν βία, ώστε να πατάξουν τα λεγόμενα «δίκτυα» που λειτουργούν έξω από τη Λιβύη και ενορχηστρώνουν τις επικίνδυνες διαβάσεις της θάλασσας. Πώς; Στις 11 Μαΐου, η επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι δήλωνε: «Κανείς δεν σκέφτεται βομβαρδισμούς. Μιλώ για μια ναυτική επιχείρηση». Δύο μέρες μετά, όμως, η Guardian έγραψε για ένα έγγραφο στρατηγικής που διέρρευσε σχετικά μια αποστολή της ΕΕ στη Μεσόγειο και τα χωρικά ύδατα της Λιβύης, το οποίο πρότεινε εκστρατεία από αέρα και θάλασσα. Αυτό, ανέφερε η εφημερίδα, θα οδηγούσε σε «παράπλευρες απώλειες». Με άλλα λόγια, ενήλικες και παιδιά που επιβαίνουν στα πλοία υπό επίθεση ίσως σκοτωθούν. Με ή χωρίς βόμβες, είναι γνωστό ότι τα μέσα που χρησιμοποιεί η ΕΕ για να απωθήσει, να αποτρέψει και να εκτρέψει τους μετανάστες, ακόμη και όσους ζητούν άσυλο, προκαλούν ήδη τέτοιες «παράπλευρες απώλειες».

Ποια ηθική νομιμοποίηση έχει αυτή η επιλογή κάποιων χωρών, που είναι από τις πλουσιότερες του κόσμου, να χρησιμοποιήσουν τις ναυτικές και τεχνολογικές τους δυνάμεις κατά τρόπο που οδηγεί στο θάνατο ανδρών, γυναικών και παιδιών που έρχονται από τις φτωχότερες και πιο εμπόλεμες περιοχές του κόσμου;

Μια επικίνδυνη διαστρέβλωση της ιστορίας διακινείται για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση. Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική σχετικά με την παράνομη διασυνοριακή μετακίνηση κάνει μια διάκριση μεταξύ της Συνέχεια →