του Άκη Γαβριηλίδη

Στο ηλεκτρονικό Κολοσσαίο στο οποίο έχει μετατραπεί ο ελληνόφωνος δημόσιος (κυβερνο)χώρος τις τελευταίες μέρες, έχει στρογγυλοκαθήσει στις κερκίδες ένας εσμός χουλιγκάνων που διψάνε για αίμα και δείχνουν με τον αντίχειρα προς το έδαφος, κοιτώντας ανυπόμονα τον Καίσαρα. O oποίος άλλωστε ανταποκρίνεται προθύμως, αν δεν πρωταγωνιστεί. Άλλο που δεν θέλει κι αυτός.

Ένα από τα βασικά σλόγκαν αυτού του όχλου –στο βαθμό που μπαίνει καν στον κόπο να ψάξει κάποιο επιχείρημα για να δικαιολογήσει την δολοφονική του παράκρουση- είναι το «η δημοκρατία δεν εκβιάζεται».

Επειδή το απόφθεγμα αυτό μου κίνησε την περιέργεια, έψαξα λίγο να δω από πού προέρχεται, αν το είπε κάποτε κάποιος διάσημος ανήρ, πότε, με ποια αφορμή κ.ο.κ. Γρήγορα όμως εγκατέλειψα την έρευνα· δεν έχει καμία χρησιμότητα. Ούτως ή άλλως, η σημασία του έγκειται στη χρήση που του γίνεται τώρα, όχι στην προέλευσή του.

Η φράση λοιπόν αυτή είναι λάθος. Άκυρη.

Η δημοκρατία ασφαλώς και εκβιάζεται. Συνέχεια →