του Άκη Γαβριηλίδη

Όταν έκανε απεργία πείνας ο Κουφοντίνας και του συμπαραστεκόμασταν, διάφοροι έξυπνοι, ως επί το πλείστον δημοσιολογούντες του ακραίου κέντρου, μας ρωτούσαν: «ναι, αλλά αν αύριο κάνει απεργία πείνας και ένας Χρυσαυγίτης δολοφόνος για να αποφυλακιστεί, θα του συμπαρασταθείτε και εκείνου;».

Η υπερήφανη ελληνική δικαιοσύνη έδωσε ήδη την απάντηση. Ή μάλλον, κατέστησε σαφές ότι η ερώτηση είναι άνευ νοήματος:

οι Χρυσαυγίτες δολοφόνοι δεν χρειάζεται να κάνουν απεργία πείνας για να αποφυλακιστούν. Αρκεί μία απλή αίτηση.

Σημειωτέον μάλιστα ότι ο Κουφοντίνας δεν ζητούσε καν αποφυλάκιση. Ζητούσε απλώς φυλάκιση σε άλλη φυλακή. Και αυτό Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Όσο διαρκούσε η απεργία πείνας του Δημήτρη Koυφοντίνα, όλους εμάς που ζητούσαμε να γίνει δεκτό το αίτημά του, οι κυβερνητικοί, ή τρίτοι, μας ρωτούσαν καλοπροαίρετα ή λιγότερο καλοπροαίρετα: «Αν αύριο κάνει απεργία πείνας ένας εθνικιστής δολοφόνος, εσείς θα τον στηρίξετε και αυτόν;». Εγώ, όπως και αρκετοί άλλοι, απαντούσαμε απλώς «ναι» και κόβαμε εκεί την κουβέντα.

Τώρα που έληξε η απεργία και δεν λειτουργεί πλέον ο ηθικός εκβιασμός και η αυτολογοκρισία την οποία επιβάλλουν τα διάφορα «μην σπας το μέτωπο», «οι κριτικές βοηθάνε τον αντίπαλο» κ.λπ., μπορούμε να συνεχίσουμε αυτή την κουβέντα που τότε κόβαμε. Καθόσον με αφορά, λοιπόν, επιπλέον αυτού του «ναι, θα τον στηρίξω», είχα να πω και κάτι ακόμα το οποίο παρέλειπα τότε. Και αυτό ήταν ότι το «θα» αυτό είναι περιττό. Η ερώτηση δεν είναι υποθετική, είναι τωρινή· και έχει ήδη απαντηθεί: αυτό κάνω ήδη τώρα.

Οι όποιοι ενδοιασμοί που απέτρεψαν κάποιους από το να στηρίξουν το αίτημα του Koυφοντίνα, ή που έκαναν άλλους να τον Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Ακριβώς το διάστημα που ετοιμάζεται να γιορτάσει το επαναστατικό γεγονός που υποτίθεται ότι αποτέλεσε τη βάση της ύπαρξής του, το ελληνικό κράτος, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζεται να δολοφονήσει διά παραλείψεων, πανηγυρίζοντας μάλιστα γι’ αυτό, τον Δημήτρη Koυφoντίνα.

Η σύμπτωση αυτή είναι εξόχως ειρωνική. Διότι, αν εξετάσουμε συγκριτικά την ύπαρξη και τη δράση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ή π.χ. της επικεφαλής των εορτασμών Γιάννας Αγγελοπούλου, με εκείνη του Koυφoντίνα, θα δούμε ότι μεγαλύτερη σχέση με όσα έγιναν το 1821, και με όσους τα έκαναν, έχει φυσικά ο δεύτερος, όχι οι πρώτοι.

Το 1821 έδρασαν τα κουμπούρια. Τα κουμπούρια αυτά τα κρατούσαν ως επί το πλείστον άτακτοι, αντάρτες. Όχι πάντως τακτικός Συνέχεια →

Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Μιλώντας χθες στη Φλώρινα στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μεταξύ άλλων μία αναφορά στο θέμα του Δημήτρη Κουφοντίνα, λέγοντας:

[το ζήτημα είναι] αν θα δώσουμε έμφαση στην ασφάλεια ή αν θα συντασσόμαστε με τους μπαχαλάκηδες, αν θα αγωνιούμε αν θα πάρει άδεια ένας αμετανόητος τρομοκράτης που έχει καταδικαστεί 11 φορές σε θάνατο[1].

Υπογράμμισα τις δύο τελευταίες λέξεις, διότι με αυτές ο ομιλητής κάνει μία –ακόμα- γκάφα πρώτου μεγέθους, η οποία δείχνει ότι αφενός δεν παρακολουθεί ούτε καν την επικαιρότητα που υποτίθεται ότι απασχολεί έντονα το κόμμα του, αλλά και την οικογένειά του σε προσωπική βάση, και, αφετέρου, δεν είναι ενημερωμένος για τη νομοθεσία της χώρας την οποία φιλοδοξεί να κυβερνήσει και έχει μείνει μερικές Συνέχεια →