Συλλογικό
Η παρακάτω σταχυολόγηση ξεκίνησε από μία ιδέα του φιλόλογου Γιώργου Θαλάσση, στον οποίο οφείλονται και οι περισσότερες συνεισφορές τις οποίες δημοσίευσε στο λογαριασμό του στο facebook «για να μάθουν οι νέοι μας τον νεοελληνικό ποιητικό λόγο», καλώντας τυχόν ενδιαφερομένους να προσθέσουν τις δικές τους. Όπως και έγινε/ γίνεται (και μπορεί να συνεχίσει να γίνεται, εδώ ή οπουδήποτε). Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την ανθολογία που έχει προκύψει μέχρι στιγμής.
Τ’ άλογο, τ’ άλογο, Ομέρ Βρυώνη,
του Άκη Γαβριηλίδη
Η μήνυση που δήλωσε ότι υποβάλλει κατά της βουλεύτριας Κασιμάτη ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, αλλά και οι αντίστοιχες που φέρονται έτοιμοι να υποβάλουν «χιλιάδες αστυνομικοί», είναι προδήλως νόμω αβάσιμες και θα πρέπει να τεθούν πάραυτα στο αρχείο από τον αρμόδιο ανακριτικό υπάλληλο στον οποίο θα παραπεμφθούν.
Το αδίκημα που φέρεται να προσάπτουν στην Κασιμάτη οι αστυνομικοί είναι, απ’ ό,τι προκύπτει, εξύβριση· ένας μάλιστα από τους «χιλιάδες» παραπονείται ότι «πρόκειται για ρατσιστική επίθεση». Αυτό προκύπτει, και αβαντάρεται, και από τα λεγόμενα αυτόκλητων (ή μήπως διορισμένων;) συνηγόρων τους όπως ο πάλαι ποτέ Συνέχεια
του/της Cli Ché
Απόψε, για δεύτερη νύχτα στη σειρά, περίπου 20.000 αστυνομικοί οπλισμένοι με την καλύτερη τεχνολογία ελέγχου του πλήθους που μπορεί να αγοράσει κανείς με λεφτά, έχασε τελείως τον έλεγχο του κέντρου του Αμβούργου. Η χθεσινή νύχτα ήταν αρκετά άγρια, με συγκρούσεις και αποκεντρωμένες επιθέσεις να συνεχίζονται αρκετά μετά την ανατολή του ηλίου. Απόψε αναγκάστηκαν να αποσυρθούν εντελώς από τη γειτονιά Σάντσε για αρκετές ώρες, καθώς οδοφράγματα φλέγονταν στις διασταυρώσεις και χιλιάδες άνθρωποι κάθε κοινωνικής προέλευσης χαίρονταν με την ψυχή τους μία ζώνη χωρίς αστυνομία. Τώρα ο δήμαρχος που κάλεσε τους G20 στο Αμβούργο ζητά να τεθεί τέλος στη βία που ο ίδιος ξεκίνησε.
Αυτό δείχνει ότι, ακόμη και με την πιο τελευταία τεχνολογία, καμία ποσότητα αστυνομικής βίας δεν μπορεί να ελέγξει έναν πληθυσμό που είναι αποφασισμένος να αρνηθεί να κυριαρχηθεί. Αυτό είναι μία πολύ καλή είδηση για τους οπαδούς της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο.
Τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές, η αστυνομία μπουκάρει στο Σάντσε με Συνέχεια
του Άκη Γαβριηλίδη
Το περιστατικό με τους/τις «αντιcisτημικές» (κατά την αυτοπεριγραφή τους) που αντιτάχθηκαν στη συμμετοχή των ομοφυλόφιλων αστυνομικών στο χθεσινό Pride, και μάλιστα επιχείρησαν έμπρακτα να τους εκδιώξουν, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για όποιον θέλει να κατανοήσει τη διάκριση πολιτικής/ αστυνομίας στο έργο του Ρανσιέρ. Και αυτό διότι είναι ακραίο και δείχνει τις έννοιες στην καθαρότητά τους.
Ο ίδιος ο συγγραφέας συχνά επιμένει ότι, όταν χρησιμοποιεί τον όρο «αστυνομία», δεν εννοεί έναν κρατικό θεσμό, αλλά μία «συμβολική συγκρότηση του κοινωνικού». Αστυνόμευση δεν έχουμε (μόνο/ απαραίτητα) κάθε φορά που βλέπουμε κάποιους κυρίους Συνέχεια
του Άκη Γαβριηλίδη
Η φράση «Είμαστε όλοι καθαρίστριες» αποτελεί τον τίτλο σημειώματος του Τάκη Θεοδωρόπουλου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή τής 30.07.2014 και ειδικότερα στην κατηγορία «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» –προφανώς από παρεξήγηση, διότι δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την πολιτική. Το σημείωμα εξηγεί ότι δανείστηκε τον τίτλο από δήλωση που έκανε η Χάρις Αλεξίου στη συναυλία της υπέρ των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών, οι οποίες διεκδικούν την επαναπρόσληψή τους. Πριν καν τελειώσει η πρόταση, ο Θεοδωρόπουλος σπεύδει να εκφράσει την ετεροκανονιστική δυσφορία του για τη «σφαλιάρα» που, κατ’ αυτόν, συνιστά για τη γλώσσα αυτή η queer ασυμφωνία γένους ανάμεσα στο υποκείμενο και το κατηγορούμενο.
Τόσο πριν, όσο και μετά από το σημείο αυτό, σε όλο το υπόλοιπο σημείωμα, ο λεπταίσθητος χειριστής του λόγου δεν κάνει και τίποτε άλλο: γκρινιάζει –όχι, δεν ειρωνεύεται· ούτε καν σαρκάζει. Απλώς γκρινιάζει- για κάθε λεκτική ή άλλη πρακτική η οποία απειλεί να αναταράξει τις έμφυλες και (δηλαδή) τις κοινωνικές ιεραρχίες. Γκρινιάζει για το δικαίωμα της απεργίας, γκρινιάζει για τις συναυλίες, γκρινιάζει για την αλληλεγγύη στη Γάζα, και για ό,τι άλλο βρει στο δρόμο του. Και γκρινιάζοντας αστυνομεύει.
Δεν ξέρω αν υπερβάλλω, αλλά ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι η ιστορία δεν έχει καταγράψει άλλη συγκυρία στην οποία οι οπαδοί της ανισότητας και της τάξης να έβγαιναν τόσο Συνέχεια
Nomadic universality 