Θεολογία,ιατρική

Ο Ιωάννης Τασιάς υπήρξε θύμα της ανοησίας, της εμπάθειας και του φανατισμού του

του Άκη Γαβριηλίδη

… και καλά, αυτός πλήρωσε ο ίδιος τις αμαρτίες του.

Να δούμε πόσους ακόμα πήρε/ θα πάρει στο λαιμό του, πόσα ακόμα αθώα –ή ένοχα αφέλειας και ευπιστίας- θύματα θα προκαλέσει με την ανεύθυνη και μισάνθρωπη στάση του.

Ο Ιωάννης Τασιάς, ο χριστιανοταλιμπάν που τη δεκαετία του 90 είχε παρακινήσει και πρωτοστατήσει σε βανδαλισμούς εναντίον καλλιτεχνικής εκδήλωσης στη Ροτόντα της Θεσσαλονίκης, κατά τους οποίους ασκήθηκε ένοπλη βία κατά περιουσιών και κατά προσώπων για τις οποίες δεν λογοδότησε ποτέ κανείς (αντιθέτως, λίγο έλειψε να κατηγορηθούν οι ίδιοι οι παθόντες/ παθούσες), τυπικό δείγμα του «Σκοτεινού Βαρδάρη» που φύσηξε επί δεκαετίες παγώνοντας το πνευματικό τοπίο της Θεσσαλονίκης, αποθρασυμένος από την ατιμωρησία συνέχισε μέχρι πριν λίγους μήνες να προκαλεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και να διεγείρει σε ανυπακοή διαδίδοντας ανυπόστατες, ανορθολογικές, παραπλανητικές και επικίνδυνες θεωρίες για τον κορονοϊό με ύφος παντογνώστη και με επιστημονικοφανή ορολογία.

Συνέχεια
Κλασσικό
December 2008 Revolt,Ανάλυση λόγου,Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος,Ιστορία,Τραύμα

Οι καθηγητές τού τίποτα – ΙΙ: Η αντι-αναθεώρηση ως ιστορική επιστήμη

του Άκη Γαβριηλίδη

Στο τέλος του πρώτου μέρους αυτού του άρθρου, είχα αναφερθεί στην (αυτο)προβολή του Στάθη Καλύβα και του Νίκου Μαραντζίδη ως εκπροσώπων του «νέου κύματος στη μελέτη του εμφυλίου πολέμου», και είχα υποστηρίξει ότι η εικόνα αυτή ενισχύθηκε από την πρώτη αντίδραση ορισμένων τουλάχιστον από όσους θέλησαν να τους αντικρούσουν.

Πράγματι, οι ίδιοι οι φερόμενοι ως υποστηρικτές της «καθεστωτικής αντίληψης», εκπρόσωποι της αριστερής ιστοριογραφίας της μεταπολίτευσης, είτε αυτοί προέρχονταν –με τους συμβατικούς όρους- από την «ορθόδοξη» είτε Συνέχεια

Κλασσικό