Κριτική της πολιτικής οικονομίας,Κινήματα,Οικονομία,Πολιτική

Ρανσιέρ: «Οι συντάξεις είναι μια κοινή οργάνωση του κόσμου»

του Ζακ Ρανσιέρ

 

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί χαιρετισμό που απηύθυνε ο Γάλλος στοχαστής σε συγκέντρωση των απεργών σιδηροδρομικών στο σταθμό Βωζιράρ στις 16 Ιανουαρίου, όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα τής Monde. Μετάφραση: Α.Γ.

 

Εάν βρίσκομαι εδώ σήμερα, είναι φυσικά πρώτα απ’ όλα για να επιβεβαιώσω την πλήρη υποστήριξή μου σε έναν παραδειγματικό αγώνα, αλλά και για να πω με δυο λόγια γιατί μου φαίνεται παραδειγματικός.

Έχω περάσει αρκετά χρόνια από τη ζωή μου μελετώντας την ιστορία του εργατικού κινήματος, και αυτό μου έδειξε ένα ουσιαστικό πράγμα: όσα ονομάζουμε «κοινωνικές κατακτήσεις» είναι κάτι πολύ περισσότερο από κάποια οφέλη που αποκόμισαν ιδιαίτερες Συνέχεια

Κλασσικό
Βία,μετανάστευση

«Γιατί τους παίρνετε σπίτια σας;» (ρωτά η βελγική αστυνομία)

συνέντευξη της Ντουνιά Ντεπορτέρ

 

Σε κάθε συζήτηση περί προσφύγων, ένα από τα «επιχειρήματα»-κλισέ των ρατσιστών και ξενόφοβων είναι: «αφού τους αγαπάτε τόσο, γιατί δεν τους παίρνετε σπίτια σας;».

Μία σύντομη απάντηση είναι: τους παίρνουμε, αλλά οι φίλοι σας οι μπάτσοι μάς συλλαμβάνουν και μας τρομοκρατούν.

Προς απόδειξη, η παρακάτω συνέντευξη της Βελγίδας τραγουδίστριας Dounia Depoorter στο περιοδικό Moustique [Το κουνούπι], η οποία, μια Κυριακή του Οκτωβρίου, στις 5.30 το πρωί, δέχθηκε την φιλική επίσκεψη κλιμακίου της τοπικής αστυνομίας επειδή φιλοξενούσε δύο Σουδανούς 18 και 25 χρονών στο πλαίσιο της εκ περιτροπής στέγασης προσφύγων από τους αλληλέγγυους της Plateforme citoyenne d’aide aux réfugiés [Πλατφόρμα πολιτών για βοήθεια προς τους πρόσφυγες], ενός χαλαρού δικτύου εθελοντών που αναλαμβάνουν να φιλοξενήσουν άστεγους μετανάστες για δύο ή τρεις βραδιές κάθε φορά. Οι δύο νεαροί κοιμόντουσαν σε ένα ανοίκιαστο διαμέρισμα της τραγουδίστριας ακριβώς δίπλα στο δικό της, όταν μπούκαραν οι Βέλγοι Ράμπο για να καταπολεμήσουν τους «διακινητές ανθρώπων».

Συνέχεια

Κλασσικό
Αυτονομία,Μετακίνηση,Πολιτική

Το City Plaza και η αυτονομία της μετακίνησης

του Άκη Γαβριηλίδη

 

Εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια, από τη στιγμή που άρχισαν να έρχονται οι Σύροι πρόσφυγες, η ελληνική κοινωνία επέδειξε ένα μεγάλο εύρος συγκινητικών (και συγκινημένων) πρακτικών αντιδράσεων υποδοχής, φιλοξενίας και συμπαράστασης. Φυσικά όχι σύσσωμη: υπήρξαν και αντιδράσεις ζωώδεις (με όλο το σεβασμό προς τα ζώα).

Μία από τις πολλές αυτές εκφράσεις φιλοξενίας, ήταν και η πρόσφατη κατάληψη του ξενοδοχείου City Plaza στην οδό Αχαρνών της Αθήνας από αλληλέγγυους Έλληνες και πρόσφυγες.

Καταλήψεις κτιρίων έχουν γίνει και άλλες στο κέντρο της Αθήνας, όχι πάρα πολλές, οι οποίες πάντως μέχρι στιγμής έχουν στεριώσει και συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς να προκαλούν ιδιαίτερη συζήτηση. Η συγκεκριμένη είχε την ιδιαιτερότητα ότι τόσο οι αλληλέγγυοι, όσο και η ιδιοκτήτρια του κτιρίου φαίνεται ότι ανήκουν/ πρόσκεινται/ προέρχονται σε/ από το χώρο της ριζοσπαστικής/ ελευθεριακής αριστεράς (χρησιμοποιώ ευρείες διατυπώσεις διότι δεν γνωρίζω λεπτομερώς την πορεία του καθενός, ούτε παρακολούθησα πώς/ εάν αυτή μεταβλήθηκε κατά τις πυκνές ανακατατάξεις του τελευταίου χρόνου). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει παραχθεί μία αρκετά μεγάλη ήδη ποσότητα λόγου περί αυτής.

Το ενδιαφέρον γύρω από αυτή την ανταλλαγή είναι ότι, σε αυτήν, άνθρωποι που δηλώνουν ότι συμμερίζονται την πίστη στις ίδιες ιδέες, αναλυτικές/μεθοδολογικές αλλά και πολιτικές, καταλήγουν σε αντίθετα πρακτικά συμπεράσματα γύρω από ένα συγκεκριμένο ζήτημα.

Και δεν αναφέρομαι βέβαια σε όσους επικαλούνται αριστεροφανή επιχειρήματα για να ζητήσουν το Συνέχεια

Κλασσικό