της Ντονατέλλα ντι Τσέζαρε
Καθώς ο δεύτερος χρόνος της πλανητικής πανδημίας πλησιάζει στο τέλος του, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε, ανάμεσα στις πολλές ολέθριες συνέπειες της τεράστιας καταστροφής, ένα τραγικό γεγονός που κατακλύζει τη φιλοσοφία. Θα ήθελα να το ονομάσω «υπόθεση Αγκάμπεν», όχι για να αντικειμενοποιήσω τον πρωταγωνιστή, στον οποίο αντιθέτως απευθύνομαι, σαν να του γράφω ένα γράμμα από μακριά[1], αλλά για να τονίσω τη σημασία του.
Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν –είτε μας αρέσει είτε όχι- ήταν και είναι ο σημαντικότερος φιλόσοφος των τελευταίων δεκαετιών, όχι μόνο στην ευρωπαϊκή, αλλά και στην παγκόσμια σκηνή. Από τις αίθουσες διδασκαλίας των πανεπιστημίων των ΗΠΑ μέχρι τις πιο ακραίες ριζοσπαστικές ομάδες της Συνέχεια