της Λάιλα Γιαγκιέλλα

Η ζωή μου σε μεγάλο βαθμό καθορίστηκε από την προσπάθειά μου να εξηγώ ότι «δεν είμαι άντρας». Είμαι τρανς γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι γεννήθηκα με αυτό που η κοινωνία κανονιστικά αποκαλεί «αρσενικό σώμα». Αλλά αυτοπροσδιορίζομαι ως γυναίκα· και έτσι με βλέπουν και με αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι γύρω μου. Μερικοί βέβαια με ρωτούν καμιά φορά, με έναν τρόπο κάπως ενοχλητικό, εάν «ήμουν κάποτε άντρας». Απαντώ με σιγουριά: όχι. Δεν υπήρξα ποτέ «άντρας» με την ακριβή σημασία της λέξης. Υπήρξα αγόρι –τουλάχιστο στα μάτια της κοινωνίας- αλλά ζω ως γυναίκα από το τέλος της εφηβείας μου και αισθανόμουν πάντα άνετα έτσι. Συνδέομαι με άντρες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο πολλές ετεροφυλόφιλες γυναίκες συνδέονται με άντρες: είναι ένα μέρος της ζωής μου που δεν θα ήθελα να χάσω, αλλά πολύ συχνά μου φαίνονται ως «οι άλλοι» και συχνά αμφιβάλλω αν ποτέ θα μπορέσω αληθινά να καταλάβω τι τρέχει στις ζωές, τις καρδιές και τα μυαλά τους.

Τα φύλα είναι πολιτισμικά κατασκευασμένες αφηγήσεις. Δεν είναι ίδιοι όλοι οι άντρες –ούτε καν όλοι οι ετεροφυλόφιλοι άντρες-, ούτε και όλες οι γυναίκες. Σχεδόν κανένα Συνέχεια →