του Άκη Γαβριηλίδη

Μόνο από τις νεκρολογίες που δημοσιεύτηκαν μετά τον πραγματικά αδόκητο –εδώ ταιριάζει κατεξοχήν η λέξη- θάνατο του Νότη Μαυρουδή πληροφορήθηκα προσωπικά ότι ο γνωστός συνθέτης και κιθαριστής ήταν Πόντιος από την Καλλιθέα. Μέχρι τώρα δεν είχα ιδέα γι’ αυτό.

Δεν θεωρώ ότι είμαι τέρας ενημερώσεως για τα ελληνικά πράγματα, αλλά τον Μαυρουδή τον ήξερα ως δημιουργό εδώ και χρόνια, ενώ με τους Ποντίους έχω ασχοληθεί στο πλαίσιο της μεταδιδακτορικής μου έρευνας –και σε άλλα πλαίσια. Εάν λοιπόν δεν το ήξερα, αυτό μάλλον σημαίνει ότι ο ίδιος δεν φρόντισε να το κάνει ευρέως γνωστό και να το διατυμπανίσει.

Αυτό το θεωρώ κάτι απολύτως προς τιμήν του. Διότι δείχνει ότι απέφυγε να εργαλειοποιήσει την καταγωγή του και να την «πουλήσει» (με την έννοια που λέμε «πουλάω μούρη», και με όλες τις έννοιες) προκειμένου να αποκομίσει συμπάθεια, προσοχή και απήχηση.

Ο Νότης Μαυρουδής ήταν μουσικός με παρουσία στα δισκογραφικά δρώμενα διάρκειας σχεδόν 60 χρόνων. Επιπλέον, ήταν ένας Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Στο δίσκο του Θέμη Ανδρεάδη Σαν ξαφνικό ταξίδι, ο οποίος βγήκε σε αυτοέκδοση και είναι κατά βάση «σοβαρός», υπάρχει ένα σατιρικό τραγούδι με τον τίτλο «Θεόφιλε! Θεόφιλε!», στο οποίο οι στίχοι είναι του Μίνωος Αμαριώτη. Επειδή δεν υπήρχε τότε –ούτε και μετά υπήρξε- κανένα άλλο τραγούδι, ή έστω ποίημα, άρθρο ή οποιουδήποτε άλλου τύπου δραστηριότητα με αυτή την υπογραφή, υπήρχε κάθε λόγος να υποθέσουμε ότι επρόκειτο για ψευδώνυμο. Και πράγματι, αργότερα διέρρευσε ότι το εμφατικά κρητικό αυτό όνομα ήταν ακόμα ένα –επιπλέον του «Μανούσου Φάσση»- alter ego του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη.

Εξ όσων γνωρίζω, η γνωστοποίηση της πληροφορίας αυτής δεν φαίνεται να κινητοποίησε κανέναν φιλόλογο ή οποιασδήποτε άλλης ειδικότητας αναλυτή ώστε να ασχοληθεί με τους στίχους αυτούς. Κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη, διότι, όπως επισήμαινα σε πρόσφατο σημείωμα, «οι έλληνες φιλόλογοι (…) σνομπάρουν αγρίως τη συγγραφή στίχων για τραγούδια, όπως και γενικά την Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Από το newsroom του CNN Greece (ή, Μπαμπινιωτιστί, «την αίθουσα ειδήσεων του CNN Ελλάδα» –εκτός αν υπάρχει ελληνική απόδοση και για το «CNN»), το πανελλήνιο πληροφορήθηκε χθες ότι ο γνωστός θεολόγος που παριστάνει τον γλωσσολόγο έκανε «Παρέμβαση σχετικά με την κλίση της λέξης ‘πατήρ’». Όπως όλες οι παρεμβάσεις του, και αυτή ήταν διορθωτικού-αστυνομικού χαρακτήρα.

Πριν μπούμε στην ουσία της παρέμβασης, δύο παρατηρήσεις, μία πραγματολογική και μία ηθική.

Η διόρθωση κάνει λόγο για «δεινώς κακοποιούμενο γραμματικώς πατέρα» (η τελευταία λέξη με μεγαλύτερα γράμματα στο πρωτότυπο). Τη στιγμή που ο φερόμενος ως λανθασμένος γλωσσικός τύπος χρησιμοποιείται τελευταία σε συνάρτηση με καταγγελίες για κάποιον πάτερ (/ πατέρα) που κατηγορείται για κακοποιήσεις ανηλίκων, βρίσκω τουλάχιστον κακόγουστη, αν όχι κυνική, την επιλογή να πλάθει κανείς λογοπαίγνια γύρω από τη συγκεκριμένη λέξη. Οι κακοποιήσεις δεν νομίζω ότι είναι θέμα κατάλληλο για ευφυολογήματα.

Δεύτερον: αξίζει να επισημάνουμε ότι, στο δημοσίευμα του CNN, το μικρό όνομα του τροχονόμου της γλώσσας αναγράφεται ως Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Οι ελληνοορθόδοξοι Ταλιμπάν έχουν κάνει από χθες θέμα στον κυβερνοχώρο την πληροφορία ότι, στην Κέρκυρα, κάποιοι … έτρωγαν σουβλάκια (!!!) στο μπαλκόνι ενός κτιρίου που ανήκει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι παρανοϊκοί περιέφεραν στο δρόμο ένα κουτί που υποτίθεται ότι περιέχει διατηρημένα τα κόκκαλα ενός ανθρώπου που πέθανε το 340 μ.Χ.

Όπως συμβαίνει συνήθως, βασικό περιεχόμενο των περισσότερων αρνητικών σχολίων στο διαδίκτυο Συνέχεια →

του Πάνου Τζουβελέκη

Δεν συνηθίζω να σχολιάζω την επικαιρότητα, ούτε να μακρυγορώ δημοσίως γιατί πολύ συχνά πιστεύω ότι δεν έχω κάτι να πω. Σήμερα όμως πρόκειται να το κάνω.

Η κα Μπογιατζή Χριστίνα, κατ’ επάγγελμα παιδοψυχολόγος, τριγυρνάει τις τελευταίες μέρες στα κανάλια ερμηνεύοντας τις ζωγραφιές ενός από τα παιδιά στην ιστορία της Πάτρας.

Το πρώτο ερώτημα είναι το εξής: Ως τι ακριβώς το κάνει; Υπάρχουν δύο τινά. Το πρώτο, απίθανο σενάριο, είναι η λεγάμενη να ήταν η παιδοψυχολόγος του κοριτσιού. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πολύ κακή στη δουλειά της καθώς δεν εντόπισε έγκαιρα ότι κάτι μπορεί να πηγαίνει στραβά. Το Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Δεν πιστεύω, ούτε λυπάμαι όσους θρασύτατους επιμένουν ότι πρέπει να «συζητήσουμε πολιτισμένα» για να «βρούμε μία κοινά αποδεκτή λύση» στο πρόβλημα του καπνίσματος σε δημόσιους κλειστούς χώρους και καταστήματα. Είναι πολύ αργά πλέον. Δεν δικαιούται να κλαψουρίζει ότι «είναι θέμα παιδείας και όχι επιβολής» όποιος δεν έδειξε όλα αυτά τα χρόνια καμία παιδεία και καμία διάθεση συνεννόησης. Οι όρκοι τους και οι διαβεβαιώσεις τους για την υπεροχή της «συναίνεσης» έναντι του «χαφιεδισμού» είναι υποκριτικοί. Το μόνο που τους κάνει να επικαλούνται αυτές τις αξίες είναι ότι βρέθηκαν τώρα στο ζόρι να χάσουν την (εις βάρος των άλλων) απόλαυσή τους.

Το κάπνισμα με ενοχλεί υποκειμενικά, και με βλάπτει αντικειμενικά. Μη μου λέτε ότι και άλλα πράγματα βλάπτουν, ότι όλοι θα πεθάνουμε ή ότι στην Αμερική καταπιέζουν τους Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης έχει συχνά τοποθετηθεί δημόσια κατά τρόπους που ήταν άστοχοι και προβληματικοί. Στο παρελθόν, και από αυτήν εδώ τη θέση, έχουμε ξεκάθαρα αντιταχθεί σε τέτοιες τοποθετήσεις και τις έχουμε επικρίνει.

Την προηγούμενη εβδομάδα, μια νέα δημόσια τοποθέτησή του προκάλεσε τις ισχυρότερες μάλλον μέχρι τώρα αντιδράσεις, μεταξύ άλλων και από στελέχη του ίδιου του κόμματός του, ενώ από την αντιπολίτευση μίλησαν και για πρόταση μομφής. Επρόκειτο για την απάντησή του σε μήνυμα του υποψήφιου ευρωβουλευτή της ΝΔ Στέλιου Κυμπουρόπουλου, στο οποίο αυτός δήλωνε ότι «δεν θέλησε ποτέ μόρια, επιδόματα, Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Aπό φίλο που πήρε μέρος στη γιορτή του σχολείου της κόρης του, πληροφορήθηκα ότι σε αυτή, μεταξύ άλλων «ποιοτικών» τραγουδιών και ποιημάτων που είχαν επιλέξει οι δάσκαλοι/ δασκάλες και οι γονείς, χρησιμοποιήθηκε και ένα ποίημα από αυτά που είχε αφιερώσει ο Γιάννης Ρίτσος στην κόρη του. Το ποίημα αυτό δεν το γνώριζα. Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο, βρήκα ότι αποτελεί μεγάλο κυβερνοσουξέ, σημειώνει αλλεπάλληλες αναρτήσεις (οι οποίες αντιγράφουν η μία την άλλη, είναι οι περισσότερες σε πολυτονικό και έχουν τα ίδια λάθη), ενώ στο Youtube κυκλοφορεί μία «εικονογράφηση» του ποιήματος με αδιευκρίνιστη μουσική υπόκρουση, αλλά και μία μελοποίησή του από τον Θάνο Ανεστόπουλο. Ο τίτλος που αναφέρεται είναι «Κοριτσάκι μου», αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είναι ο τίτλος που είχε δώσει ο ίδιος ο Ρίτσος, ούτε σε ποια συλλογή είναι δημοσιευμένο.

Μία ανάρτηση μάλιστα των στίχων αυτών συνοδεύει την αναγγελία της καθόδου της Έρης Ρίτσου, του υπαρκτού προσώπου το οποίο ως κοριτσάκι είχε εμπνεύσει τότε αυτό το ποίημα, ως υποψήφιας στις ευρωεκλογές[1].

Είναι φανερό ότι οι σημερινοί Έλληνες γονείς συγκινούνται από τους στίχους του ποιήματος αυτού. Για τα κοριτσάκια δεν ξέρω. Ελπίζω όμως ειλικρινά να μην συγκινούνται. Τι λένε οι στίχοι αυτοί; Συνέχεια →