του Άλασταιρ Μπόννεττ

 Φαίνεται απίστευτο ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο μέρος τόσο περιφρονημένο, που κανείς να μην το θέλει. Το Mπιρ Ταουίλ, μία τραπεζοειδής έκταση 795 τετραγωνικών μιλίων βραχώδους ερήμου μεταξύ Σουδάν και Αιγύπτου, είναι ένα τέτοιο μέρος. Δεν είναι απλώς γη του κανενός, είναι μια γη που όλοι την παραπετάξανε. Φαίνεται να είναι το μόνο μέρος στον πλανήτη που είναι κατοικήσιμο αλλά κανείς δεν το διεκδικεί.

Η ανωμαλία του Mπιρ Ταουίλ ανοίγει μια καινούρια προοπτική στην ιστορία του κόσμου. Είναι η ιστορία του αγώνα να μην καταλάβεις ένα έδαφος, και ηχεί κάπως σαν μια ιστορία γραμμένη ανάποδα. Η κατοχύρωση κυριότητας πάνω στο έδαφος είναι η ρίζα για πολλές από τις εχθρότητες και τις ταυτότητες του κόσμου. Δεν είναι περίεργο που τείνουμε να θεωρούμε ότι τα κράτη θέλουν διαρκώς να επεκτείνονται· ότι το σύνορο, πάνω-κάτω σαν το φράχτη που βάζει ένας ασυνείδητος γείτονας, πάντοτε τείνει να πηγαίνει όλο και πιο πέρα. Αλλά το Mπιρ Ταουίλ μάς θυμίζει ότι οι χώρες ορίζονται από τα όριά τους: ότι η γη δεν είναι πάντοτε αντικείμενο επιθυμίας και ότι, για κάθε Συνέχεια →