του ραβίνου Γιόσεφ Μπαρούχ Φρόμερ

Θα το γράψω στα αγγλικά, ώστε οι φίλοι και οι συνάδελφοί μου από το εξωτερικό να καταλάβουν ξεκάθαρα τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Ισραήλ.

Μετά τη νίκη στις τελευταίες εκλογές, ο Νετανιάχου θα μπορούσε να κυβερνήσει το Ισραήλ για 4 ήσυχα και ειρηνικά χρόνια. Είχε όμως ένα πρόβλημα. Μια δίκη με αδιάσειστα στοιχεία σχετικά με διάφορες περιπτώσεις προσωπικής του διαφθοράς η οποία τον οδηγούσε σε αδιέξοδο.

Έτσι, ο Μπίμπι δημιουργήσε έναν πιστό σε αυτόν σκληροπυρηνικό συνασπισμό δεξιών τρομοκρατών, με δύο κόμματα υπερορθόδοξων Εβραίων [Haredi] –ο αρχηγός του ενός είναι αποδεδειγμένα εγκληματίας και υπόδικος). Και ο συνασπισμός αυτός έβαλε μπρος ένα σχέδιο να καταλάβει το δικαστικό σύστημα, οπότε ο Μπίμπι δεν θα καταδικαστεί. Θέλουν η κυβέρνηση να διορίζει τους ανώτατους δικαστές· ψήφισαν έναν νόμο με βάση τον οποίο κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να κρίνει ότι ο Νετανιάχου δεν είναι ικανός να εκπληρώνει τα καθήκοντά του –και όχι μόνο αυτό.

Αυτοί είναι μόνο δύο από τους περίπου 8 φασιστικούς νόμους που η ψήφισή τους βρίσκεται σε εξέλιξη, σε διαφορετικά στάδια της διαδικασίας.

Το νόημα αυτών των νόμων είναι ένα: η δημοκρατία του Ισραήλ θα μετατραπεί σε δικτατορία χωρίς ελέγχους και ισορροπίες. Τα πάντα θα τα κυβερνά ο Μπίμπι με τους συνεργάτες του.

Δεν πρόκειται για μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, αλλά για πραξικόπημα.

Αυτό το πραξικόπημα, η λεγόμενη «δικαστική μεταρρύθμιση», δεν παρουσιάστηκε στο λαό πριν από τις εκλογές· δεν παρουσιάστηκε καν στα μέλη ή τους βουλευτές του κόμματος του Νετανιάχου.

Οι νόμοι αυτοί αποτελούν μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου, που στοχεύει να κάνει το Ισραήλ ένα κράτος υπερορθόδοξο, εναντίον των LGTBQ, εναντίον της ισότητας των φύλων, εναντίον της ελευθερίας του τύπου και –περιττό να πούμε- εναντίον των Αράβων, των Παλαιστινίων και των μεταρρυθμιστών ή και των συντηρητικών Εβραίων.

Γι’ αυτό, τις τελευταίες δώδεκα εβδομάδες, εκατομμύρια Ισραηλινοί θα διαδηλώνουν κάθε εβδομάδα στους δρόμους, κυματίζοντας περήφανα ισραηλινές σημαίες –υπέρ της δημοκρατίας. Χιλιάδες αξιωματικοί του στρατού από πολλές έφεδρες μονάδες και εκατοντάδες πιλότοι έχουν δηλώσει ότι είναι υπηρέτες της δημοκρατίας και δεν σκοπεύουν να υπηρετήσουν κάτω από έναν τύραννο.

Οι διαδηλώσεις αυτές είναι οι μεγαλύτερες στην ιστορία του Ισραήλ. Μεγαλύτερες από τη διαδήλωση 400.000 ατόμων κατά της σφαγής στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα το 1982, μεγαλύτερες από τις κινητοποιήσεις του 2011 (στις οποίες είχα την τιμή να είμαι μέλος της οργανωτικής επιτροπής στο βορρά). Δώδεκα βδομάδες στη σειρά, πάνω από 500.000 άτομα κάθε εβδομάδα. Μερικές φορές δύο και τρεις φορές τη βδομάδα.

Εδώ βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Προσωπικά, πάω να διαδηλώσω κάθε φορά που μπορώ, παίρνω μαζί μου το δίχρονό μου όταν μπορώ και συναντώ στη διαδήλωση δεκάδες άτομα από την ενορία μου (θα ευχόμουν να έρχονται στη συναγωγή με τέτοιο ενθουσιασμό και συνέπεια (:-).

Αυτή τη στιγμή το Ισραήλ αγωνίζεται για τη ζωή του και για τη δημοκρατία του. Αυτή είναι η ιστορία. Νομίζω ότι οι περισσότεροι βουλευτές του Λικούντ το γνωρίζουν αυτό, αλλά οι περισσότεροι είναι επηρεασμένοι από την προπαγάνδα φόβου και τρόμου που καθοδηγεί ο Νετανιάχου και οι λακέδες του.

Απ’ τη στιγμή που ο υπουργός άμυνας του Ισραήλ βγήκε και είπε χθες ότι ο Μπίμπι πρέπει να σταματήσει τη νομοθεσία και να συζητήσει κάποιο συμβιβασμό, δηλώνοντας ότι το Ισραήλ αντιμετωπίζει αυτές τις μέρες μια μεγάλη απειλή για την ασφάλεια, ο Μπίμπι αποφάσισε να τον εκφοβίσει και τον απέλυσε. Ήταν μια επίδειξη πυγμής και μια προειδοποίηση προς όποιον άλλο σκέφτεται να φέρει αντίρρηση από το εσωτερικό του συνασπισμού του. Μιλάμε για μαφιόζικου/ φασιστικού τύπου αντιμετώπιση της διαφωνίας.

Έτσι απόψε [στις 26-3], εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλινοί βγήκαν στους δρόμους και απέκλεισαν την Ιερουσαλήμ, το Τελ Αβίβ, τη Χάιφα και την Μπερσεβά. Αυτοί είναι η μεγάλη ελπίδα που βλέπω σε αυτήν την επικίνδυνη και δύσκολη στιγμή. Αύριο τα συνδικάτα των εργαζομένων θα απεργήσουν, το ίδιο και πολλοί άλλοι.

Μοιραστείτε το με τους Εβραίους φίλους και τις οικογένειές σας. Πιστεύω ότι έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει στο δεύτερο σπίτι τους, εδώ στο Ισραήλ.

Adonai Yevarech και Amo Bashalom,

Ραβίνος Yosef Baruch Fromer

Μετάφραση: Α.Γ., από διαδικτυακή ανάρτηση