του Άκη Γαβριηλίδη
Η πιο ουσιαστική και χρήσιμη κίνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε η συμφωνία των Πρεσπών, και ειδικά το θάρρος της να μην υποκύψει στον δεξιό λαϊκισμό που μιλούσε για «παράδοση του προαιώνια ελληνικού ονόματος» στους «Σκοπιανούς» και να ασκήσει πολιτική σύμφωνη με (τις δικές του) αρχές.
Γι’ αυτό ακριβώς, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει κανένα λόγο να ψαρεύει εκείνος στα θολά νερά της δεξιάς-εθνικιστικής κριτικής προς την παρούσα κυβέρνηση, και ειδικά προς ένα συγκεκριμένο μέλος της από την ακροδεξιά-ελληνοβαρεμένη πτέρυγα, ούτε να επινοήσει ένα δικό του ονοματολογικό «εθνικό θέμα» για να πάρει πίσω το αίμα του.
Η ανακοίνωση λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σχετικά με την κατοχύρωση του όρου TurkAegean ως κατατεθέντος σήματος αποτελεί παλινδρόμηση σε σχέση με την προηγούμενη στάση του, για λόγους τόσο ουσίας όσο και διατύπωσης (που και αυτή είναι ουσία).
Ο χρυσαυγίτικου τύπου ισχυρισμός κατά τον οποίο ο Άδωνις Γεωργιάδης «άνοιξε τον δρόμο στην Άγκυρα να της παραδοθεί η ονομασία ‘TurkAegean’ – ‘Τουρκικό Αιγαίο’» είναι ντροπή να περιέχεται σε ανακοίνωση αριστερού κόμματος.
Η ονομασία «τουρκικό Αιγαίο», ακριβώς όπως και η ονομασία Μακεδονία, δεν «παραδόθηκε» σε κανέναν από την Ελλάδα, διότι δεν ανήκε στην Ελλάδα.
Η Τουρκία έχει 2,805 χιλιόμετρα ακτή στο Αιγαίο.
Αυτό συμβαίνει από το 1923, τη χρονιά που ιδρύθηκε η Τουρκική Δημοκρατία. Δηλαδή σχεδόν έναν αιώνα. Δεν προέκυψε τώρα.
Υπάρχει λοιπόν ασφαλώς ένα τουρκικό Αιγαίο. Δεν είναι στο χέρι του Γεωργιάδη, ούτε άλλου κανενός, να κάνει κάτι ώστε αυτό να μη συμβαίνει.
Ή μάλλον, υπάρχει κάτι:
ο πόλεμος.
Εάν πάντως δεν μεσολαβήσει κάποιος πόλεμος, πράγμα που υποθέτω κανείς δεν εύχεται και δεν επιδιώκει, δηλαδή εφόσον η παρούσα μορφή των συνόρων παραμένει ως έχει, η διατύπωση «τουρκικό Αιγαίο» είναι εύλογη και φυσική.
Καλό είναι λοιπόν τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση, να σταματήσουν να παίζουν αυτή την κωμωδία και να ζητούν, ή να υπόσχονται αντίστοιχα, ότι «θα κάνουν ό,τι μπορούν» για να ανατρέψουν την κατοχύρωση αυτής της ονομασίας.
Σε νομικό ή/ και διπλωματικό επίπεδο, δηλαδή, η Ελλάδα μπορεί, μέσω εκβιασμών, να αναιρέσει ή να μπλοκάρει αυτήν ή την άλλη απόφαση χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις της σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως έκανε τριάντα χρόνια με τη Μακεδονία. Επί της ουσίας, όμως, καλό είναι να κατεβούμε όλοι από τα εθνικιστικά μας καλάμια και να το πάρουμε απόφαση ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη.
Nomadic universality 
Απ’τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμενα κάτι καλύτερο, αλλά και το ΚΚΕ υιοθέτησε παρόμοια στάση. Βέβαια, ακόμα κι από ψηφοθηρική σκοπιά, μάλλον θα τους βλάψει η πατριδοκαπηλεία. Ο ακροδεξιός ψηφοφόρος που ονειρεύται κατακτήσεις και κόκκινες μηλιές θα προτιμήσει τον Βελόπουλο ή το κακέκτυπο του Παναιτωλικού, κι όχι τους εθνικά ύποπτους αριστερούς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Από το κόμμα που σχεδίασε και υπέγραψε τη συμφωνία των Πρεσπών και θεωρείται ως «εθνοπροδοτικό» από όλο το πολιτικο-μηντιακό συγκρότημα, δεν περιμένατε τίποτα καλύτερο;
Ιστορικά, το ΚΚΕ έχει πιο εθνικιστικές θέσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δεκαετίες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γενικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δείξει τυχοδιωκτικές τάσεις για ψηφοθηρικούς λόγους, οπότε δεν μου έκανε εντύπωση που επενδύει ακόμα και τώρα στην πατριδοκαπηλία. Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν πράγματι ευχάριστη έκπληξη, αλλά ακόμα κι αυτή «δικαιολογήθηκε» με εθνικιστικούς όρους: ως γεωπολιτικά απαραίτητη για την απομόνωση της Τουρκίας.
Όσο για το ΚΚΕ, μερικές φορές τηρεί πιο ώριμη στάση, όπως με το Μακεδονικό την δεκαετία του ’90. Πολιτικά είναι επίσης πιο συνεπές από τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε είχα ελπίδες, αλλά κακώς, όπως αποδείχθηκε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!