Το 1979 όλοι οι Νεοελληνιστές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μου είπαν πως, αν ήθελα να εφαρμόσω νεωτεριστικές μεθόδους στην ανάλυση της λογοτεχνίας, θα έπρεπε να το κάνω έξω από την Ελλάδα. Γι αυτό κι εγώ μετανάστευσα τον ίδιο κιόλας χρόνο.

Στο καινούργιο βιβλίο της Η λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο: Η συγκρότηση της επιστήμης της Νεοελληνικής Φιλολογίας (1942-1982) [2022], η διακεκριμένη συνάδελφος Βενετία Αποστολίδου (Καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ.) αφιερώνει το μισό κεφάλαιο «Η θεωρία της λογοτεχνίας ως πρόκληση» στη διαβόητη κρίση της διατριβής μου στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης και συνοψίζει τις επικρίσεις που δέχτηκε.

Δημόσια ή προσωπικά, εναντίον της διατριβής τάχτηκαν όλοι οι Καθηγητές που είχαν Νεοελληνικά ενδιαφέροντα – Άλκης Αγγέλου, Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος, Δημήτρης Μαρωνίτης, Παναγιώτης Μουλλάς, Ελένη Παχίνη-Τσαντσάνογλου, Τζίνα Πολίτη, Γιώργος Σαββίδης, Απόστολος Σαχίνης, Γρηγόρης Σηφάκης, Ιωάννης Χασιώτης. (Κάποιοι είχαν σιωπηρές επιφυλάξεις και δεν συμμετείχαν στη διαδικασία, όπως ο Γ.Π.Σ. που άκουσε τη…