του Μάρτιν Κιμάνι

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η παρέμβαση του μόνιμου αντιπροσώπου της Κένυας στην έκτακτη σύνοδο του ΣΑ του ΟΗΕ με θέμα την κατάσταση στην Ουκρανία στις 22-2. Μετάφραση: Α.Γ.

Συναντιόμαστε απόψε στα πρόθυρα μιας μεγάλης σύγκρουσης στην Ουκρανία. Οι διπλωματικές προσπάθειες, τις οποίες ζητήσαμε στις 17 Φεβρουαρίου, αποτυγχάνουν. Η εδαφική ακεραιότητα και η κυριαρχία της Ουκρανίας παραβιάζονται. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών συνεχίζει να συρρικνώνεται υπό την ανελέητη επίθεση των ισχυρών. Τη μια στιγμή τον επικαλούνται με ευλάβεια οι ίδιες χώρες που στη συνέχεια του γυρίζουν την πλάτη, επιδιώκοντας στόχους εκ διαμέτρου αντίθετους προς τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.

Στις δύο τελευταίες συναντήσεις με θέμα την κατάσταση στην Ουκρανία και τη συγκέντρωση δυνάμεων από τη Ρωσική Ομοσπονδία, η Κένυα προέτρεψε να δοθεί μια ευκαιρία στη διπλωματία. Η κραυγή μας δεν εισακούστηκε και, το κυριότερο, η απαίτηση του Χάρτη προς τα κράτη να επιλύουν τις διεθνείς διαφορές τους με ειρηνικά μέσα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια και δικαιοσύνη έχει υπονομευτεί βαθιά.

Σήμερα, η απειλή ή η χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας και της πολιτικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας έχουν πραγματοποιηθεί. Η Κένυα ανησυχεί σοβαρά για την ανακοίνωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αναγνωρίσει τις περιοχές του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ της Ουκρανίας ως ανεξάρτητα κράτη.

Δεν αρνούμαστε ότι μπορεί να υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια σε αυτές τις περιοχές. Αυτές όμως δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη σημερινή αναγνώριση αυτών των περιοχών ως ανεξάρτητων κρατών –και αυτό όταν υπάρχουν πολλές διπλωματικές οδοί διαθέσιμες που έχουν τη δυνατότητα να αποφέρουν ειρηνικές λύσεις.

Κύριε Πρόεδρε,

Αυτή η κατάσταση απηχεί και τη δική μας ιστορία. Η Κένυα και σχεδόν κάθε αφρικανική χώρα γεννήθηκε με το τέλος μιας αυτοκρατορίας. Τα σύνορά μας δεν τα χαράξαμε εμείς. Χαράχθηκαν στις μακρινές αποικιακές μητροπόλεις του Λονδίνου, του Παρισιού και της Λισαβόνας, χωρίς να υπολογίζουν τα αρχαία έθνη που χώριζαν.

Σήμερα, πέρα ​​από τα σύνορα κάθε αφρικανικής χώρας, ζουν συμπατριώτες μας με τους οποίους μοιραζόμαστε βαθιά ιστορικούς, πολιτιστικούς και γλωσσικούς δεσμούς.

Στην ανεξαρτησία, αν είχαμε επιλέξει να επιδιώξουμε κράτη με βάση την εθνική, φυλετική ή θρησκευτική ομοιογένεια, θα εξακολουθούσαμε να διεξάγουμε αιματηρούς πολέμους μέχρι σήμερα, πολλές δεκαετίες αργότερα.

Αντίθετα, συμφωνήσαμε ότι θα συμβιβαζόμασταν με τα σύνορα που κληρονομήσαμε, αλλά θα συνεχίζαμε να επιδιώκουμε την πολιτική, οικονομική και νομική ολοκλήρωση της ηπείρου μας. Αντί να διαμορφώνουμε έθνη που να κοιτάνε διαρκώς πίσω στην ιστορία με μια επικίνδυνη νοσταλγία, επιλέξαμε να προσβλέπουμε σε ένα μεγαλείο που κανένα από τα πολλά έθνη και λαούς μας δεν γνώρισε ποτέ. Επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τους κανόνες του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας και του καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών, όχι επειδή μας ικανοποιούσαν τα σύνορά μας, αλλά επειδή θέλαμε κάτι μεγαλύτερο, σφυρηλατημένο με ειρήνη.

Πιστεύουμε ότι όλα τα κράτη που σχηματίστηκαν από αυτοκρατορίες που έχουν καταρρεύσει ή υποχωρήσει έχουν μέσα τους πολλούς λαούς οι οποίοι λαχταρούν ένωση με άλλους λαούς σε γειτονικά κράτη. Αυτό είναι φυσιολογικό και κατανοητό. Στο κάτω κάτω, ποιος δεν θέλει να ενωθεί με τα αδέρφια του και να επιδιώξει κοινούς σκοπούς μαζί τους; Ωστόσο, η Κένυα απορρίπτει τη χρήση βίας για την υλοποίηση μιας τέτοιας επιθυμίας. Πρέπει να ολοκληρώσουμε την ανάκαμψή μας από τις στάχτες των νεκρών αυτοκρατοριών με τρόπο που να μην μας βυθίζει ξανά σε νέες μορφές κυριαρχίας και καταπίεσης.

Απορρίψαμε στο παρελθόν τον αλυτρωτισμό και τον επεκτατισμό, όπου και αν βασίζονται: σε φυλετικούς, εθνοτικούς, θρησκευτικούς, πολιτισμικούς ή όποιους άλλους παράγοντες. Τους απορρίπτουμε ξανά σήμερα. Η Κένυα καταγράφει την έντονη ανησυχία και την αντίθεσή της στην αναγνώριση του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ ως ανεξάρτητων κρατών. Επιπλέον, καταδικάζουμε έντονα την τάση ισχυρών κρατών, μεταξύ των οποίων και μέλη αυτού του Συμβουλίου Ασφαλείας, να παραβιάζουν με περιφρόνηση το διεθνές δίκαιο κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Η πολυμέρεια βρίσκεται στο νεκροκρέβατό της απόψε. Έχει πληγεί σήμερα όπως και από άλλα ισχυρά κράτη στο πρόσφατο παρελθόν.

Καλούμε όλα τα μέλη να συσπειρωθούν γύρω από τον Γενικό Γραμματέα ζητώντας του να μας επαναφέρει όλους στο μοντέλο της πολυμερούς προσέγγισης. Τον καλούμε επίσης να παράσχει τις καλές του υπηρεσίες για να βοηθήσει τα ενδιαφερόμενα μέρη να επιλύσουν αυτή την κατάσταση με ειρηνικά μέσα.

Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε, επιβεβαιώνοντας τον σεβασμό της Κένυας για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της.