του Άκη Γαβριηλίδη
Δημοσιεύτηκε στα ελληνικά (σε γνωστό εθνικιστικό-τουρκοφαγικό σάιτ) μία τοποθέτηση του Αγκάμπεν σε επιτροπή της ιταλικής γερουσίας για το θέμα της πανδημίας του κορονοϊού.
Η τοποθέτηση αυτή δυστυχώς συνεχίζει τον αξιοθρήνητο δρόμο που επέλεξε ο φιλόσοφος στο πρακτικό ζήτημα της πανδημίας. Είναι ολέθρια και αφελής από πρακτική πολιτική άποψη, αλλά επιπλέον (διότι αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν πάντοτε απαραίτητα) είναι αφελής και εσφαλμένη θεωρητικά, αντίθετη προς τις φιλοσοφικές αναλύσεις του ίδιου του Αγκάμπεν.
Στην παρέμβασή του, ο φιλόσοφος δηλώνει εισαγωγικά ότι «θα επικεντρωθεί σε δύο σημεία». Το καθένα απ’ αυτά ισχυρίζομαι ότι εκδηλώνει, και αποδεικνύει, την θεωρητική και πρακτική αυτή αφέλεια.
Στο πρώτο, διερωτάται ρητορικά:
Πώς μπορεί το κράτος να κατηγορήσει για ανευθυνότητα όσους αποφασίζουν να μην εμβολιαστούν, όταν το ίδιο το κράτος είναι το πρώτο που αρνείται επίσημα οποιαδήποτε ευθύνη για τις πιθανές σοβαρές συνέπειες του εμβολίου;
Με άλλα λόγια: «κυρία, δεν φταίω εγώ, ο Γιαννάκης το έκανε».
Είναι πολύ φτηνό, και ετεροκαθορισμένο, επιχείρημα να λέμε «το κράτος δεν μπορεί να μας πει ανεύθυνους επειδή ανεύθυνοι δεν είμαστε εμείς, εκείνο είναι». Η προβολή του εδώ επιβεβαιώνει όσα είχα ήδη επισημάνει παλιότερα: ότι ο ομιλητής παρασύρεται από την «φαντασμαγορία του κράτους» το οποίο νοεί σαν ένα ανθρώπινο υποκείμενο, απέναντι στο οποίο ετεροκαθορίζεται, και όχι σαν μία σχέση.
Το κράτος μπορεί να είναι κακό, ψυχρό και ανάποδο. (Μερικά κράτη περισσότερο από άλλα). Ωστόσο, δεν μπορεί να καθορίζουμε τη στάση μας σε ένα θέμα ανάλογα (ή μάλλον, αντίστροφα) με το τι (φανταζόμαστε ότι) «λέει» «το κράτος». «Το κράτος» δεν «λέει» τίποτα, ή λέει πολλά πράγματα κατά καιρούς. Ή και ταυτόχρονα. Δεν μπορεί εμείς να περιμένουμε να ακούσουμε τι λέει κάθε φορά ώστε να πούμε τα αντίθετα προς αυτά (και προς εκείνα που λέγαμε την προηγούμενη φορά).
Το σόφισμα αυτό, η επικέντρωση δηλαδή στο αν κάποιος, και ποιος, έχει δικαίωμα να λέει κάτι, επιτρέπει στον ομιλητή να αποφύγει το ερώτημα αν αυτό το κάτι ισχύει ή όχι· δηλαδή αν τελικά είναι καλό ή κακό να κάνουμε το εμβόλιο.
Εν προκειμένω, οι αντιεμβολιαστές είναι ανεύθυνοι, ασχέτως ποιος το λέει. Τουλάχιστον για κάθε εχέφρονα άνθρωπο που προτιμά να ζήσει παρά να πεθάνει και να σκοτώσει και άλλους. Για τον Αγκάμπεν είναι άραγε ή όχι; Αν όχι, ας μας πει γιατί να το συζητήσουμε. Αλλά στην τοποθέτησή του, την βυθισμένη στο νομικισμό και τη διαδικασιολογία, δεν βρίσκει κανείς κάτι γι’ αυτό το ζήτημα ουσίας.
Ίσως όμως τελικά βρίσκουμε, εμμέσως. Διότι, στο δεύτερο εκ των δύο σημείων, φτάνει το σημείο να προβάλει ανερυθρίαστα την εξής ουρανομήκη κοτσάνα:
Επιστήμονες και γιατροί είπαν ότι η πράσινη κάρτα δεν έχει ιατρική σημασία από μόνη της, αλλά χρησιμεύει για να αναγκάσει τους ανθρώπους να εμβολιαστούν. Νομίζω όμως ότι πρέπει να πούμε το αντίθετο: ότι το εμβόλιο είναι ένας τρόπος να αναγκάσουμε τους ανθρώπους να αποκτήσουν την πράσινη κάρτα (!)[1].
Το εμβόλιο λοιπόν δεν είναι ένας τρόπος, έστω ατελής, να προφυλαχθούμε από την ασθένεια και το θάνατο –ή, αν είναι, αυτό δεν ενδιαφέρει τον Αγκάμπεν! Το βασικό είναι ότι αποτελεί μέρος ενός σκοτεινού σχεδίου της εξουσίας, μία πρόφαση, μια δικαιολογία για κάτι άλλο, και γι’ αυτό έχουμε το δικαίωμα –ή ίσως το καθήκον;- να το αρνηθούμε.
Η λογική όμως αυτή είναι εφαρμογή τού «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»: επειδή το κράτος μάς λέει να ζήσουμε, εμείς πρέπει να αυτοκτονήσουμε για να μην κάνουμε ό,τι (φανταζόμαστε ότι) του αρέσει.
Αυτή η υψηλού προφίλ πρακτική πολιτική παρέμβαση λοιπόν ναυαγεί κατά δύο τρόπους: εντοπίζει κατά εσφαλμένο τρόπο έναν υποτιθέμενο τρομερό κίνδυνο για το μέλλον (ο οποίος εν πολλοίς έχει επέλθει ήδη), και για να αποφύγουμε αυτό το κακό που πιθανολογείται ότι ίσως επέλθει στο μέλλον, μας προτείνει να επιφέρουμε μόνοι στον εαυτό μας κάτι πολύ χειρότερο στο παρόν. Δηλαδή το χειρότερο που μπορεί να υπάρξει, και που άμα επέλθει παύει πλέον να είναι χρήσιμη (πρώτα απ’ όλα, παύει να είναι δυνατή) οποιαδήποτε συζήτηση για το κράτος, ή για οποιοδήποτε άλλο θέμα.
Πώς κατέληξε να λέει τέτοιες παπαριές ο Αγκάμπεν;
Η απάντηση βρίσκεται σε κάτι που επίσης έχω επισημάνει στο παρελθόν, ακόμα παλιότερα. Όπως είχα γράψει λοιπόν τότε, υπήρχε από χρόνια μία γραμμή ερμηνείας ή/ και εκλαΐκευσης των αναλύσεων περί Homo Sacer η οποία
συρρίκνωνε την πολυπλοκότητα και την απροσδιοριστία της έννοιας αυτής, όπως λειτουργεί στον Αγκάμπεν, σε μία απλή και κατανοητή φόρμουλα που επιβεβαιώνει την πανάρχαιη σοφία: οι «ισχυροί» αυτοεξαιρούνται από τη γενικότητα του νόμου και τον αφήνουν να διέπει τους αδύναμους. Κάποιοι κακοί και λίγοι κλέβουν την απόλαυση από τους καλούς και πολλούς. Άρα, το ζητούμενο είναι να υπαγάγουμε και πάλι τους παραβάτες εντός του κανόνα επαναφέροντας την καθολική ισχύ του νόμου.
Είναι συχνό φαινόμενο μια θεωρητική ανάλυση να τροποποιείται ή και να κολοβώνεται σε βαθμό που να γίνεται αγνώριστη όταν επιχειρείται να παραγάγει μια πολιτική πρακτική. Δεν υπάρχει τίποτε που να αποκλείει το ενδεχόμενο σε αυτόν τον εκχυδαϊσμό να συμβάλλει ο ίδιος ο στοχαστής που παρήγαγε αυτή την ανάλυση. Αυτό ακριβώς συνέβη εν προκειμένω.
Η παράδοση στην οποία εντάσσεται η παρέμβαση του Αγκάμπεν στην ιταλική γερουσία είναι μία πολύ γνωστή και παλαιά παράδοση: είναι ο ατομικιστικός φιλελευθερισμός. Το κράτος θέλει να καταπιέσει το άτομο, και το άτομο πρέπει να έχει το δικαίωμα να προστατευθεί από αυτόν τον έλεγχο του κράτους που παραβιάζει την ιδιωτική του σφαίρα. Κάτι άλλο δεν βλέπω. Πάντως όχι κάτι που να έχει έστω μακρινή σχέση με τις αναλύσεις του. Καμία συλλογικότητα, καμία διατομική αλληλεγγύη, καμία επιθυμία από κοινού παραγωγής της ζωής. Το αντίθετο: έχουμε εδώ μία ακραία θανατοπολιτική εκδοχή του ατομικιστικού φιλελευθερισμού, κατά την οποία το άτομο πρέπει να έχει το δικαίωμα να προστατευθεί από τον έλεγχο του κράτους όπως γουστάρει αυτό, ακόμη και αν αυτό θα επέφερε το θάνατο του ίδιου του ενδιαφερομένου ή/ και άλλων ανθρώπων, οικείων του, ή και ασχέτων που δεν φταίνε σε τίποτα. Ως αντίδοτο στη βιοπολιτική του κράτους, μας προτείνεται η θανατοπολιτική των ατόμων.
[1] Ο μεταφραστής εξ όσων μπορώ να δω δεν εξηγεί κάπου τι ακριβώς είναι αυτή η πράσινη κάρτα, αλλά από τα συμφραζόμενα γίνεται σαφές ότι έτσι αποκαλείται το πιστοποιητικό μη νόσησης από COVID στην Ιταλία.
Nomadic universality 
Οκ. Ο Αγκάμπεν μπορεί να αποφεύγει να σχολιάσει τον εμβολιασμό.
Αλλα το ερώτημα που θέτει είναι αν τελικά στο όνομα της δημόσιας υγείας έχει βρεθεί η αναγκαία συνθήκη για να πούμε ότι «ας παραδώσουμε την ελευθερία μας στο κράτος». Αν δηλαδή υπάρχει συνθήκη όπου τα πολιτικά μας κριτήρια υποχωρούν μπροστά σε άλλα – ανθρωπιστικά?
Το ότι εμείς έχουμε εγκλωβιστεί ακριβώς στο λόγο του κράτους για την πανδημία εντοπίζοντας το πεδίο αντιπαράθεσης εκεί που αυτό το θέτει και τα δίπολα που αυτό παράγει (κοινωνική αποστασιοποίηση – ανευθυνότητα, εμβολιασμός – αντιεμβολιαστές), δείχνει αφενός ότι μας έχει κυριεύσει ο φόβος αφετέρου ότι ως τώρα η κατάστασης έκτακτης ανάγκης και οι παραγόμενες εξαιρέσεις αφορούσαν τους άλλους και για αυτό μπορούσαμε να μιλάμε για αυτό. Όταν κυκλοφορούσαμε έξω με μηνύματα δεν ήταν ζήτημα αν αναγνωρίζουμε την ύπαρξη του ιού αλλά ότι έχουμε δεχθεί τον ορισμό του και την αντιμετώπιση του από το κράτος. Όταν βγήκε το εμβόλιο δεν ήταν ζήτημα αν δεχόμαστε την αποτελεσματικότητα-επικυνδινότητα του αλλά το γεγονός ότι επιβλήθηκε και ότι η υγεία μετατρέπεται από δικαίωμα σε υποχρέωση.
Αν πραγματικά βλέπουμε την υφιστάμενη κατάσταση διαχωρισμένη από την διαχείριση της τότε δεν βλέπουμε μάλλον μπροστά μας. Γιατί η διαχείριση της «κρίσης» της πανδημίας ήρθε μαζί με επαυξημένη επιτήρηση, έλεγχο του σώματος και αυξημένη συναίνεση στις επιλογές του κράτους. Ο Αγκάμπεν μπορεί να μην απαντάει στην πανδημία και στη «κρίση» δημόσιας υγείας, αλλά διερωτάται τι μας συμβαίνει σε αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ζούμε.
Δεν καλούμαστε να απαντήσουμε εμείς στο αν ο ιός είναι πιο θανατηφόρος και τα εμβόλια επικίνδυνα. Καλούμαστε να απαντήσουμε συλλογικά και ατομικά πως θα διαχειριστούμε αυτή την «κρίση» δημόσιας υγείας, τι είναι σημαντικό και τι όχι, τι θα ενσωματώσουμε και τι θα αποφύγουμε, πόσα είμαστε διατεθιμένοι να κάνουμε και για ποια είμαστε διατεθιμένοι να αγωνιστούμε.
Όχι, δεν έχει βρεθεί η συνθήκη για να παραδώσουμε την ελευθερία μας στο κράτος.
Για να μην την παραδώσουμε λοιπόν, μία λύση υπάρχει: να απαιτήσουμε να γίνει ο εμβολιασμός υποχρεωτικός. Δηλαδή να υποχρεωθεί το κράτος -όλα τα κράτη- να εμβολιάσουν δωρεάν όλους τους πολίτες τους, και τους μη πολίτες τους. Γενικώς όλους. Kαι όλες.
Elementary, my dear Logan. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Τα αποσπάσματα που διαλέξατε είναι πολύ μικρά, δεν νομίζω ο κύριος Agamben να εκφραζόταν στο twitter. Φτωχή προσπάθεια. Κατά τα άλλα ποιο είναι το πρόβλημα σας με τον νομικισμό; Δεν θα πρέπει κάποιος ως πολίτης ή φιλόσοφος να ελέγχει τους νόμους και να μιλάει με βάσει αυτόυς; Ειδικά ένας φιλόσοφος που ασχολείται με το δίκαια Ο Αγκάμπεν στα άρθρα του δεν στέκεται μόνο στον εμβολιασμό, αλλά και στο νομικο πλαίσιο των «μέτρων». Εσείς το βλέπεται θεμιτό ή ευχάριστο να κυβερνόμαστε με μέτρα; Να μην ξέρουμε ας πούμε ποιο θα είναι το status quo αύριο, και ότι αυτό μπορεί να αλλάξει με την εμφάνιση ενούς υπουργού στην τηλεόραση. Τι θα λέγατε σαν νομικός για αυτό το ζήτημα;
Δεν είναι αποσπάσματα. Ο ίδιος ο Αγκάμπεν στην παρέμβασή του λέει ότι «θα σταθεί σε δύο σημεία». Κι εγώ σε αυτά στέκομαι. Αυτό το αναφέρω στο κείμενο, και ταυτόχρονα δίνω τα στοιχεία ώστε ο αναγνώστης να βρει στο διαδίκτυο το σύνολο της τοποθέτησης, η οποία δεν είναι και πολύ εκτενής.
«Νομικισμός», τώρα, δεν σημαίνει «να ελέγχεις τους νόμους». Κατά μία έννοια, σημαίνει ακριβώς το αντίθετο: σημαίνει να χρησιμοποιείς τους νόμους ως μόνο κριτήριο εις βάρος κάθε άλλης θεώρησης. Σύμφωνα με έναν πρόχειρο ορισμό που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο, σημαίνει «αντιμετώπιση και ερμηνεία όλων τών εκδηλώσεων τής πολιτικής και κοινωνικής ζωής και ουσιαστικών θεμάτων τής τρέχουσας πραγματικότητας υπό το πνεύμα μιας στενής νομικής θεώρησης με αγνόηση τού ουσιώδους και δουλική προσκόλληση στο γράμμα τού νόμου».
Με αυτή την έννοια, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω ποιο πρόβλημα έχω με κάτι τέτοιο.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσετε πολλά αν θεμελιώνεται τα λεγόμενα σε τρέχων ορισμούς του διαδικτύου. Καλύτερα να επιδικνύαται στοιχειώδη διαλεκτική και να απαντούσατε με καλή θέληση στην ερώτηση που σας έκανα. Νομικισμός κατά τα άλλα σημαίνει και να κάνεις αφαίρεση των άλλων ζητημάτων για να δεις το θέμα του νόμου ως τέτοιο. Ένας νομικός πρέπει να είναι ικανός για κάτι τέτοιο. Διαφορετικά ας πούμε θα εξηγούσαμε τα νομικά θέματα με βάση την κβαντική φυσική ξέρω γω. Δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρουν πια αυτά τα ζητήματα. Θα σας παρακαλούσα να απαντήσετε την ερώτηση μου που κάνω με ειλικρινές ενδιαφέρον να δω τι θα απαντήσετε. Αν είναι να μου σουτάρετε ξανά την μπάλα για να μου βάλετε goal δεν θα με ενδιέφερε και πολύ.
Όχι, κύριέ μου, δεν σημαίνει αυτό νομικισμός. Δεν μπορείτε να μετακινείτε τα δοκάρια κατά βούληση για να μετατρέπετε ένα άστοχο σουτ σε εύστοχο.
Τώρα, σε ποια ερώτηση θέλετε να σας απαντήσω; Αν είναι καλό να κυβερνιόμαστε με διατάγματα;
Η ερώτηση αυτή είναι έκφραση του ίδιου νομικιστικού-φιλελεύθερου πνεύματος, Διότι επικεντρώνεται στη διαδικασία και όχι στην ουσία. Η ερώτηση αυτή υπονοεί ότι αν κάποια πράγματα τα αποφασίζει μια κυβέρνηση με διατάγματα, αυτό είναι «αυταρχισμός», ενώ αν η ίδια κυβέρνηση φέρει το ίδιο μέτρο στη βουλή και ζητήσει από την πλειοψηφία της βουλής να το επικυρώσει ώστε να μην είναι διάταγμα αλλά νόμος, τότε όλα είναι ΟΚ.
Δεν θεωρώ ότι είναι αυτό το κρίσιμο ζήτημα, ιδίως προκειμένου για μία κατάσταση απρόβλεπτη και επικίνδυνη για το σύνολο του πληθυσμού. Το κρίσιμο ζήτημα είναι τι περιεχόμενο έχει το μέτρο.
Δείτε ξανά τον ορισμό που δώσατε «σημαίνει να χρησιμοποιείς τους νόμους ως μόνο κριτήριο εις βάρος κάθε άλλης θεώρησης» και αυτόν που έδωσα «Νομικισμός κατά τα άλλα σημαίνει και να κάνεις αφαίρεση των άλλων ζητημάτων για να δεις το θέμα του νόμου ως τέτοιο» και θα δείτε ότι έρχεται στο ίδιο, απλά εσείς δίνεται αρνητική χροιά στην έννοια ενώ εγώ θέλω να φωτίσω την θετική της πλευράς.
Κατά τα άλλα λέτε η μορφή του πολιτεύματος και η νομιμότητα δεν είναι «κρίσιμο ζήτημα». Αν τα ψηφίζει η βουλή ή αν είναι κυβερνητικά διατάγματα σας φαίνεται «το ίδιο». Συγνώμη, αλλά αυτό που λέτε ακυρώνει κάθε πολιτική φιλοσοφία και ακριβώς το αντικείμενο πάνω στο οποίο θέλει να μιλήσει ο Αγκάμπεν.
Αγαπητέ μου ανώνυμε κύριε ή κυρία.
Θα σας συνιστούσα να μην αποστείλετε ξανά σχόλιο σε προστακτική. Οι προστακτικές δεν γίνονται ανεκτές εδώ. Ιδίως εκείνες που είναι περιττές και άνευ αντικειμένου.
Δεν χρειάζεται να «ξαναδώ» οτιδήποτε. Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει νομικισμός. Αυτός που δεν γνωρίζει και χρειάζεται όχι να «ξαναδεί», αλλά να δει για πρώτη φορά τι σημαίνει, είστε εσείς. Σας υποδεικνύω λοιπόν εγώ, αν δεν σας αρέσουν τα διαδικτυακά λεξικά, να ανοίξετε οποιοδήποτε λεξικό της αρεσκείας σας. Αν το κάνετε, θα διαπιστώσετε ότι όχι, ο όρος αυτός δεν έχει καμία «θετική πλευρά». Οι λέξεις έχουν συγκεκριμένα νοήματα, και δεν μπορούμε να τους προσδώσουμε ένα αντίθετο κατά πώς γουστάρουμε.
Τον ορισμό αυτόν δεν τον «έδωσα» εγώ. Αυτός είναι ο ορισμός της λέξης. Δεν μπορεί ένας μόνος του να αποφασίζει ότι από δω και στο εξής θα λέει «καρέκλα» και θα εννοεί «τραπέζι». Δηλαδή αν θέλει μπορεί να το κάνει, αλλά δεν μπορεί να αναμένει να συνεννοηθεί με τους άλλους.
Ο «νομικισμός» είναι κατηγόρια, δεν είναι καλό πράγμα.
Το σχόλιο σας μου κάνει προφανές ότι δεν έχετε καμιά επιθυμία διαλεκτικής σκέψης και κατανόησης. Εσείς που μιλάτε περί ουσίας και περιεχομένου( σε άλλα κείμενα σας λέτε οτι είστε εναντίον και της «ουσιοκρατίας» αλλά δεν φαίνεται να σας νοιάζει η συνεκτικότητα) δεν μιλήσατε καθόλου για το θέμα για το οποίο έγραψα απλά προσπαθήσατε να με ξεκατινιάσετε .Απλά θέλετε να περάσετε μία γραμμή και να νικήσετε τους ξεφτιλίσετε τους «αντιπάλου» σας όπως χρόνια τώρα.
Δεν υπάρχει νόημα να ξαναμιλήσω για τον ορισμό που έδωσα όποιος έχει μάτια και ξέρει να διαβάζει θα δει ότι αυτό που σας έγραψα είναι ακριβές. Κατά τα άλλα εγώ είμαι υπέρ και του νομικισμού και της διαδικαστικής σκέψης για να έχω έναν μπούσουλα για αυτά που βιώνω, εσείς από την άλλη μπορείτε να αλλάζετε τα λεγόμενα σας σε κάθε συγκυρία. Το μόνο που κρατάτε κοινό είναι η κοροιδία και ο εξευτελισμός των συνομιλητών σας. Καλό ξεκατίνιασμα λοιπόν κύριε Χαράλαμπε.
Αν θεωρείτε ότι κάποια λέξη ή φράση σε όσα έγραψα είναι κοροϊδευτική και εξευτελιστική, σας καλώ να μου υποδείξετε ποια. Εάν έχετε δίκιο, σας υπόσχομαι ότι θα την διαγράψω και θα ζητήσω συγνώμη.
Όποιος όμως διαβάσει την ανταλλαγή, θα διαπιστώσει ότι όσα γράφω εγώ αφορούν το θέμα, ενώ όσα γράφετε εσείς κατά 90% αφορούν εμένα και όχι το θέμα.
Αν μη τι άλλο πάντως, είναι δείγμα εντιμότητας που δηλώνετε ευθαρσώς «εγώ είμαι υπέρ του νομικισμού». Αυτό σας προσδίδει μία μοναδικότητα. Καθόσον γνωρίζω, ουδείς μέχρι τώρα δεν είχε δηλώσει κάτι τέτοιο σε οποιαδήποτε χώρα ή εποχή. Η έκφραση «νομικισμός» χρησιμοποιείται μόνο ως κατηγορία, ως επίκριση. Εάν τώρα εσείς είστε ο μόνος οπαδός του, με γεια σας με χαρά σας. Αλλά τότε απλώς διαφωνούμε. Εγώ δεν είμαι οπαδός του. Ούτε και κανείς άλλος.
Υποβλήθηκε ένα σχόλιο, το οποίο θεωρήθηκε ύποπτο για σπαμ και διαγράφηκε.
Αφενός, το σχόλιο δεν είχε την παραμικρή σχέση με το θέμα του εμβολιασμού και της αντίθεσης σε αυτόν, αλλά είχε αποκλειστικά περιεχόμενο εριστικό και προσωπικά μειωτικό. Αφετέρου, έφερε διαφορετικό ψευδώνυμο σε σχέση με προηγούμενα σχόλια, αλλά μιλούσε σαν να πρόκειται για το ίδιο άτομο.
Η παρελκυστική αυτή πρακτική αποτελεί προφανή παραβίαση της διαδικτυακής δεοντολογίας και δεν γίνεται αποδεκτή. Εάν επαναληφθεί, θα τύχει της ίδιας αντιμετώπισης.
Αγαπητέ Άκη, φοβούμαι πως πέφτεις σε λούμπα. Και στα δυο σημεία που στέκεται ο Αγκάμπεν, σχολιάζεις και απαντάς σε διαφορετικά ερωτήματα από τον φιλόσοφο. Λέει πως δεν μπορεί το κράτος να αποκαλεί πολίτες του ανεύθυνους όταν το ίδιο αρνείται ευθύνη, και καταλαβαίνουμε ότι χτυπά ακριβώς στο γεγονός πως το κράτος έχει παρουσιαστεί ως απόλυτη φαντασμαγορία, σα τρομακτικό τζίνι που απελευθερώθηκε από το λυχνάρι του. Λέει πως το εμβόλιο αντί για ιατρικό μέσο το προβάλλουν ως μέτρο πίεσης προς απόκτηση της πράσινης κάρτας, του καταλογίζεις πως δεν αναγνωρίζει το εμβόλιο ως ιατρική μέθοδο (!). Από πού προκύπτουν αυτά τα γυαλιά παραμόρφωσης της ανάγνωσής σου; Μοιάζεις κολλημένος στο φιλελεύθερο αναμάσημα της ατομικής ευθύνης και βγάζεις εσύ τον Αγκάμπεν ακραίο ατομικιστή; Με λυπείς.
Άγνωστή μου Chryssa.
Ποια είναι τα «διαφορετικά ερωτήματα»;
Εσύ μου ξαναγράφεις τι λέει ο Αγκάμπεν με άλλα λόγια. Ωραία, χαίρω πολύ. Αυτά τα έγραψα ήδη εγώ, και εξήγησα γιατί είναι παπαριές.
Η «λούμπα» ποια είναι;
Πράγματι, ο Αγκάμπεν λέει πως δεν μπορεί το κράτος να αποκαλεί πολίτες του ανεύθυνους όταν το ίδιο αρνείται ευθύνη.
Κι εγώ λέω ότι αυτό είναι μία ατομιστική φιλελεύθερη παπαριά, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις ως τώρα αναλύσεις του ίδιου του Αγκάμπεν.
Εσύ γιατί ακριβώς λυπείσαι;
Αυτά όσον αφορά το πρώτο σημείο.
Τώρα για το δεύτερο.
Αποδίδεις τα λόγια του Αγκάμπεν ως εξής:
«Λέει πως το εμβόλιο αντί για ιατρικό μέσο το προβάλλουν ως μέτρο πίεσης προς απόκτηση της πράσινης κάρτας».
Λάθος.
Όχι, δεν λέει αυτό.
Δεν λέει πουθενά ότι «το προβάλλουν» άλλοι ως τέτοιο. Αυτό το προσθέτεις εσύ.
Λέει ότι αυτό είναι κατά τη δική του γνώμη.
Παραθέτω αυτολεξεί τη φράση του:
«Επιστήμονες και γιατροί είπαν ότι η πράσινη κάρτα δεν έχει ιατρική σημασία από μόνη της, αλλά χρησιμεύει για να αναγκάσει τους ανθρώπους να εμβολιαστούν. Νομίζω όμως ότι πρέπει να πούμε το αντίθετο: ότι το εμβόλιο είναι [υπογραμμίζω εγώ] ένας τρόπος να αναγκάσουμε τους ανθρώπους να αποκτήσουν την πράσινη κάρτα.
Δηλαδή, μια συσκευή επίβλεψης και παρακολούθησης ατόμων, ένα μέτρο χωρίς προηγούμενο».
Δεν λέει ότι άλλοι λένε. Λέει ότι εμείς πρέπει να πούμε.
Από αυτά λοιπόν συνάγεται ότι το εμβόλιο για μεν τους γιατρούς είναι μια ιατρική πράξη, αλλά για τον Αγκάμπεν είναι ένας διοικητικός μηχανισμός, ένα τέχνασμα, το οποίο οι άνθρωποι θα πρέπει να αρνηθούν. Αυτό συνάγεται με μεγάλη σαφήνεια τόσο από το συγκεκριμένο του κείμενο, όσο και από όλες τις άλλες τοποθετήσεις του για το ζήτημα.
Όσο για την «ατομική ευθύνη», πουθενά δεν χρησιμοποίησα αυτή την έκφραση. Το γεγονός ότι εσύ φαντάστηκες κάτι τέτοιο προφανώς οφείλεται στα παραμορφωτικά γυαλιά που φοράς.
Φαίνεται ότι το πρόβλημα του Αγκάμπεν δεν είναι κατά κύριο λόγο ο εμβολιασμός αλλά η πράσινη κάρτα, δηλαδή ένας τρόπος ταυτοποίησης που ελέγχει και καταγράφει την συμπεριφορά του ατόμου ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ζώνες αποκλεισμού σε διάφορους δημοσίους χώρους. Οι «άλλοι» προτρέπουν την αξιοποίηση της κάρτας για την ενίσχυση του εμβολιασμού. Ο Αγκάμπεν αντιστρέφει το ‘κίνητρο’ του κράτους θεωρώντας ότι το πραγματικό κίνητρο είναι η καθολίκευση της κατοχής της κάρτας με αφορμή την ανάγκη εμβολιασμού. Δύο στοιχεία υποφώσκουν στη συλλογιστική του. Πρώτον μια καχυποψία για τα νομοθετικά μέτρα που λαμβάνει το κράτος για την πανδημία ενισχύοντας την «πανοπτική» διάσταση του και δεύτερον μια οπτική γωνία «αναρχοφιλελευθερισμού» (libertarianism) (άτομο vs. κράτους) που ο αρθρογράφος αποκαλεί ‘ατομικιστικό φιλελευθερισμό’. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος/α με τις θέσεις του, «παπαριές’ πάντως δεν εκστομίζει.
Mήπως θα είχατε και κάποια αιτιολόγηση για αυτή την μονολεκτική αξιωματική απόφανση της τελευταίας πρότασης; Διότι εγώ δεν είδα καμία.
Είδα μόνο μία περιγραφή τού τι λέει ο Αγκάμπεν. Η περιγραφή είναι ορθή, δεν έχω κάτι με το οποίο να διαφωνήσω. Πράγματι, αυτά λέει ο Αγκάμπεν, και αυτά εγώ τα χαρακτηρίζω παπαριές για τους λόγους που εξήγησα: όχι επειδή τυχαίνει να διαφωνώ με αυτά, αλλά επειδή είναι πρακτικά ολέθρια, αφενός, (δηλαδή αν ακολουθηθούν οδηγούν στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους, πράγμα το οποίο ο ίδιος παραδέχεται και δηλώνει ότι αδιαφορεί γι’ αυτό), ενώ θεωρητικά είναι ασυνεπή και παλινδρομούν σε σχέση με τις θεωρητικές του αναλύσεις.
Μετατοπίζει την έμφαση από τον εμβολιασμό στην κρατική πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας με αυταρχικά μέτρα. Αυτή είναι μια αξιοπρόσεκτη θέση που αξίζει ανάλυσης και όχι ενορμητικής απαξίωσης. Το ότι η πανδημία είναι πρώτιστο πρόβλημα δεν δικαιολογεί την λήψη των οποιονδήποτε μέτρων. (‘Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος’). Κατά τον Αγκάμπεν η υιοθέτηση της «πράσινης κάρτας» είναι στρατήγημα κρατικού αυταρχισμού. Υπαινίσσεται ότι εν ονόματι της προστασίας του αγαθού της δημόσιας υγείας δεν πρέπει να παγιωθεί ένας κρατικός ολοκληρωτισμός. Με την ‘πράσινη κάρτα’ ελέγχεται δυνητικά η ιδιωτικότητα του κάθε ατόμου και βάσει αυτής μπορεί να κτιστεί πάνω της ένα πλήρες σύστημα ποινών και ανταμοιβών (όπως στο Κινεζικό σύστημα των social points) όπου οι όροι κοινωνικής ύπαρξης του ατόμου είναι πλήρως διαμεσολαβημένοι από την κρατική νουθεσία.
Αγαπητέ κύριε ή κυρία,
τις δικαιολογίες αυτές τις γνωρίζω. Τις απορρίπτω ως απαράδεκτες.
Το γεγονός ότι κάποιος «μετατοπίζει το ενδιαφέρον» από το αν θα ζήσουν ή θα ψοφήσουν εκατομμύρια άτομα, δηλώνοντας ρητά ότι ο ιός ενδέχεται να μην είναι πραγματικός αλλά μία απάτη, στο αν θα αποτραπεί ένας φαντασιωσικός κίνδυνος που έχει στο κεφάλι του, είναι μία αξιοθρήνητη και μισάνθρωπη θέση που αξίζει μόνο την απαξίωση.
Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος; Ας γίνουμε κι εμείς λύκοι. Πώς θα χαρούμε εμείς;
Χαίρομαι που χρησιμοποιήθηκε αυτός ο όρος, ο οποίος απουσιάζει παντελώς από το λεξιλόγιο του Αγκάμπεν. Εννοώ του Αγκάμπεν ως πολιτικού.
Στο λεξιλόγιο του Αγκάμπεν ως φιλοσόφου επίσης δεν υπάρχει πουθενά η χαρά ως τέτοια, υπάρχουν όμως κάποια σημάδια που μπορούν να οδηγήσουν εκεί. Στην καταστροφολογία που παρουσιάζει τα δύο τελευταία χρόνια, όμως, τα σημάδια αυτά τα ξεχνάει. Το μόνο που υπάρχει είναι ο φόβος. Έρχεται το φοβερό «κράτος» να μας φάει, να μας εξαναδραποδίσει, να μας σφραγίσει με το 666 κ.λπ.
Ωραία. Έστω ότι είναι έτσι. Κι εμείς τι να κάνουμε;
Να αυτοκτονήσουμε μόνοι μας για να μη μας φάει το τέρας. Αυτό λέει ο Αγκάμπεν. Τίποτε άλλο δε βλέπω πρακτικά να συνάγεται από την κινδυνολογία του.
Όποιος θέλει να αυτοκτονήσει, λοιπόν, ας αυτοκτονήσει. Ας μη ζητάει όμως από μας να μην του λέμε ότι λέει παπαριές. Διότι αυτό κάνει.
Το αν θα αφανιστούν εκατομμύρια άνθρωποι ή όχι από την πανδημία προφανώς δεν συναρτάται με την υιοθέτηση της ‘πράσινης κάρτας’ ή όποια άλλα αυταρχικά μέτρα. Είναι αφελής η άποψη ότι η πράσινη κάρτα έχει ‘σωτηριολογική’ σημασία και θα γλυτώσει από τον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους. Ως τέτοια όμως επιφέρει άρση δικαιωμάτων, ελευθεριών και κρατική υποτέλεια. Οι θέσεις Αγκάμπεν περί ιού και αν έχει προσχωρήσει στο αντι-εμβολιαστικό κίνημα (δεν το γνωρίζω) είναι άσχετες με το ζητούμενο. Το επιχείρημα του κατά της κάρτας αφορούσε την κρατική εξουσιαστικότητα καθεαυτή, όχι ότι είναι περιττό μέτρο γιατί δεν υπάρχει ο ιός. Εν γένει ο Αγκάμπεν έχει γίνει ο αγαπημένος αποδιοπομπαίος τράγος μιας κανιβαλικής διανόησης ιδιαίτερα μετά το άρθρο του τον Φεβρουάριο του 2020 ότι η «κοινωνική αποστασιοποίηση» θα πλήξει την ζώσα ανθρώπινη επαφή. Και η αρχική ανάρτηση διαπνεόταν από μια επιθυμία αποκαθήλωσης (‘σας στα έλεγα και παλαιότερα’, τώρα έδειξε το αληθινό του πρόσωπο του’). Ο λόγος των φιλοσόφων πρέπει να αντιμετωπίζεται με πνεύμα καλοπιστίας (όλοι/ες έχουν ισχυρά και αδύναμα στοιχεία στις συλλήψεις τους και η έλλογη κριτική στάση επιτάσσει την εστίαση στα ισχυρά επιχειρήματα, όχι σε μια προκατειλημμένη απόρριψη). Συνάμα κάθε διανοητής δικαιούται σε βάθος χρόνου να μεταβάλλει την θεωρητική του οπτική αν η έρευνα του/της τον/την οδηγεί σε άλλη προοπτική. Ο δογματισμός δεν βοηθάει αλλά παρεμποδίζει την κατανόηση μιας ενάντιας σύλληψης ακόμα και όταν αυτή έχει τις αδυναμίες της.
Νομίζω ότι έχετε παρεξηγήσει κάτι. Ίσως μετέχετε σε πολλές συζητήσεις ταυτόχρονα και έχετε μπερδέψει αυτήν εδώ με κάποια άλλη.
Αλλιώς δεν εξηγείται πώς είναι δυνατόν να γράφετε μία φράση του τύπου
«Οι θέσεις Αγκάμπεν περί ιού και αν έχει προσχωρήσει στο αντι-εμβολιαστικό κίνημα (δεν το γνωρίζω) είναι άσχετες με το ζητούμενο».
Πώς είναι άσχετες?!;
Στο σημείωμα που έγραψα εγώ, καθώς και στα άλλα στα οποία παραπέμπω με λινκ, οι θέσεις Αγκάμπεν περί ιού και το ότι έχει προσχωρήσει στο αντι-εμβολιαστικό κίνημα είναι το ζητούμενο. Αυτό και κανένα άλλο.
Αν εσείς δεν γνωρίζετε τα ζητήματα αυτά, φροντίστε να ενημερωθείτε και να τα μάθετε. Άλλωστε, σχετικές ενδείξεις δίνονται ήδη στο ανωτέρω κείμενο και στα λινκ. Αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατό να τα σχολιάζετε. Εάν εσείς θεωρείτε κάποιο άλλο ως ζητούμενο, ίσως θα ήταν καλύτερα να γράφατε κάποιο δικό σας σημείωμα αντί να παραδίδετε μαθήματα εδώ για κάτι που ομολογείτε ότι δεν γνωρίζετε.
Θεωρώ παράλειψη να μην υπάρχει στο κείμενό σας το λινκ για ολόκληρη την ομιλία του. Στον παρακάτω ιστότοπο κατάφερα να την βρω στα ελληνικά:
https://infolibre.gr/wpinfolibre/2021/10/12/to-facebook-logokrine-omilia-agamben-stin-italiki-geroysia-gia-tin-quot-karta-ygeias-quot/
και εδώ στα ιταλικά:
https://www.quodlibet.it/giorgio-agamben-intervento-al-senato-del-7-ottobre-2021
Στην ελληνική μετάφραση διαβάζουμε τη φράση:
«Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας δεν αφορά το ιατρικό πρόβλημα του εμβολίου αλλά το πολιτικό πρόβλημα του πράσινου πάσου, το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με το πρώτο. Έχουμε κάνει τόσα πολλά εμβόλια χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε κάποιο πιστοποιητικό.»
Συμφωνώ με την GD για το άσχετο του green pass ή freedom pass, όπως λέγεται στην ελλάδα, με την ιατρική αντιμετώπιση της πανδημίας ή το θάνατο συνανθρώπων μας. Πουθενά δεν συνδέει το ένα με το άλλο ο Agamben σε όσα κείμενα έχει γράψει από την αρχή της πανδημίας. Η πολιτική του ανάλυση, τόσο νωρίς και με τόσο κόστος για τον ίδιο, ήταν αυτή που κράτησε τα λογικά μας στη θέση τους.
Ευχαριστώ για το link που επικυρώνει το επιχείρημα μου. Προφανώς διαβάζετε και εσείς νηφάλια και απροκατάληπτα.
Κατά τα λοιπά, ο λόγος για τον οποίο ο Αγκάμπεν αδιαφορεί για το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων δεν είναι ότι … συνδέει το πράσινο πάσο με το ιατρικό πρόβλημα. Κανείς δεν έγραψε κάτι τέτοιο. Ο λόγος είναι, ακριβώς, ότι τα αποσυνδέει, θεωρώντας ως μόνο σημαντικό πρόβλημα το πρώτο και ως ασήμαντο, ή και ανύπαρκτο, το δεύτερο.
Πράγματι, σε όλα όσα έχει γράψει από την πρώτη στιγμή και μέχρι τώρα, ο Αγκάμπεν ρητά αμφισβητεί τη σοβαρότητα, αν όχι την ίδια την ύπαρξη του ιατρικού προβλήματος.
Δεν νομίζω ότι αδιαφορεί για το θάνατο εκατομυρίων ανθρώπων ούτε ότι θεωρεί το πάσο πιο σημαντικό. Μιλάει σε επιτροπή της Ιταλικής Γερουσίας που συνεδριάζει για να εγκρίνει ή όχι το διάταγμα για το πράσινο πάσο, οπότε λογικά περιορίζεται σε αυτό και πάλι λογικά αναφέρεται σε νόμους, διατάγματα και τις αντιφάσεις τους. Αν κάτι μπορούμε να του καταλογίσουμε (σε πολλά εισαγωγικά) είναι ότι από την αρχή ασχολείται με τα πολιτικά ζητήματα που αναδύονται. Σε πολιτικό πλαίσιο εξετάζει τα νομοθετήματα ή και διατάγματα του κράτους για την πανδημία. Αμφισβητεί ρητά όχι “τη σοβαρότητα, αν όχι την ίδια την ύπαρξη του ιατρικού προβλήματος” αλλά την αναλογικότητα των πολιτικών αποφάσεων.
Κύριέ μου (ή κυρία)
το να διακηρύσσεις ότι κάποιος «δεν» κάνει αυτό που του καταμαρτυρούν ότι κάνει χωρίς το παραμικρό υποστηρικτικό επιχείρημα, είναι σαν να παίζεις την κολοκυθιά.
Ο Αγκάμπεν, από την αρχή της πανδημίας, αμφισβήτησε ρητά την ύπαρξη ιατρικού προβλήματος, εφόσον αμφισβήτησε την ίδια την ύπαρξη πανδημίας. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Il Manifesto χρησιμοποίησε την έκφραση «μια υποτιθέμενη πανδημία οφειλόμενη στον κορονοϊό» [una supposta epidemia dovuta al virus corona].
Έκτοτε δεν έχει αναθεωρήσει την άποψή του αυτή (πράγμα που θα μπορούσε να κάνει χωρίς μεγάλες απώλειες επικαλούμενος ότι δεν γνώριζε ακόμη τις διαστάσεις του προβλήματος), αλλά αντιθέτως την έχει υποστηρίξει με ακόμη μεγαλύτερη επιμονή και ξεροκεφαλιά.
Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αγκάμπεν επιδεικνύει αδιαφορία για τη ζωή ανθρώπων, και μάλιστα φίλων του, υπέρ της εξυπηρέτησης κάποιων υποτιθέμενων υψηλότερων φιλοσοφικών ή πολιτικών αξιών. Περί το 1990, ο Ζαν Λυκ Νανσύ αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα και έπρεπε να κάνει μεταμόσχευση. Όπως και έκανε τελικά, με αποτέλεσμα να ζήσει μέχρι πέρυσι. Ο Αγκάμπεν λοιπόν τον είχε συμβουλεύσει τότε να μην την κάνει! Αν τον είχε ακούσει, το μόνο που θα είχε καταφέρει θα ήταν να συντομεύσει τη ζωή του κατά 30 χρόνια.
Είστε σίγουρος ότι το green pass για το οποίο μιλά ο Αγκάμπεν είναι το ίδιο με το ελληνικό freedom pass;
Εάν ναι, τότε όντως δεν έχει σχέση με το θάνατο ανθρώπων. Αλλά ακόμα λιγότερο έχει σχέση με όσα της καταμαρτυρεί ο Αγκάμπεν στην παρέμβασή του.
Το freedom pass, σύμφωνα με τον ορισμό που είναι διαθέσιμος στο διαδίκτυο, είναι απλώς «μια ψηφιακή χρεωστική κάρτα αξίας 150 ευρώ (…) την οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι νέοι 18-25 ετών για αγορές τους ή υπηρεσίες από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους τομείς του τουρισμού, του πολιτισμού και των μεταφορών».
Μπορεί κανείς στα σοβαρά να ισχυριστεί ότι μια χρεωστική κάρτα με την οποία μια μικρή μερίδα του πληθυσμού μπορεί να κάνει αγορές 150 ευρώ, αποτελεί «μια συσκευή για την παρακολούθηση των κινήσεων των πολιτών χωρίς προηγούμενο» που μπορεί να παραλληλιστεί με το φασισμό ή με τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν;
Κάτι ακόμα.
Διαβάζω την ανάρτηση στην οποία οδηγεί το λινκ και η οποία περιέχει την (δεύτερη) ελληνική απόδοση της ομιλίας του Α.
Το κείμενο που αναφέρεται στην εισαγωγή είναι ελαφρώς ασυνάρτητο. Φαίνεται να έχουν παραλειφθεί κάποιες λέξεις ή φράσεις, και τα υπόλοιπα δεν βγάζουν νόημα.
Λέει:
«Πρόκειται για την παρέμβαση ενός σημαντικού Ιταλού φιλοσόφου που πραγματοποιήθηκε όχι σε μια πλατεία, ούτε σε μια τηλεοπτική εκπομπή – πράξη η οποία και πάλι θα ήταν καταδικαστέα – αλλά στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων, στη Γερουσία της Ιταλικής Δημοκρατίας. Δηλαδή στη δημοκρατική και νομοθετική καρδιά της χώρας. Μια απόφαση πέρα από κάθε λογική που δημιουργεί ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο για την ελεύθερη έκφραση της σκέψης στον διαδίκτυο και τη δημοκρατία με την ευρεία έννοια».
Τι εννοούν οι συντάκτες όταν λένε ότι η παρέμβαση «θα ήταν καταδικαστέα» αν είχε γίνει σε πλατεία ή σε τηλεοπτική εκπομπή; Και γιατί θα ήταν «και πάλι» καταδικαστέα; «Πάλι» σε σχέση με ποια άλλη περίπτωση;
Στη συνέχεια, η επόμενη φράση μιλάει για «μια απόφαση πέρα από κάθε λογική». Ποια όμως είναι αυτή η απόφαση; Στα προηγούμενα δεν αναφέρεται κάτι για κάποια απόφαση.
Επίσης, μέσα στο κείμενο η κάρτα αναφέρεται με τον όρο pass green. Όμως, στο πρωτότυπο -όπως είναι και λογικό- ο όρος είναι αντίστροφα: green pass.
Γενικώς, το κείμενο φαίνεται γραμμένο στο πόδι.
Το freedom pass ως ορισμός είναι όπως το λέτε όμως παραλείψατε αυτό «Μόνη προϋπόθεση είναι να έχουν ολοκληρώσει τουλάχιστον την πρώτη δόση του εμβολιασμού τους κατά της Covid-19.»
https://emvolio.gov.gr/freedompass
Συγχωρήστε μου το μπέρδεμα του πιστοποιητικού εμβολιασμού (χωρίς κάποιο όνομα προς το παρόν) με το freedom pass. Μάλλον συνέβη επειδή η εκστρατεία εμβολιασμού στην ελλάδα ονομάζεται Επιχείρηση «Ελευθερία» https://emvolio.gov.gr/diadikasia-emvoliasmou
Συμφωνώ με την άποψη του Α ότι το πιστοποιητικό μπορεί να παραλληλιστεί με το φασισμό ή την Σοβιετική Ένωση του Στάλιν όπως το διατυπώνει:
“ Μπορεί να γνωρίζετε ότι οι Σοβιετικοί πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να δείχνουν πράσινο πάσο κάθε φορά που ταξίδευαν από τη μια χώρα στην άλλη. Αλλά από εμάς απαιτείται να δείχνουμε ένα πράσινο πάσο κάθε φορά που πηγαίνουμε σε εστιατόριο, μουσείο, κινηματογράφο. Και τώρα, γίνεται ακόμη πιο σοβαρό, με το διάταγμα που πρόκειται να γίνει νόμος, κάθε φορά που πηγαίνουμε στη δουλειά. Επιπλέον, πώς μπορούμε να δεχτούμε ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιταλίας, μετά τους φασιστικούς νόμους του 1938 για τους μη-Άριους, δημιουργούμε πολίτες δεύτερης κατηγορίας που υπόκεινται σε περιορισμούς ίδιους με αυτούς που υπέστησαν – από αυστηρά νομική άποψη (προφανώς, τα δύο φαινόμενα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, και μιλάω μόνο για νομική αναλογία).”
Έψαξα για μετάφραση της ομιλίας και βρήκα μόνο αυτό το λινκ στο duckduckgo.Βεβαιώθηκα ότι η μετάφραση ήταν όντως αυτή και δεν ασχολήθηκα με το συνοδευτικό κείμενο. Τώρα που το διάβασα λοιπόν ο τίτλος του άρθρου είναι χαρακτηριστικός. Επικρίνουν το Facebook για τη λογοκρισία σε βάρος του Αγκάμπεν, το θεωρούν απαράδεκτο γιατί πρόκειται για ομιλία στην ιταλική γερουσία και όχι σε καμιά πλατεία ή τηλεοπτική εκπομπή όπου όμως και εκεί η λογοκρισία θα ήταν καταδικαστέα. Η απόφαση που εννοούν οι συντάκτες είναι αυτή της λογοκρισίας.Θυμηθείτε προηγούμενες περιπτώσεις λογοκρισίας πχ Νέα Σμύρνη, Κουφοντίνας, Έλενα Ακρίτα, Πολάκης, Χατζηστεφάνου, Λώλος κλπ.
Για κάποιον που διαβάζει η διαπίστωση ότι “το κείμενο φαίνεται γραμμένο στο πόδι” είναι καθημερινή και αφορά πάρα πολλά sites μικρά και μεγάλα.
Ευθυγραμμίζομαι με αυτά που λέει ο Αγκάμπεν(θα διαφωνούσα ευχαρίστως).
Το κράτος έχει πάρει λεφτά από το, ESM για να πάρει εμβόλια από την Pfizer, και σε περίπτωση που χρειαστούν να αποδοθούν ευθύνες, τις αναλαμβάνει το κράτος, Αυτό λέγεται σύμπραξη δημόσιου ιδιωτικού και σίγουρα δεν είναι για να σε προστατέψει αλλά για να προστατευτεί πρώτα η Pfizer (θα σου πρότεινα να ψάξεις τους μέτοχους) ενώ το κράτος χέστηκε γιατί το πολύ πολύ να αλλάξει κυβέρνηση και έτσι αυτό θα παραμένει κράτος για να προστατεύει τράπεζες και μεγαλοεταιρείες.
ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΗΞΑΤΕ ΕΤΣΙ
Για να συμφωνήσω έστω και λίγο με τον Γαβριηλίδη θα πρέπει το λιγότερο να έχω δεχτεί ότι τα εμβόλια ήταν η λύση στην πανδημία (αληθινή μεν..), -κάτι που όπως αποδείχθηκε δεν ήταν και τόσο-, ότι τα εμβόλια ήταν έγκυρα και έτοιμα, -που αποδεικνύεται ότι δεν ήταν, άρα ήταν και είναι πειραματικά εφόσον χρήζουν βελτιώσεων και βελτιώσεων που συμπεραίνονται από το πώς αντιδρούν και ανταποκρίνονται τα σώματά μας σε αυτά- και τέλος ότι δεν ήταν το όχημα για τα green pass, που πρέπει να είσαι εντελώς ηλίθιος-α για να μην το βλέπεις γιατί όσα πιο πολλά εμβόλια γίνονται τόσο υποχρεωτικά γίνονται (με εκβιασμούς κυρίως-από το κράτος-) άρα το ίδιο και τα green pass που αν δεν κάνω λάθος στην ελλάδα πια συγχωνεύονται με τις ταυτότητες. Ε, εγώ δεν συμφωνώ.
Ο Γαβριηλίδης παρακάτω μας λέει πως η στάση του Αγκάμπεν είναι φιλελεύθερα ατομικιστική. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ή κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται ο Γαβριηλίδης (για να υπεκφύγει ίσως τις εσωτερικές του συγκρούσεις για κάτι που έκανε-εμβόλια,συμπλευση με κράτος κτλ, -μικροαστισμός δηλαδή-) είναι πως για να είναι ελεύθερη μια κοινωνία πρέπει να απαρτίζεται από ελεύθερα άτομα. Άπαξ και ένα άτομο δεχτεί ή καταφερθεί να του επιβληθεί (δια της βίας, εκβιασμού ή της πλάνης -βασανισμός-) μία ας πούμε ιατρική πράξη ή η παράδοσή του, αυτό συνεπακόλουθα θα έχει επιπτώσεις στην ευρύτερη κοινωνία. Δηλαδή ανοίγει η πρόσβαση επιβολής και στα υπόλοιπα άτομα άρα στην κοινωνία ολόκληρη. Νομιμοποιείται.
Απ΄ αυτά οι Γαβριηλίδηδες είναι μακριά γιατί πρέπει να σκεφτούν άλλα πράγματα πρώτα, πράγματα για τα οποία έχουν γραφτεί και έχουν γραφτεί. Γι’ αυτό και το αιώνια ζήτημα του πώς θα υπάρξει μία επαναστατική (ίσως) διαδικασία για μια ελεύθερη κοινωνία όπου τα άτομα δεν θα καταπιέζονται, έχει πάει πολύ πίσω. Εν ολίγοις εσείς μιλάτε για ασφάλεια και μεις για ελευθερία. Εσείς κοιτάτε πως δεν θα πεθάνουν 85 χρονών άνθρωποι (που τελικά πέθαναν παρά τα λοκ ντάουν, παρά τις μάσκες και εμβολιασμούς) και έχετε παραδώσει τόσα, από το να προτρέπετε παιδάκια να εμβολιαστούν με αμφιβόλου ωφελιμότητας και ασφάλειας προϊόντα που τους είναι παντελώς άχρηστα,-ακόμα και να ήταν έγκυρα- πασάροντάς τα έτσι πιστοποιητικά, βοηθώντας έτσι στην οριζόντια καθολίκή επιβολή τους, μέχρι-και συνεπακόλουθα- όλα τα πεδία λόγου και κυρίως τον δρόμο σε δεξιούς και ακροδεξιούς αντιδραστικούς για να ”υπερασπίζονται” -άρα να προβοκάρουν- θεμελιώδη ζητήματα ελευθερίας.
Για την προσέγγιση του ατόμου ώς φιλελεύθερο ή κοινωνικό. Η υπεράσπιση της αυτοδιάθεσης του ατόμου, είτε εαυτού είτε άλλου εαυτού, από το να αυτοπροσδιορίζεται, να μπορεί να κάνει έκτρωση, αλλαγή φύλου, να ντύνεται όπως θέλει, να μετακινείται ελεύθερα, να κανεί σεξ όπως θέλει, να παίρνει ότι φάρμακα θέλει και κυρίως άμα το θέλει, είναι διατομική αλληλεγγύη. Τα να μπορείς εσύ να κάνεις ό,τι γουστάρεις στην εαυτή σου μου δίνει την ελευθερία να κάνω ότι θέλω κι εγώ στον δικό μου. Αν σου απαγορευτεί αυτό, δυνητικά θα μου απαγορευτεί και μένα. Όταν υπερασπίζομαι την ελευθερία -κι όχι το δικαίωμα- να κάνω ό,τι θέλω σε μένα υπερασπίζομαι κι εσένα. Σε αυτό εξ ορισμού, δεν χωράει κουβέντα περί ασφάλειας.
Τί έχει να μας πει ο Γαβριηλίδης για συλλογικότητες οριζόντιες που λειτουργούν στην βάση της αλληλεγγύης (κατά δύναμιν) που υπερασπίζονται όλα τα παραπάνω; Το ότι δεν θέλω να κάνω ένα εμβόλιο ας πούμε, επειδή δεν το εμπιστεύομαι και δεν θέλω να το βάλω στο σώμα μου και άρα εκ θέσεως προτείνω να μην γίνεται αυτό το εμβόλιο και συλλογικοποιούμαι βάση αυτού με κάνει ατομικιστή και φιλελεύθερο; Θα ήμουν αν ήξερα ότι ο μη εμβολιασμός μου θα με έκανε επικίνδυνο για τους άλλους. Ε δεν νομίζω ούτε εγώ, ούτε κι ο Αγκάμπεν και πολλοί άλλοι πως κάνοντας το εμβόλιο προστατεύω τους άλλους και το αντίθετο. Τί να κάνουμε τώρα; Άρα ο Γαβριηλίδης λέει ότι να’ναι μα ότι να ναι.Με γνώμονα την κοινωνική ελευθερία είμαστε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΙ!
Η αντίθετη στάση, αυτή του ”κοινωνικά υπεύθυνου” να δεχτεί το κρατικό αφήγημα ως λύση στο ίδιο του το τέλμα, να περνάνε πράγματα που άλλοτε θα ήταν αδιαπραγμάτευτα όπως εμβόλια και τέστ του κώλου και δυνητικά μέχρι και γκριν πας για την ασφάλεια του πόπολο εκ του αποτελέσματος και μόνο αποδείχθηκε η πλέον αντικοινωνική, παρτάκικη και παντελώς ανεύθυνη κοινωνικά. Μία βολική στάση, μην τυχόν και οι αγώνες βγούνε από τα ασφαλή νερά μας, μην τυχόν και χρειαστεί να έρθουμε καθολικά αντιμέτωποι με το κράτος, μην χάσουμε και τις θεσούλες μας, μην μας κράξει και η κοινωνία(και αντί να την αλλάξουμε μας άλλαξε αυτή -συριζοποίηση-). Και το χειρότερο, στον βωμό των ευπαθών δεν ντρέπονται και λίγο λέω εγώ οι Γαβριηλίδηδες. Μετάθεση δηλαδή. Ο φόβος της ξεβολεψιάς δεν είναι τίποτα άλλο από τον φόβο του θανάτου, άρα του φόβου για ζωή. Μία εντελώς μικροαστική και ρεφορμιστική αντίληψη που υπέβοσκε στην αριστερά χρόνια τώρα και βγήκε στην επιφάνεια. Το ότι κατηγορεί -ο Γαβριηλ…- ως αντιδραστικό τον Αγκάμπεν -που νομίζω τα πιστεύει αυτά που λέει- απέναντι στο κράτος δεν είναι τίποτα άλλο από μεταστροφή της δικής του ανεπάρκειας να προτείνει λύσεις και της εθελοδουλείας του.Το κράτος ήταν και είναι όντως ανεύθυνο και φιλελεύθερο και το ίδιο κι αυτοί που το υιοθετούν. Ελπίζω μόνο αν έρθει η ώρα των ευθυνών, αυτές να μην αποδοθούν στο κράτος. Οι Αγκάμπενς τις έχουν αναλάβει με την στάση τους δια των αποκλεισμών τους.
Τέλος, πουθενά ο Αγκάμπεν δεν ζητά καλύτερους όρους σκλαβιάς. Αντιθέτως προτείνει την δημιουργία παράλληλων ελευθεριακών κοινοτήτων. Καμία επιστροφή στην κανονικότητα. Για επιστροφή στην κανονικότητα μιλάνε οι Γαβριηλίδηδες που με τα Γκριν πας τους πηγαίνουν στα μπαράκια και στην δουλειά τους. Θα ήταν τουλάχιστον πιο αξιοπρεπές να κάνεις τα εμβόλιά σου εφόσον τα θεωρείς εντάξει και μπράβο σου, αλλά να κρατήσεις μια στάση το λιγότερο αλληλέγγυα στα άτομα που αποκλείονται, έστω στην ”διασκέδαση”. Ε λοιπόν, να τα βράσουμε τα μπαρ και τα μαγαζιά σας. Υπήρξε μία τεράστια ευκαιρία να αποδομήσουμε την κοινωνία που χρόνια υποτίθεται προσπαθούσαμε, και καταλήξαμε με πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων. Και κατηγορούνται αυτοί που τα αρνούνται.
Ε, κάνε μας την χάρη ρε Γαβριηλίδη!
Την καλύτερη χάρη που θα μπορούσα να κάνω στον παραπάνω ψεκασμένο θα ήταν να μην εγκρίνω αυτό το ασυνάρτητο παραλήρημα που έστειλε ως σχόλιο. Το αφήνω όμως για να έχουμε μια ιδέα μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο κρετινισμός των αρνητών του κορονοϊού.
Κε Γαβριηλίδη, ασφαλώς και μπορείτε να ασκητε κριτική σε κάποιες θέσεις του Αγκαμπεν αλλα δεν νομίζω ότι είναι πρόσφορο να τις χαρακτηρίζετε με αυτόν τον τρόπο. Πόσο μάλλον που είχατε την ευκαιρία να κάνετε μια πολύ ενδιαφέρουσα και διεισδυτική συνέντευξη μαζί του. Εκεί μπορεί να διαπιστώσει κάποιος πόσο ευγενής και προσηνής άνθρωπος είναι και τις ακριβείς και περιεκτικές απαντήσεις που έδινε στα εύστοχα ερωτήματα σας.
Όσο για την πανδημία , θα ήθελα σας υπενθυμίσω την εξέλιξη της διαπλοκής της πολιτικής και της ιατρικής με βαση τα μοντέλα της λέπρας, της πανούκλας και της ευλογιάς. Κατά τη γνώμη μου, σε αυτή τη γραμμή βρισκόμαστε και σήμερα.
https://parisinstitute.org/depictions-article-covid-19-and-state-of-exception-medicine-politics-and-the-epidemic-state/
Η λέπρα, η πανούκλα και η ευλογιά αν μη τι άλλο ήταν υπαρκτές ασθένειες. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό.
Αν εσείς θεωρείτε ότι η περίπτωση του κορονοϊού είναι «σε αυτή τη γραμμή», τότε διαφωνείτε με τον Αγκάμπεν. Διότι εκείνος δεν είναι πεπεισμένος ότι πρόκειται για πραγματική πανδημία, ή ότι δεν έχει σημασία αν είναι ή δεν είναι.
Κατ’ αυτή την έννοια, είναι αγενέστατος. Διότι χλευάζει τόσα εκατομμύρια ανθρώπους που πέθαναν και άλλα τόσα που κινδυνεύουν να πεθάνουν.