του Άκη Γαβριηλίδη

Όταν έκανε απεργία πείνας ο Κουφοντίνας και του συμπαραστεκόμασταν, διάφοροι έξυπνοι, ως επί το πλείστον δημοσιολογούντες του ακραίου κέντρου, μας ρωτούσαν: «ναι, αλλά αν αύριο κάνει απεργία πείνας και ένας Χρυσαυγίτης δολοφόνος για να αποφυλακιστεί, θα του συμπαρασταθείτε και εκείνου;».

Η υπερήφανη ελληνική δικαιοσύνη έδωσε ήδη την απάντηση. Ή μάλλον, κατέστησε σαφές ότι η ερώτηση είναι άνευ νοήματος:

οι Χρυσαυγίτες δολοφόνοι δεν χρειάζεται να κάνουν απεργία πείνας για να αποφυλακιστούν. Αρκεί μία απλή αίτηση.

Σημειωτέον μάλιστα ότι ο Κουφοντίνας δεν ζητούσε καν αποφυλάκιση. Ζητούσε απλώς φυλάκιση σε άλλη φυλακή. Και αυτό αφού είχε εκτίσει κάτι δεκαετίες από την ποινή του, και ενώ επίσης έχει ένα παιδί, απ’ ό,τι ξέρω.

 

Ίσως όμως ακόμα χειρότερη από την απόφαση είναι η αιτιολογία της. Όπως γράφτηκε στον τύπο, η πρόταση του εισαγγελέα, την οποία δέχθηκε το αρμόδιο συμβούλιο, έλεγε επί λέξει τα εξής:

 

δεν υπάρχει σοβαρά μεγάλη πιθανότητα τέλεσης νέας πράξης καθώς το συγκεκριμένο αδίκημα τελέστηκε για συγκεκριμένους λόγους ενόψει συγκεκριμένων συνθηκών (!!!).

 

Η δολοφονία λοιπόν του Παύλου Φύσσα, κατά τους αξιότιμους δικαστές, τελέστηκε για συγκεκριμένους λόγους ενόψει συγκεκριμένων συνθηκών.

Ποιοι ήταν άραγε αυτοί οι συγκεκριμένοι λόγοι, και ποιες οι συγκεκριμένες συνθήκες;

Μήπως θα μας πουν ότι ο Φύσσας τούς προκάλεσε κιόλας;

Το σόφισμα αυτό, για όσους είναι κάπως μεγαλύτεροι στην ηλικία, θυμίζει την επινόηση του «στιγμιαίου αδικήματος» με την οποία γλίτωσαν τη δίωξη πολλοί χουντικοί κατά τη μεταπολίτευση.

Το αδίκημα όμως του Πατέλη δεν ήταν «στιγμιαίο». Ο άνθρωπος αυτός έχει καταδικαστεί (μεταξύ άλλων και) για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Όπως είναι προφανές, το αδίκημα αυτό αναγκαία προϋποθέτει κάποια διάρκεια. Δεν μπορεί κανείς να συμμετάσχει σε οργάνωση για πέντε λεπτά.

Το να θεωρείς ότι μία συμμορία που έχει κριθεί τελεσίδικα από την ίδια την ελληνική δικαιοσύνη ως εγκληματική οργάνωση, και η οποία με κάθε τρόπο προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί μετά το πρώτο χαστούκι, βιαιοπράγησε μόνο άπαξ και λόγω κάποιων ειδικών περιστάσεων, είναι αντίφαση όρων, και πιθανόν να αποτελεί και λόγο προσβολής του βουλεύματος διά της δικαστικής οδού (αυτή τη στιγμή δεν έχω ψάξει αν δικονομικά υπάρχει δικαίωμα άσκησης ένδικου μέσου κατά του βουλεύματος και, αν ναι, ποιος το έχει. Οι αρμοδιότεροι ας το ψάξουν).

Ωστόσο, αν ήταν «ειδικές» οι συνθήκες μέσα στις οποίες εγκλημάτησε ο Πατέλης, τότε κατά μείζονα λόγο θα πρέπει να κριθεί ότι τα εγκλήματα της 17Ν τελέστηκαν σε ακόμα πιο συγκεκριμένες συνθήκες, οι οποίες έχουν πλέον εκλείψει εδώ και καιρό.

Αυτό ας το σκεφτεί όποιος πρέπει να το σκεφτεί και ας ενεργήσει αναλόγως, μήπως καταφέρει και διασώσει κάτι από το κύρος της ελληνικής δικαιοσύνης στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας.