του Άκη Γαβριηλίδη

Πριν περάσουν 24 ώρες από την προηγούμενή μου ανάρτηση περί «φεμινιστικής μελαγχολίας», προέκυψε ένα περιστατικό που επιβεβαίωνε με τον πιο περίτρανο τρόπο αυτό που ισχυριζόμουν εκεί, δηλαδή ότι η δίψα για «ομολογίες» και «παραδοχές προνομίων» είναι ακόρεστη και ότι, ακόμη και όταν μια τέτοια ομολογία προκύπτει, πάντοτε κρίνεται ανεπαρκής: απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, (και γράφω «απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι» ακριβώς για τον λόγο που θα γίνει αμέσως αντιληπτός), χθες κάποιος άντρας, αγνώστων σε μένα στοιχείων, δημοσίευσε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης μία εκτενή αφήγηση όπου παραδεχόταν ότι, πριν από χρόνια, φερόταν κακοποιητικά στις γυναίκες και μάλιστα σε μία περίπτωση διέπραξε και βιασμό εις βάρος μίας εξ αυτών, αλλά τώρα συνειδητοποιεί πόσο άσχημα φέρθηκε και θέλει να εργαστεί ώστε να μη συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα. Την αφήγηση αυτή ανήρτησε στο προφίλ της μία κυρία, εξίσου άγνωστή μου· μετά από λίγες ώρες, άλλες γυναίκες έκαναν μαζικά αναφορές κατά της ανάρτησης και, τελικά, επέτυχαν τη διαγραφή της! Λόγω αυτής της διαγραφής, εγώ δεν έχω άμεση γνώση του περιεχομένου του κειμένου, παρά μόνο όσων έγραψαν άλλοι/-ες γι’ αυτό, εξ ού και οι διατυπώσεις μου είναι κατά προσέγγιση. Έχω όμως άμεση γνώση μίας τουλάχιστον ανάρτησης στην οποία μία ­-κατά δήλωσή της- φεμινίστρια παραδέχεται ότι η διαγραφή αυτή ήταν πράγματι λογοκρισία και πανηγυρίζει γι’ αυτό. Για την ακρίβεια, το σχόλιο αυτό λέει: «λογοκρίθηκε γιατί είναι τριγκερ και ξεπλένει».

Τρομερό επίτευγμα λοιπόν: χάρη σε αυτή τη λογοκρισία, πετύχαμε να εξαφανιστεί από τον δημόσιο χώρο η μόνη αφήγηση που παραδέχεται σε πρώτο πρόσωπο ότι ο βιασμός είναι κακό πράγμα και δεν πρέπει να γίνεται, τη στιγμή που παραμείνουν σε αυτόν πλήθος δηλώσεις ευθέως υπερασπιστικές ή απολογητικές του βιασμού. Ακούς εκεί! Δεν θα τους επιτρέψουμε να μας κάνουν να χαρούμε και να χάσουμε τους λόγους να διαμαρτυρόμαστε.

Ίσως όμως η λογοκρισία αυτή δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα. Την ίδια μέρα, σε μία σελίδα κοινωνικής δικτύωσης με φεμινιστική επωνυμία (όχι ονοματεπώνυμο κάποιου ατόμου), δημοσιεύθηκε η κάτωθι ανάρτηση:

«Ήρθε στο δωμάτιο με το μαγιό της. Το σώμα της τότε ήταν διαμορφωμένο, ήταν μια κοπελάρα, με κοίταξε λάγνα και εγώ σαν άντρας ένιωσα έλξη», είπε στην απολογία του ο βιαστής της 11χρονης αθλήτριας.

Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, μόλις διαβάσατε όλη την κουλτούρα του βιασμού, συμπυκνωμένη σε μία φράση, ως αιτιολόγηση ενός βιασμού από τον ίδιο το βιαστή.

Καταρχάς, δεν είμαι πεπεισμένος ότι ο ούτως ή άλλως ασαφής όρος «κουλτούρα του βιασμού» εφαρμόζει απολύτως στο εντός εισαγωγικών κείμενο. Όχι μόνο για νομικούς λόγους (η κατηγορία είναι αποπλάνηση ανηλίκου, όχι βιασμός). Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να συζητήσουμε.

Οι αναγνώστ(ρι)ες της ανάρτησης πάντως δεν έδειξαν καμία διάθεση να συζητήσουν αυτό το θέμα. Προτεραιότητά τους ήταν να αναρτήσουν σχόλια όπως τα παρακάτω[1]:

– Psofo…

– Κρέμασμα τον αλήτη

– Κρεμμασμα ανάποδα Που θέλουν. Καλό μήνα Μαριλένα μου σ’αγαπώ πολύ φιλιά στο μωρό [!]

– Ένιωσε έλξη από το 11χρονο;…και εγώ νιώθω πως θέλω να σε κάνω μωβ από το ξύλο,αλλά είσαι μακρυά ανωμαλαρα!!!!!

– Να του βγάλεις το τσουλουφι τρίχα τρίχα να του το δώσεις να το φάει ο αρχιμακακας.

– Τους τα κοβεις και ησυχαζεις απο δαυτους μια και καλη .Δεν εχει αλλη λυση .

– Την τιμωρία σου στην ηλεκτρική καρέκλα θες απτις Αρχές !! και αυτοί σαν ανώτεροι θα στην δίναν!

– Εχω την αίσθηση ότι και αυτον στη φυλακή, θα τον δουν όπως βλέπει και εκείνος τις «κοπελάρες».

– ΣΟΎΒΛΙΣΜΑΑΑΑΑΑΑ

[τα τελευταία πέντε σχόλια υπογεγραμμένα από γυναικεία ονόματα]

– Το μονο που με γαληνευει λιγο [sic] ειναι οτι στην φυλακη ,,,οι βιαστες ,,παιδεραστες ,,,καθε μερα βιαζονται πολλακις [sic] απο τους αλλους κρατουμενους ,,,,υπαρχει νομος ,,,οι μονοι που τυνχανουν σεβασμο ειναι ανθρωποι που σκοτωσαν για μια τιμη ,,,

– Όταν δεν εφαρμόζονται νόμοι της προκοπής όλοι μια ασθένεια το ονομάζουν ψυχασθενεια άλλοι και πόσο δηλαδή μέσα 3, 5, 7, χρόνια??? Καντο ισόβια αμέσως μέσα στηρωσει και θα δεις αν κανένας ξανά κάνει κάτι τέτοιο.. Ως και οι Πακιστανοί και ότι άλλο ξένοι είναι εδώ θα μάθουν ότι εδώ δεν παίζουν με μουφα τύπου «ορμές»… Και εγώ έχω ορμές ξύλου όταν σε δω και με δεις θα πρέπει να σε λιώσω στο ξύλο…

– ξέχασες το παλούκι

– κοιτα οι παιδεραστές δεν μετρούν σαν άνθρωποι οπότε οτιδήποτε γίνει σε αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί απάνθρωπο

– Ηλεκτρική καρέκλα και πέταμα σε χωματερή

– (χρήστης Α) Κρέμασμα από τα αρχίδια. Μετά κόψιμο και θάψιμο..

– (χρήστρια Β) θάψιμο αυτόν ή τα αρ$&% του?

– (χρήστης Α) εννοείται και τα 2, αφού θα τα έχει στο στόμα του

– Και αυτός τώρα σε κάτι Χρόνακια θα είναι έξω … γιατί δεν τους κρεμάνε απόρω

– Το Πακιστάν πέρασε νόμο για χημική στείρωση κι εσείς ακόμη τους υπερασπίζεστε!

κ.λπ.  κ.λπ.

(Η αναγνώστρια θα πρόσεξε ότι το σημαίνον Πακιστάν παίζει έναν ιδιαίτερο ρόλο σε αυτή την κακοποιητική φαντασίωση, καθώς φιγουράρει διαδοχικά και στους δύο πόλους της, μία από τη μεριά του παραβάτη και μία από τη μεριά του τιμωρού).

Οι διαχειριστές/-ίστριες της σελίδας, μέχρι στιγμής (8 ώρες μετά την ανάρτηση), όχι μόνο δεν έχουν σβήσει αυτά τα σχόλια, αλλά δεν έχουν κάνει την παραμικρή κίνηση που να δείχνει κάποια αποδοκιμασία ή έστω διαφοροποίηση.

Δεν μπορώ να υποθέσω πώς σκέφτονται. Ίσως νομίζουν ότι δεν βλάπτει να αφήσουν ελεύθερα τα δολοφονικά ένστικτα του όχλου, αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο, έστω στα πλαίσια κάποιας υπερβολής, ώστε να «κάνουν το ραβδί να λυγίσει από την άλλη μεριά».

Εάν αυτό σκέπτονται, αυτές ή άλλοι, τότε η σκέψη αυτή είναι εξαιρετικά κοντόφθαλμη, όπως λέει και το γνωστό παλιό σύνθημα του γυναικείου/ αντιπολεμικού κινήματος που βλέπουμε στην εικόνα.

Επίσης, είναι εξαιρετικά ουσιοκρατική και βασίζεται σε μία μονοδιάστατη αντίληψη για την άρχουσα ιδεολογία -ή την «πατριαρχία», όπως είθισται να αποκαλείται η παραλλαγή της που αφορά τις έμφυλες σχέσεις. Συγκεκριμένα, στην αντίληψη ότι η «πατριαρχία» είναι μία συμπαγής και ενοποιημένη θεωρία η οποία εμφανίζει παγίως τους βιασμούς και την παιδεραστία ως κάτι θετικό ή έστω αποδεκτό, και ότι οι «πατριάρχες» πρεσβεύουν μονολιθικά αυτή τη θεωρία και αυτό θα πουν εάν τους ρωτήσουμε.

Αυτό όμως δεν ισχύει. Εξίσου μέρος, ή εκδοχή/ παραλλαγή, μιας παραδοσιακής συντηρητικής-ανδροκρατικής προσέγγισης, είναι η πεποίθηση για την «ιερότητα» και το απαραβίαστο, ακριβώς, της παρθενίας, της αθωότητας των παιδιών «μας» και των γυναικών «μας». Η ευθεία απολογία του «δικαιώματος στο βιασμό» είναι κάτι που σπάνια θα δούμε να γίνεται δημόσια, ή, αν γίνεται, θα είναι κυρίως με σκοπό πρόκλησης ή από εκκεντρικότητα. Αντιθέτως, πάρα πολλοί, αλλά και πολλές, διακηρύσσουν ανερυθρίαστα ότι όσοι βιάζουν θα πρέπει να στειρώνονται, να ανασκολοπίζονται, να απαγχονίζονται, να «τους κάνουν και αυτούς ό,τι έκαναν εκείνοι», συχνά μάλιστα με ένα επικάλυμμα «κινηματικότητας» και έκφρασης δυσπιστίας για τους διεφθαρμένους δικαστές και τους δικηγόρους που «τα κάνουν πλακάκια» και «τους βγάζουν λάδι». Ο ριζοσπαστισμός όμως αυτός είναι πάντα ακροδεξιός· ανήκει στο ρεπερτόριο του φασισμού και του εθνικισμού. Aς μην ξεχνάμε ότι αρκετές από τις ιστορικά υπαρκτές, υλικές εφαρμογές του νόμου του Λυντς από την Κου Κλουξ Κλαν είχαν ως πρόσχημα την διάδοση ότι κάποιος «νέγρος» βίασε –ή απλώς στραβοκοίταξε- μία «λευκή».

Πριν από λίγα χρόνια, ίσως τρία-τέσσερα, είχα παρακολουθήσει στην Αθήνα μία διάλεξη της Νάνσυ Φρέιζερ, στην οποία μεταξύ άλλων η αμερικανίδα στοχάστρια είχε πει (παραθέτω από μνήμης): «είναι καιρός να παραδεχτούμε ότι υπάρχει και ένας συντηρητικός φεμινισμός, όπως και ένας νεοφιλελεύθερος. Δεν υπάρχει λόγος να αρνούμαστε ότι και αυτά τα ρεύματα είναι τμήμα του φεμινισμού». Η άποψη αυτή είχε σοκάρει μέρος του ακροατηρίου, και μία κυρία είχε διαμαρτυρηθεί ότι, κατ’ αυτήν, «πραγματικός» φεμινισμός είναι μόνο ο αριστερός.

Και η μία προσέγγιση, και η άλλη έχουν τα υπέρ και τα κατά τους. Εγώ κλίνω υπέρ της πρώτης, διότι η δεύτερη είναι έκθετη στον ιδεαλισμό της γνησιότητας. Εν πάση όμως περιπτώσει, ανάλογα με το ποιαν επιλέγει κανείς, εν προκειμένω θα πρέπει να οδηγηθεί στο συμπέρασμα είτε ότι όσες τα λένε και τα γράφουν αυτά δεν είναι φεμινίστριες, είτε ότι υπάρχει και ένας ακροδεξιός φεμινισμός, ή ένας φεμινισμός που είναι πρόθυμος να συμμαχήσει με την ακροδεξιά και να υιοθετήσει τους τρόπους της προκειμένου να χτυπήσει (όπως φαντάζεται) την πατριαρχία.

[1] Διατηρείται η στίξη και η ορθογραφία του πρωτοτύπου. Οι προσθήκες μέσα σε αγκύλες είναι δικές μου.