της Αντριάνας Κόσσυβα

 

Χθες, η κόρη μου, Δανάη Μιχαήλ και η φίλη και συμμαθήτριά της Αίμηλη Γεωργίου, δέχτηκαν φασιστική επίθεση από συμμαθητές τους μέσα στο σχολείο τους, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο και η οποία διοργανώθηκε από την ΠΣΕΜ [Παγκύπρια Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών], για «καταδίκη του ψευδοκράτους.» Η επίθεση είχε εμφανώς ρατσιστικό, εθνικιστικό και σεξιστικό χαρακτήρα και περιλάμβανε άσκηση σωματικής και φραστικής βίας, απειλές ως προς τη σωματική τους ακεραιότητα, εξευτελισμό της προσωπικότητάς τους, απειλή της υγείας τους, εξύβριση και εκφοβισμό.

Πιο κάτω παραθέτω κείμενο που η κόρη μου έγραψε σχετικά:

«Σήμερα, μετά από οδηγία της ΠΣΕΜ, οι μαθητ@ διαδήλωσαν με σκοπό την καταδίκη του ψευδοκράτους (η πορεία που πραγματοποιείται κάθε χρόνο φέτος ακυρώθηκε λόγω κορονοϊού). Συγκεκριμένοι μαθητές του λυκείου όπου φοιτώ κι εγώ, εμφανίστηκαν στην εκδήλωση με σημαίες της Ελλάδας και εθνικιστικά λάβαρα και φώναζαν χαρακτηριστικά φασιστικά συνθήματα, όπως «Αίμα, τιμή, χρυσή αυγή,» «Τούρκοι θα πεθάνετε σε χώμα ελληνικό» και «Γρίβα ζεις και μας καθοδηγείς.» Ναι, το πρώτο υπέρ της αναγνωρισμένης πλέον επίσημα ως εγκληματικής οργάνωσης, Χρυσής Αυγής. Όταν εγώ και μια συμμαθήτριά μου εκφράσαμε την άποψή μας εναντίον αυτής της στάσης των συμμαθητών μας, καλώντας τους να συμμορφωθούν στο πλαίσιο συνθημάτων που η ΠΣΕΜ είχε ορίσει για τη συγκεκριμένη εκδήλωση, εκείνοι άρχισαν να μας ρίχνουν βαριά αντικείμενα (ένας από αυτούς μου έριξε την πατερίτσα του χτυπώντας με στο πόδι), να μας σπρώχνουν, να μας φτύνουν (εν μέσω κορονοϊού), να χρησιμοποιούν υβριστικό λεξιλόγιο, να φωνάζουν «είσαι γυναίκα, εν δικαιούσαι να έσσιεις άποψη» και να μας απειλούν (ένας από αυτούς με απείλησε πως «όταν τελειώσω από σένα, δεν θα μπορείς να ξανασηκωθείς από το κρεβάτι») κλπ. Όταν απευθύνθηκα σε βοηθό διευθύντρια, η οποία ήταν παρούσα, εκείνη μου είπε ότι «το σχολείο δεν έχει ευθύνη επειδή η εκδήλωση είναι της ΠΣΕΜ και μόνο η ΠΣΕΜ έχει ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν σε αυτή.» Έτσι, αποφάσισα να μιλήσω με την ίδια τη διευθύντρια του σχολείου, η οποία μου είπε πως θα δει τι θα κάνει και ότι έχω κι εγώ ευθύνη για το συμβάν επειδή, όπως μου είπε, «προκάλεσα» τους συμμαθητές μου, κρατώντας πλακάτ με σύνθημα τόσο στα ελληνικά όσο και στα τουρκικά, (kibris’ta baris engallemez, η ειρήνη στην Κύπρο δεν θα εμποδιστεί), ενώ «τα τουρκικά δεν έχουν καμία θέση στο σχολείο μας.» Είμαι πάρα πολύ απογοητευμένη από κάθε στάση των συμμαθητ@ μου, είτε αυτή ήταν παθητική είτε φασιστική. Περισσότερο απογοητευμένη είμαι από την στάση της διεύθυνσης του σχολείου. Τέλος, να προσθέσω ότι ένα μεγάλο μέρος του κεντρικού μαθητικού συμβουλίου έλαβε ενεργά μέρος στα φασιστικά συνθήματα και την επίθεση εναντίον μας, με αρχηγό τον πρόεδρό του.»

Χθες, η κόρη μου και εγώ μεταβήκαμε στην αστυνομία και υποβάλαμε παράπονο σε σχέση με τα παραπάνω. Το παράπονό μας καταγράφηκε και διαβεβαιωθήκαμε πως η αστυνομία θα προχωρήσει σε διερεύνησή του. Σήμερα, επικοινώνησα τηλεφωνικά με τη διευθύντρια του σχολείου, η οποία με διαβεβαίωσε πως και το σχολείο θα προχωρήσει σε διερεύνηση.

Με ανησυχεί ιδιαίτερα πως όλα τα πιο πάνω έγιναν μέσα στο σχολικό περιβάλλον, κατά τη διάρκεια σχολικής ώρας και με την ανοχή καθηγητών/τριών που παρακολουθούσαν και δεν επενέβησαν, δείχνοντας πως τα σχολεία μας δεν έχουν άμεσα αντανακλαστικά για να χειρίζονται τέτοια περιστατικά. Με προβληματίζει ιδιαίτερα επίσης η έλλειψη διαφάνειας ως προς τους τρόπους χειρισμού τέτοιων περιστατικών, αφού, όταν ρώτησα τη διευθύντρια του σχολείου σχετικά με τους συγκεκριμένους τρόπους που έγινε ή πρόκειται να γίνει διαχείριση του περιστατικού, εκείνη με ενημέρωσε πως «το σχολείο έχει συγκεκριμένο τρόπο που κινείται, τους δικούς του τρόπους και μηχανισμούς που είναι εσωτερικοί και παιδαγωγικοί και δεν πρόκειται να σας τους πω, ούτε σε εσάς ούτε στις μαθήτριες» . Περισσότερο βέβαια με ανησυχεί το γεγονός ότι το σχολείο απότυχε χθες να προστατέψει δύο μαθήτριες, ανάμεσά τους και την κόρη μου, από μια επίθεση με ρατσιστικό, σεξιστικό και εθνικιστικό χαρακτήρα, από μαθητές που τάχθηκαν με το μέρος φασιστικών οργανώσεων και ιδεολογιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κόρη μου φοβόταν να μεταβεί σήμερα στο σχολείο, νιώθοντας απροστάτευτη απέναντί τους, έπειτα από την χθεσινή επίθεση που δέχτηκε και την παντελή έλλειψη προστασίας που βίωσε.

Με επιστολή μου ενημέρωσα σχετικά με τα πιο πάνω το Υπουργείο Παιδείας και την Επίτροπο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ζητώντας όπως προβούν στις δέουσες ενέργειες, τόσο για τον αποτελεσματικό χειρισμό αυτού του περιστατικού και την προστασία της κόρης μου και της συμμαθήτριάς της που βίωσαν την εν λόγω επίθεση και νιώθουν να απειλούνται, όσο και για αποτροπή τέτοιων περιστατικών στο μέλλον. Την επιστολή κοινοποίησα στο σχολείο και στην ΠΣΕΜ.

Στη συνέχεια, η διευθύντρια του σχολείου επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά, αυτή τη φορά εκφράζοντας έντονα τη δυσαρέσκειά της επειδή στην επιστολή μου δεν ανάφερα πως κατά την πρώτη μας τηλεφωνική επικοινωνία συμφωνήσαμε πως θα με ενημερώσει για το αποτέλεσμα της έρευνας που το σχολείο πρόκειται να διεξάγει. Η διευθύντρια επαναλάμβανε σε έντονους τόνους πως ίσως να έχουν γίνει πράγματα που δεν γνωρίζω και επιβαρύνουν την κόρη μου, αρνούμενη όμως να μου τα αποκαλύψει και επαναλαμβάνοντας πως θα μάθω μόνο στο τέλος της έρευνάς της και πως δεν πρέπει να πιστεύω όσα μου λέει η κόρη μου, χωρίς όμως να μου εξηγεί γιατί και αν υπάρχουν γεγονότα που δεν γνωρίζω. Στο τέλος και αφού της επανάλαβα την ανησυχία μου για την ασφάλεια της κόρης μου στον σχολικό χώρο, μου απάντησε πως «αν πιστεύεις πως η κόρη σου δεν είναι ασφαλής εδώ, να την πάρεις αλλού.» Κατά τη διάρκεια και των δύο τηλεφωνικών επικοινωνιών μας, ήταν έντονη η ανησυχία της σε σχέση με τη δημοσιότητα που η επίθεση έλαβε και τη φήμη του σχολείου, γεγονός που ενώ κατανοώ, θεωρώ πως μετατοπίζει το ζήτημα, με κίνδυνο να μη δοθεί η δέουσα σημασία στην ουσία του.

Η κόρη μου με ενημέρωσε ότι σήμερα το πρωί, η ίδια και η συμμαθήτριά της που δέχτηκαν την χθεσινή φασιστική επίθεση, αποτάθηκαν ξανά στη διευθύντρια του σχολείου, η οποία τις κάλεσε στο γραφείο της για να μιλήσουν. Οι δύο μαθήτριες κάθισαν στις καρέκλες που προορίζονται για επισκέπτες και τότε, η διευθύντρια τους φώναξε να σηκωθούν και στη συνέχεια, τους έδωσε την άδεια για να καθίσουν, λέγοντάς τους πως για να καθίσουν πρέπει να περιμένουν να πάρουν την άδειά της. Μιλούσαν για δύο σχολικές περιόδους και η διευθύντρια άκουσε μεν αυτά που οι μαθήτριες είχαν να πουν σχετικά με την χθεσινή επίθεση, αλλά, όπως με ενημέρωσε η κόρη μου, το κλίμα συζήτησης ήταν ιδιαίτερα εχθρικό, ειδικά στην αρχή, αφού η διευθύντρια τους φώναζε έντονα, κατηγορώντας τις πως εξέθεσαν το σχολείο δημόσια, λέγοντάς τους πως δεν έχουν δικαίωμα να γράφουν δημόσια για περιστατικά που γίνονται στο σχολείο, τονίζοντάς τους πως «στην ιεραρχία του σχολείου [αυτές] βρίσκονται στον πάτο και [εκείνη] στην ψηλότερη θέση» και καλώντας τις «να φύγουν από αυτό το σχολείο, αν δεν τους αρέσει.» Στη συνέχεια, η συζήτηση εξομαλύνθηκε, αλλά οι μαθήτριες είχαν ήδη νιώσει περισσότερο φόβο από χθες.

Παρά τον θυμό και την απογοήτευσή μου, θέλω να πιστεύω πως τα πιο πάνω δυσάρεστα έγιναν μέσα στην ένταση των γεγονότων και δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική στάση της διεύθυνσης του σχολείου, με την οποία μέχρι σήμερα δεν είχαμε ούτε εγώ ούτε και η κόρη μου οποιοδήποτε πρόβλημα ή παράπονο. Πιστεύω ακόμα πως τα απρεπή που ειπώθηκαν ήταν ατυχή και πως δεν υπήρχε πραγματική πρόθεση εκφοβισμού μας. Εντούτοις, θεωρώ πως μπορούσαν να αποφευχθούν και πως είναι κρίμα να χάνεται η ουσία των γεγονότων.

Σημαντικό είναι πως, όπως έγραψε η Αίμηλη, «Μερικοί από αυτούς που συμμετείχαν σε αυτό το τερατώδες που συνέβη, είναι οι ίδιοι «άνθρωποι» που κατήγγειλα πριν από ένα μήνα τόσο στο σχολείο όσο και στην αστυνομία για προσωπική επίθεση και απειλή μου, με σχόλια όπως «Ο βιασμός είναι δικαίωμα» , «Έχω το δικαίωμα να βιάσω» , «γ@μώ φεμινισμό» , χωρίς να τους γνωρίζω ούτε καν να τους μιλήσω ΠΟΤΕ στη ζωή μου.»

Σημαντικό είναι επίσης πως μέσα σε όλα αυτά, η κόρη μου και πιστέυω και η Αίμηλη, ένιωσαν την αλληλεγγύη και την στήριξη συμμαθητ@ τους και καθηγητ@ τους, καθώς επίσης και άλλων ομάδων και ατόμων που στάθηκαν και στέκονται με το μέρος τους.

Τέλος, κατανοώ τις δυσκολίες των σχολείων και των εκπαιδευτικών που καλούνται να ανταπεξέλθουν σε πολλές και δύσκολες προκλήσεις, κάτω από αντίξοες συνθήκες. Είναι σημαντικό όμως να αναγνωρίζουμε πως τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί έχουν μια θέση εξουσίας που οι μαθητ@ δεν έχουν και άρα, προτεραιότητα πρέπει πάντα να είναι η προστασία των μαθητ@. Πιστεύω πως τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί μόνο να επωφεληθούν μπορούν από τον δημόσιο διάλογο, όπως και όλ@ μας. Η αναγνώριση των αδυναμιών μας δεν πρέπει να μας φοβίζει, αφού είναι ένα βήμα προς την εξέλιξή μας.

Η φασιστική βία, όπως και κάθε μορφή βίας, δεν πρέπει να αποσιωπάται, αλλά να ξεμπροστιάζεται, βοηθώντας μας όλ@ να προοδεύουμε και να ζούμε χωρίς φόβο. Αυτή είναι μια κύρια αξία με την οποία μεγαλώνω την κόρη μου όλα αυτά τα χρόνια και δεν θα μπορούσα να υπαναχωρήσω τώρα. Είμαι ρομαντική, άι νόου. ❤