της Βάλιας Τσιριγώτη

Ο θάνατος είναι ένα θλιβερό γεγονός από μόνο του, υπάρχουν όμως και σήψη και θάνατοι που προηγούνται του βιολογικού θανάτου. Ο Θέμος Αναστασιάδης είχε περάσει από δεκαετίες στη σφαίρα των νεκρών. Ο Θέμος πούλησε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα σε εξώφυλλο, την έδεσε σε πλαστική ζελατίνα και την κρέμασε στα περίπτερα, παρά την επιθυμία της οικογένειας του. Έπειτα, τις νύχτες καλούσε τα «Εγέρθητι» να του μάθουν πως το φωνάζουμε σωστά το πράγμα, ο Καιάδας σερβίρει κι απόψε γκρεμισμένους, περάστε να φάτε πατριωτικές δολοφονίες, κερνάμε, η Χρυσή Αυγή κάνει και παιδικές χαρές, τίτλος στο εξώφυλλο, «εθνικές παιδικές χαρές για να αφήνουν οι Έλληνες τα παιδιά τους», φάε έναν μαλάκα νεκρό από χρόνια. Ο Θέμος Αναστασιάδης πουλούσε το φασισμό με κουπόνια σούπερ μάρκετ. Χάριζε και εκείνος πατάτες μόνο για Έλληνες και τις στοίβαζε δίπλα στα σακιά με τα 31 εκατομμύρια μαύρου χρήματος. Κι όταν δεν έφτανε αυτό, δημοσίευε στην ιστοσελίδα του όλα τα ονόματα των μαρτύρων κατηγορίας για τη δίκη της Χρυσής Αυγής στοχοποιώντας τους χωρίς καμία συνέπεια. Ο Θέμος, τα αστεία βιντεάκια που γελούσε η Ελλάδα και οι γυναίκες γλάστρες δίπλα του για να κατεβαίνει πιο χαριτωμένα και με κραγιόν το δηλητήριο, «DNA Ινδών βιαστών», «DNA Αφγανών βιαστών», DNA μετανάστευσης, δηλώσεις πως οι πρόσφυγες ουρήσαν στη θάλασσα και βρωμίζουν τα νερά μας, ναι αλλοίωσαν τον χαρακτήρα και τη μοναδικότητα του ελληνικού κατρουλοPh, γιατί εμείς αγάπη μου, εμείς τα τσισάκια μας τα κάναμε μόνο σε μπανιέρες που είναι γεμάτες σαμπάνια και ροδοπέταλα.

Επειδή σέβομαι το θάνατο. Οι νεκροί πρέπει να θάβονται με τους επικήδειους που του αξίζουν. Όσοι χρησιμοποίησαν τη ζωή για να σπείρουν το θάνατο, όταν πεθαίνουν και βιολογικά πρέπει πάντα να βρίσκεται κάποιος να αφήνει ένα λουλούδι. Όχι για το κάθαρμα. Αλλά στη μνήμη των ζωντανών και νεκρών που οι ζωές και οι θάνατοί τους βασανίστηκαν και αμαυρώθηκαν από εκείνον που σήμερα πέθανε. Ναι. Σήμερα βγαίνω στο δρόμο και νιώθω τον αέρα ένα τσακ καθαρότερο. Ναι.