του Άκη Γαβριηλίδη

 

Μιλώντας ακόμα με την ιδιότητα του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, λίγο πριν αναλάβει τα καθήκοντα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, ο ναύαρχος Αποστολάκης, σε τακτική ετήσια συνάντησή του με τους στρατιωτικούς συντάκτες, δήλωσε: «Εάν [οι Τούρκοι] ανέβουν σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε. Κι αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή που την ενστερνίζεται και η κυβέρνηση».

Δεν είμαι ειδικός επί στρατηγικών θεμάτων. Ωστόσο, ακούγοντας τη δήλωση αυτή, η οποία αυτοπαρουσιάζεται όχι ως προσωπική άποψη αλλά ως εθνική στρατηγική, μου γεννήθηκε μία απορία. Χωρίς καθόλου να μπαίνω σε ζητήματα ιδεολογικά, δεοντολογικά κ.λπ., από καθαρά στρατιωτική άποψη έχει καμιά λογική η δήλωση αυτή;

Καταρχάς, είναι τεχνικά δυνατό να «ισοπεδώσει» κανείς μία βραχονησίδα κατά τρόπο ώστε να εξαφανιστεί από το χάρτη; Και, κατά δεύτερον, είναι στρατηγικά και τακτικά σκόπιμο και αποτελεσματικό; Με βάση την υπόθεση ότι η βραχονησίδα θεωρείται εθνικό έδαφος, η ισοπέδωσή της ισοδυναμεί με (αυτο)καταστροφή εθνικού εδάφους.

Ας προεκτείνουμε αυτή τη λογική: αυτό ισχύει μόνο για τις βραχονησίδες, ή και για οποιοδήποτε τμήμα εθνικού εδάφους; Εάν όχι, γιατί; Εάν ναι, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι το αμυντικό αυτό δόγμα προβλέπει τα εξής: εάν οι Τούρκοι ανεβούν π.χ. στη Σάμο, θα ισοπεδώσουμε τη Σάμο. Εάν μπουν στην Αλεξανδρούπολη, θα ισοπεδώσουμε την Αλεξανδρούπολη. Εάν μπουν στην Ηγουμενίτσα, θα ισοπεδώσουμε την Ηγουμενίτσα. Κ.ο.κ. Έτσι, οι Τούρκοι θα έχουν επιτύχει την ισοπέδωση της Ελλάδας χωρίς καν μάχη, απλώς «ανεβαίνοντας» σε διάφορα σημεία της.

Αυτό εμένα μου ηχεί ως ο θρύλος του Αρκαδίου μεταφερμένος σε εθνική στρατηγική ηρωικής (=ηλίθιας) αυτοκτονίας.

Όχι τίποτ’ άλλο· εφόσον είναι έτσι, προκύπτει στον ορίζοντα το απλό ερώτημα: γιατί να μην ισοπεδώσουμε από τώρα όλες τις βραχονησίδες; Αφού ούτως ή άλλως τις θεωρούμε αναλώσιμες. Μήπως, πόσες είναι; Μερικές δεκάδες; Κάποια κιλά εκρηκτικών υλών, και έγινε η δουλειά. Έτσι θα ξεμπερδέψουμε μια για πάντα από το αγκάθι αυτό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, και μάλιστα χωρίς κινδύνους θανάτων, τραυματισμών, επιστρατεύσεις, έξοδα για κινητοποιήσεις θαλάσσιων και εναέριων δυνάμεων, κυανόκρανους, διαπραγματεύσεις κ.ο.κ. Αφού ο ίδιος ο ναύαρχος δήλωσε –και ορθώς- ότι «πρώτο μέλημα της Ελλάδας είναι η εξασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή».

Και, μια που θα έχουμε αρχίσει, τώρα θυμήθηκα ότι στην Κω και τη Ρόδο έχει κάτι Τούρκους, που δεν έχουν καν «ανέβει» σε αυτές αλλά οι πρόγονοί τους ζουν εκεί εδώ και κάτι αιώνες. Δεν τις ισοπεδώνουμε κι αυτές; Και μετά να παίρνει σειρά και η Κύπρος, ή τουλάχιστον η βόρεια. Αν είχαμε αυτή την κόκκινη γραμμή από τότε, θα το είχαμε κάνει από το 1974, αν όχι νωρίτερα. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά να διορθωθούν λάθη του παρελθόντος.