του Άκη Γαβριηλίδη

 

Σύμφωνα με το σημερινό ρεπορτάζ, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος, σε δηλώσεις του, κάλεσε τους «Σκοπιανούς» (δηλ. τους Μακεδόνες, σύμφωνα με τον ρατσιστικό ευφημισμό που χρησιμοποιούν γι’ αυτούς οι Έλληνες εθνικιστές)

να κάνουν αυτό που έκανε η Αγγλία, η οποία προκειμένου να ενταχθεί την ΕΟΚ και κατόπιν αίτησης του Προέδρου της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκώλ, άλλαξε το όνομά της από «Μεγάλη Βρετανία» σε «Ηνωμένο Βασίλειο».

Όπως έχει κατ’ επανάληψη γραφεί, ο ισχυρισμός αυτός είναι απολύτως φανταστικός. Είναι ένα ράδιο αρβύλα που άγνωστο ποιος και πότε έθεσε σε κυκλοφορία και από τότε τον επαναλαμβάνουν ad nauseam διάφοροι, ενδεχομένως καλόπιστοι, πολιτικοί και απλοί πολίτες.

Στην πραγματικότητα, τίποτε τέτοιο δεν συνέβη. Ποτέ καμία «Αγγλία» δεν … άλλαξε το όνομά της από «Μεγάλη Βρετανία» σε «Ηνωμένο Βασίλειο». Η ίδια αυτή η διατύπωση δείχνει πρωτοφανή ασχετοσύνη και αμάθεια, ιδίως προκειμένου για άτομο το οποίο ασκεί κυβερνητικά καθήκοντα και θέλει να καθορίζει τις τύχες μας.

Ο Σαρλ ντε Γκωλ πράγματι άσκησε βέτο κατά της εισδοχής του Ηνωμένου Βασιλείου στην τότε ΕΟΚ δύο φορές, το 1963 και το 1967. Καμία από τις δύο φορές το βέτο αυτό δεν είχε την παραμικρή σχέση με το όνομα της χώρας, αλλά με τελείως άσχετους παράγοντες. Τις πραγματικές αιτίες μπορεί να τις διαβάσει κανείς εδώ (στα γαλλικά), ή και σε οποιοδήποτε άλλο σχετικό δημοσίευμα σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα εκτός των ελληνικών –π.χ. στην Wikipedia.

Καμία αλλαγή ονόματος δεν έγινε ποτέ. Η Αγγλία είναι ένα μόνο τμήμα της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία με τη σειρά της είναι τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, όπως είναι το πλήρες όνομα (United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland). Κανείς από αυτούς τους όρους δεν αντικατέστησε ποτέ κανέναν: η Αγγλία λεγόταν πάντα Αγγλία, η Μεγάλη Βρετανία όσο υπάρχει λέγεται πάντοτε έτσι, και το ίδιο ισχύει για το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν αποτελούν διαφορετικούς όρους για το ίδιο περιεχόμενο, αλλά τρεις διακριτούς όρους που αντιστοιχούν σε τρία διαφορετικά περιεχόμενα.

Η πολιτική ζημιά που προκαλείται από την διάδοση αυτού του ψεύδους, και οι σχετικές ευθύνες του Καμμένου, είναι προφανείς. Εγώ όμως θα έλεγα ότι πιθανότατα στοιχειοθετούνται και ποινικές ευθύνες.

Πράγματι: σύμφωνα με το άρθρο 187 ΠΚ, το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων το τελεί

Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή όποιος διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις με αποτέλεσμα να προκαλέσει φόβο σε αόριστο αριθμό ανθρώπων ή σε ορισμένο κύκλο ή κατηγορία προσώπων, που αναγκάζονται έτσι να προβούν σε μη προγραμματισμένες πράξεις ή σε ματαίωσή τους, με κίνδυνο να προκληθεί ζημία στην οικονομία, στον τουρισμό ή στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή να διαταραχθούν οι διεθνείς της σχέσεις.

(οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Νομίζω ότι όλα τα στοιχεία της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος συντρέχουν εν προκειμένω, ιδίως καθόσον όλα αυτά γίνονται τις παραμονές του εθνικιστικού συλλαλητηρίου.

Φυσικά δεν θεωρώ ότι είναι πιθανό κανείς εισαγγελέας να πειστεί από το επιχείρημα αυτό και να ασκήσει δίωξη. Όταν όμως διαβάζω ότι «κυβερνητικές πηγές» σχολίασαν τις δηλώσεις αυτές και το μόνο που βρήκαν να πουν ήταν ότι «βάζουν οριστικά τέλος στα σενάρια περί κυβερνητικής κρίσης», θα ανέμενα να αφιερώσουν λίγο χρόνο και στην επανόρθωση των ψευδών αυτών διαδόσεων, ώστε η πολιτική συζήτηση –και πράξη- στο δημόσιο χώρο της Ελλάδας να διεξάγεται με βάση ακριβή και όχι πλανημένη πληροφόρηση.