του Άκη Γαβριηλίδη
Η νίκη της Ουκρανίας στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, πυροδότησε μία εθνική ομοψυχία που θυμίζει λίγο την αλήστου μνήμης «παραδοσιακή ελληνοσερβική φιλία» η οποία είχε επινοηθεί εν μια νυκτί τη δεκαετία του 90 και βάσει της οποίας σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό φάσμα –με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις- εξανίστατο για τον καημένο τον Μιλόσεβιτς, τον Κάρατζιτς και τον Μλάντιτς που η σατανική Νέα Τάξη δεν τους αφήνει να ολοκληρώσουν κι αυτοί τη γενοκτονιούλα τους σαν άνθρωποι.
Κατά τον ίδιο τρόπο, τώρα, σύσσωμος ο ελληνόφωνος κυβερνοχώρος εξεγείρεται κατά της «υποκριτικής απόφασης των ισχυρών της γης» (για τους Εβραίους δεν ακούσαμε ακόμα κάτι, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα βρεθεί κάποιος να διακρίνει τον δάκτυλό τους πίσω απ’ όλα αυτά) να τιμήσουν ένα τραγούδι που θρηνεί για τα βάσανα των Τατάρων της Κριμαίας. Τόσο ακροδεξιά όσο και ακροαριστερά σάιτ (άλλωστε δεν είναι πάντα εύκολο να τα ξεχωρίσει κανείς) ξεσπαθώνουν υπέρ του «θεμιτού δικαιώματος του Στάλιν» να τιμωρήσει συλλογικά τους Τατάρους διά εκτοπισμού για τη στάση τους στον πόλεμο. Σε τίτλους όπως Ένας «ύμνος» στους Τούρκους συνεργάτες των ναζί κέρδισε την Eurovision είναι προφανής αυτή η απολογητική λειτουργία: αφού ήταν όχι μόνο συνεργάτες των Ναζί, αλλά επιπλέον και Τούρκοι, τότε καλά τους έκανε τους πούστηδες ο Στάλιν, δεν θα κλάψουμε κιόλα για πάρτη τους.
Και όλα αυτά, ενώ το ελληνικό κράτος ετοιμάζεται να τιμήσει μεθαύριο τη «μέρα μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας», και ακόμα περισσότερο ενώ απέστειλε στον ίδιο ακριβώς διαγωνισμό ένα τραγούδι που αναφέρεται στους Ρωμιούς του Πόντου και τα βάσανά τους.
Ποια είναι η διαφορά των βασάνων που υπέστησαν οι Ρωμιοί του Πόντου από εκείνα που υπέστησαν οι Τάταροι; Με ποια λογική μπορούμε να θεωρήσουμε τα μεν εύλογα και ανάξια να πενθούνται, ενώ τα δε απαράδεκτα και αξιομνημόνευτα;
Προφανώς με καμία.
Τόσο οι μεν, όσο και οι δε –όπως και πολλοί άλλοι πληθυσμοί- υπήρξαν θύματα μίας πανάρχαιας αυτοκρατορικής πρακτικής: του Sürgün, όπως λεγόταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, της μετακίνησης πληθυσμών χάριν της διαφύλαξης της ειρήνης και της ασφάλειας. Μόνο που τώρα το Sürgün λάμβανε χώρα υπό συνθήκες εθνών κρατών, τα οποία βασίζονται στην εθνική καθαρότητα και ομοιογένεια, και επίσης διαθέτουν πολύ πιο αποτελεσματικές μεθόδους εξόντωσης. Με αποτέλεσμα να είναι απείρως πιο φονικό.
Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί και να μην προσυπογράφουμε τη ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης (και μάλιστα –ω της ειρωνείας- όταν θέλουμε να καταγγείλουμε συνεργασία με τους Ναζί).
Ο Χίτλερ ασφαλώς επιδίωξε να υποδαυλίσει εθνοτικές αντιθέσεις παντού και να προσεταιριστεί υποτελείς πληθυσμιακές ομάδες. Και αρκετοί ενδιαφερόμενοι «τσίμπησαν». Από την άλλη, όμως, πολλά εθνικά κράτη χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα αυτή την πραγματική ή φανταστική, συνολική ή μερική συνεργασία κάποιων μειονοτήτων για να προωθήσουν τις δικές τους εθνοκαθάρσεις. Αυτό έκανε και η Ελλάδα με τους Τσάμηδες και εν μέρει με τους Μακεδόνες. Οι δε Βλάχοι τη γλίτωσαν για το «Πριγκηπάτο της Πίνδου», αλλά με αντίτιμο να το βουλώσουν και να μην ξαναμιλήσουν για την ιδιαιτερότητά τους παρά μόνο με πολλή προσοχή και αυτολογοκρισία. Ακόμα και σήμερα βγαίνουν βιβλία που προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι Βλάχοι «είναι πιο Έλληνες από τους Έλληνες».
Όποιος αποδέχεται σε επίπεδο αρχής ότι είναι εύλογο και αναμενόμενο ένα κράτος να εκτοπίζει συνολικά μία εθνοτική ομάδα επειδή κάποια μέλη της, έστω τα περισσότερα, συνεργάσθηκαν, ή υπήρχε ενδεχόμενο να συνεργασθούν, με μία εχθρική δύναμη, καλό είναι να αναλογισθεί ότι την ίδια περίοδο οι τουρκόφωνοι Πόντιοι της Μακεδονίας (Mπαφραλήδες) επίσης συνεργάσθηκαν μαζικά με τους εισβολείς και πολλοί απ’ αυτούς φόρεσαν τη στολή των Ες Ες. Και ότι θα χρειασθεί ιδιαίτερη επινοητικότητα για να πείσει ότι «εδώ ήταν αλλιώς» και ότι δικαιολογούνται τα δύο μέτρα και σταθμά.
Προκήρυξη ταγματασφαλιτών που καλούν τον ελληνικό λαό να συστρατευθεί με τους Γερμανούς. Μεταξύ των υπογραφόντων ο Μιχάλαγας και άλλοι εκλεκτοί Μπαφραλήδες
Ακόμη πιο δύσκολο, δε, θα του είναι να πείσει ότι αυτό που ήταν δικαιολογημένο για τον Στάλιν το 40 ήταν αδικαιολόγητο για τον Κεμάλ το 20. Οι Ρωμιοί της Μαύρης Θάλασσας –κάποιοι απ’ αυτούς- είχαν συνεργασθεί με ενθουσιασμό με το ρωσικό στρατό εισβολής, και είχαν εργασθεί δραστήρια για να προκαλέσουν και ελληνική εισβολή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αν οι απόγονοι των Τατάρων δεν πρέπει να παραπονιούνται για όσα υπέστησαν, τι θα συνεπαγόταν αυτό για τους απογόνους των Ποντίων;
Nomadic universality 
Ετσι την επομενη φορά να κερδίσει το τραγούδι της Γερμανίας όπου εγγονός εκτελεστή των ες ες υπέφερε στα δικαστήρια της Χάγης. Γιατί επιτέλους πρέπει να δικαιωθούν και οι συνεργοί των ναζί.
Oι Τάταροι της Κριμαίας συνεργάστηκαν ενεργά με τις Γερμανικές αρχές κατοχής, συμμετέχοντας στις λεγόμενες «Ταταρικές Εθνικές Επιτροπές», που συστάθηκαν από τα Γερμανικά όργανα πληροφοριοδοτών, και χρησιμοποιήθηκαν συχνά για την διείσδυση στα νώτα του Κόκκινου Στρατού από κατασκόπους και δολιοφθορείς. Με την υποστήριξη των Τατάρων της Κριμαίας, οι «Ταταρικές Εθνικές Επιτροπές», στις οποίες ηγετικό ρόλο έπαιξαν οι Λευκοφρουροί-Τάταροι του εξωτερικού, προσανατόλισαν τις δραστηριότητές τους στις διώξεις και την καταπίεση του μη-Ταταρικού πληθυσμού της Κριμαίας, ξεκινώντας τις προετοιμασίες για την απόσπαση της Κριμαίας από τη Σοβιετική Ένωση με την βία, με την βοήθεια των Γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έτσι την επόμενη φορά να κερδίσει το τραγούδι της Ελλάδας όπου πρωτοπαλίκαρα του Τσαούς Αντών, κατά την ταυτότητά του Αντωνίου Φωστιερίδη, εκτελεστή των Ες Ες, δεν υπέφεραν απολύτως τίποτε στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, αλλά αντιθέτως πήραν και σύνταξη αντιστασιακού από το μετεμφυλιακό ελληνικό κράτος. Γιατί επιτέλους πρέπει να δικαιωθούν και οι συνεργοί των ναζί.
Oι Πόντιοι της Μακεδονίας συνεργάστηκαν ενεργά με τις Γερμανικές αρχές κατοχής, συμμετέχοντας -μαζί με μη Πόντιους φυσικά- στα λεγόμενα «Τάγματα Ασφαλείας», που συστάθηκαν από το ελληνικό κράτος και χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για να πολεμήσουν τους κομμουνιστές.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«την ίδια περίοδο οι τουρκόφωνοι Πόντιοι της Μακεδονίας επίσης συνεργάσθηκαν μαζικά με τους εισβολείς και πολλοί απ’ αυτούς φόρεσαν τη στολή των Ες Ες»
Τι ακριβώς εννοείς εδώ;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εννοώ την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.
http://www.biblionet.gr/book/59853/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82,_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%91./%CE%93%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BD_%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CF%84:_%CE%96%CE%AE%CF%84%CF%89_%CF%84%CE%BF_%CE%AD%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%82
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό το “Τουρκόφωνοι Πόντιοι” μπερδεύει πολύ τον κόσμο κάτω των 95 ετών, χωρίς βιωματική επαφή με την περιοχή και την περίοδο στην οποία αναφέρεσαι, δηλαδή σχεδόν με το σύνολο του ακροατηρίου του… Χωρίς να διευκρινίζεις και να τεκμηριώνεις με μια υποτυπώδη ιστορική ανάλυση την προέλευση των Ποντίων που εγκαταστάθηκαν στις νεοπροσαρτημένες βόρειες επαρχίες του Ελληνικού κράτους το 1922, στα πλαίσια αυτού που ονομάζουμε “ανταλλαγή πληθυσμών”, το “Τουρκόφωνοι Πόντιοι” προκαλεί σύγχυση στον αναγνώστη, η δε σχέση με τους Τατάρους της Ουκρανίας δεν γίνεται καθόλου κατανοητή. Η ανταλλαγή πληθυσμών, αυτή η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ “ανταλλαγή” ανθρώπων (υποχρεωτική, δηλαδή παρά την θέληση των υποκειμένων), “σαν να ήταν ζώα – γιατί μόνο τα βόδια ανταλλάσσονται ή πουλιούνται”, κατά τον πατέρα του Σεφέρη, ήταν μια πολύ ωραία εθνοκαθαρσούλα για 2 εκ. ψυχές, με τη σφραγίδα της τότε διεθνούς κοινότητας αφού η σύλληψη και η υλοποίηση του “έργου” προήλθε και πραγματοποιήθηκε από τον ύπατο αρμοστή για τους πρόσφυγες της Κοινωνίας των Εθνών, του τότε ΟΗΕ, που βόλεψε πολύ και τον Κεμάλ και τον Βενιζέλο και τους πέριξ αυτών. Κάπως έτσι μας προέκυψαν οι και οι Τουρκόφωνοι “Έλληνες” που εγκαταστάθηκαν στον βορά της χώρας, οι οποίοι τότε βέβαια αντιμετωπίστηκαν σαν Τούρκοι από τον ντόπιο πληθυσμό, και οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έμαθαν ποτέ ελληνικά…. Αλλά σήμερα αυτά έχουν ξεχαστεί και οι τότε “πρόσφηγκες και τουρκόσποροι” χαρακτηρίζονται από τους ζώντες νεοέλληνες ως “Έλληνες” με γλώσσα που τους έδωσαν στις αμμουδιές του Ομήρου την Ελληνική, όπως μας λέει και ο ποιητής και διδασκόμαστε στο σχολείο, από τον ίδιο ποιητή, τον παπά και τον δάσκαλο…
Επίσης η συνεργασία με τις δυνάμεις των Ναζί (Γερμανών και Βούλγαρων) μεγάλων κομματιών του τουρκόφωνου και ελληνόφωνου Ποντιακού στοιχείου εγκατεστημένου στις βόρειες ελληνικές επαρχίες, ενάντια στην αντίσταση του ΕΛΑΣ – ΕΑΜ στην ίδια περιοχή είναι κάτι εντελώς άγνωστο στο ευρύ κοινό. Εδώ οι περισσότεροι Έλληνες κάτω των 50 δεν ξέρουν αν ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν ο διευθυντής των Νέων ή της ΦΑΓΕ, τον Τσαούς Αντών, έναν από τους υπόδικους στη δίκη Λαμπράκη, θα έχουν ακούσει; Οπότε η σχέση των Ποντίων με τους Ταρτάρους δεν είναι εμφανής όπως πιθανώς θεωρείς και αυτό κάνει ένα καλό άρθρο ΑΝΤΙ να γίνει αφορμή για μια κριτική αναθεώρηση από τον αναγνώστη κάποιων πραγμάτων που θεωρούνται δεδομένα, να προσπερνιέται ως γραφικότητα και τελικά να ενισχύει στους αναγνώστες του τις προκαταλήψεις στις οποίες εναντιώνεται. Στην καλύτερη περίπτωση να χαρακτηρίζει το συγγραφέα ως “πράκτορα”, όπως θα έλεγε και ο Θεοδωράκης (ο Μίκης, όχι ο καινούργιος).
Ταπεινή μου άποψη ότι το άρθρο θα πρέπει να ξαναγραφεί, τουλάχιστον να προστεθούν κάποιες διευκρινιστικές υποσημειώσεις για τη συνεργασία των Πόντιων με τους Ναζί και πως προκύπτει ο Τουρκόφωνος Πόντιος ή Έλληνας (και επίσης ο Ελληνόφωνος Τούρκος) με την “ανταλλαγή των πληθυσμών”
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όλα αυτά είναι πολύ σωστά και χρήσιμα, αλλά θα έλεγα ότι και σε ένα βαθμό αναπληρώνουν ήδη από μόνα τους την έλλειψη που επισημαίνεται.
Η παραπάνω ανάρτηση είναι απλώς ένα σημείωμα για ένα επίδικο ζήτημα της επικαιρότητας. Ασφαλώς δεν τα ξέρουν όλοι όλα, αλλά ούτε και είναι δυνατό να τα εξηγούμε όλα σε όλους χωρίς κίνδυνο να βαρύνει υπέρμετρα το κείμενο από άποψη έκτασης.
Πάντως πρόσθεσα εκ των υστέρων τη λέξη «Mπαφραλήδες» σε παρένθεση, καθώς και τη σκαναρισμένη προκήρυξη, ώστε ο αναγνώστης που δεν γνωρίζει να έχει ένα επιπλέον στοιχείο εάν θελήσει να το ψάξει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κάτι άλλο που πολλοί δεν ξέρουν είναι τι έκανε ο Στάλιν (ό,τι περίπου και στους Τατάρους) στους Έλληνες της Κριμαίας και της Αζοφικής — και χωρίς καν, απ’ όσο ξέρω, το ελαφρυντικό της συνεργασίας μιας μερίδας τους με τους Γερμανούς…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!