Συλλογικό κείμενο. Όποιος/-α επιθυμεί μπορεί να συνυπογράψει στέλνοντας ηλεκτρονικό μήνυμα (με ονοματεπώνυμο/ ιδιότητα/ πόλη) στη διεύθυνση cr33396@telenet.be

Σύσσωμη η ελληνική πολιτική ηγεσία, τελικά και ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος μετά από ασφυκτικές πιέσεις, συνομολόγησε ακόμη μία φορά ότι το να αποκαλείς τη Μακεδονία Μακεδονία είναι λάθος (ή έστω «σαρδάμ»). Το ορθό είναι να την αποκαλείς «Σκόπια», διότι η «επίσημα αναγνωρισμένη ονομασία» της δημοκρατίας αυτής είναι … ΠΓΔΜ.

Όταν ένας τέτοιου τύπου συλλογισμός, αντάξιος ενός έργου του Ιονέσκο, έχει εμπεδωθεί ως αυτονόητη αλήθεια στον δημόσιο χώρο κάποιας χώρας, τότε ίσως κάτι πρέπει να αλλάξει σε αυτή τη χώρα.

Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτόν τον παραλογισμό έχουν σχεδόν ξεχαστεί πλέον. Ο μόνος που φαίνεται να λειτουργεί ακόμα είναι ότι, αν πούμε τη Μακεδονία Μακεδονία, αυτό θα αποτελεί ταπεινωτική υποχώρηση για την ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία εδώ και καιρό έχει ως «εθνική κόκκινη γραμμή» ότι δεν θα δεχθεί να υπάρχει κράτος που να προσδιορίζεται αποκλειστικά με αυτό το όνομα.

Η –τελικά όχι και τόσο φορτισμένη- συζήτηση που προκάλεσε η δήλωση Μουζάλα, είναι μια αφορμή να αναρωτηθούμε: μήπως το να επιμένεις σε μία προφανώς παράλογη και αστήρικτη θέση συνεπάγεται μεγαλύτερη γελοιοποίηση απ’ ό,τι το να υποχωρήσεις από αυτή;

Εδώ και χρόνια, και εμείς και άλλοι είχαμε εκφράσει δημόσια την πεποίθησή μας ότι είναι ηθικοπολιτικά απαράδεκτο, και πρακτικά αδύνατο, να επιβάλεις σε έναν λαό να αποκαλείται διαφορετικά απ’ ό,τι ο ίδιος επιθυμεί, και είχαμε δηλώσει επιτελεστικά ότι «Εμείς θα την λέμε Μακεδονία». Όπως και κάναμε όλα αυτά τα χρόνια.

Οι εξελίξεις που μεσολάβησαν δικαίωσαν και ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο την πεποίθησή μας αυτή. Επιπλέον όμως, έδειξαν ότι, όπως σε κάθε άλλη περίπτωση στην ιστορία του ελληνικού κράτους, όποτε ο κενόδοξος εθνικισμός παίρνει το πάνω χέρι στη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής, βλάπτει σοβαρά τα εθνικά συμφέροντα –αν νοήσουμε τον όρο αυτό με κάποια στοιχειωδώς ορθολογική και συζητήσιμη έννοια.

Ήρθε η στιγμή να το συνειδητοποιήσουμε: η λυσσαλέα αντίθεση στη χρήση του ονόματος Μακεδονία, το μόνο που εξασφαλίζει στην Ελλάδα είναι δυσπιστία και ακατανοησία· απολύτως κανένα όφελος. Εάν λοιπόν ένα φάρμακο κάνει μεγαλύτερη ζημιά από την αρρώστια που υποτίθεται ότι καταπολεμά, ίσως είναι καιρός να το κόψουμε.

 

1. Αλεξάνδρα Αγγελάκη, συνταξιούχος, Αθήνα
2. Χάρης Αθανασιάδης, ιστορικός, Νέα Σμύρνη
3. Γιώργος Ανυφαντής, χειροτέχνης, Θεσσαλονίκη
4. Μαρία Α. Αποστολάκη,δικηγόρος, Αθήνα
5. George Kenneth Argitis, Retired Radio Engineer, Bristol, UK
6. Τερέζα Βεκιαρέλλη, μεταφράστρια, Αθήνα
7. Νάνση Βεκιαρέλλη, εκπαιδευτικός, Αθήνα
8. Σπύρος Βλαχόπουλος, δάσκαλος – περιφερειακός σύμβουλος, Κέρκυρα
9. Άκης Γαβριηλίδης, μεταφραστής, Βρυξέλλες
10. Σοφία Γεωργιάδου, εκπαιδευτικός-ερευνήτρια, Αθήνα
11. Δημήτρης Δημούλης, καθηγητής Νομικής, Σάο Πάολο
12. DineDoneff, μουσικοσυνθέτης, Μόναχο
13. Μάριος Εμμανουηλίδης, δημόσιος υπάλληλος, Θεσσαλονίκη
14. Mauro Faroldi, μεταφραστής, Αθήνα
15. Γιώργος Θυφρονίτης, καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
16. Μιχάλης Καβουριάρης, δάσκαλος ελληνικών, Ικαρία
17. Καζίας Πέτρος, ιατρός, Έδεσσα
18. ΓιώργοςΚαραγιαννάκης, Teaching Fellow, University of Sussex
19. Πάνος Κομπατσιάρης, επίκουρος καθηγητής μέσων και επικοινωνίας, Μόσχα
20. Νίκος Κούρκουλος, μεταφραστής, Αθήνα
21. Κωνσταντίνα Κράνου, κοινωνική επιστήμονας, Ιωάννινα
22. Χάρης Λάμπρου, φοιτητής φιλοσοφίας, Μιλάνο, Ιταλία
23. Βαγγέλης Μακρυγιαννάκις, θεωρητικός κινηματογράφου, Εδιμβούργο
24. Μαρία Μαυραγάνη, φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
25. Αθηνά Μαυρίδου, ομότιμη καθηγήτρια ΤΕΙ, Αθήνα
26. Σωτήρης Μενεξελής, αρχιτέκτονας, Ιωάννινα
27. Κωνσταντίνος Μιχαλάς, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Αθήνα
28. Νικόλαος Μουντουρόπουλος, εισοδηματίας,Κομοτηνή
29. Βασίλης Μπαμίχας, δημόσιος υπάλληλος, Θεσσαλονίκη
30. Γιάννης Μπούτσελης, νομικός, Αθήνα
31. Περσεφόνη Μύρτσου, εικαστικός – διδακτορική φοιτήτρια, Βερολίνο
32. Κώστας Νικηφορίδης, Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Φυσικών Υλικών, Wageningen, Ολλανδία
33. Βασίλης Νούλας, σκηνοθέτης, Αθήνα
34. Γιάννης Παπαδημητρίου, δικηγόρος, Γιάννενα
35. Γιάννης Παπαδόπουλος, ιστορικός, Αθήνα
36. Ραφαήλ Δ. Παπαδόπουλος, πολιτικός επιστήμονας, Θεσσαλονίκη
37. Μαρία Παπακωνσταντίνου, φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
38. Αριστείδης Παρασκάκης, φοιτητής διεθνών σχέσεων, Θεσσαλονίκη
39. Αναστάσιος Πεχλιβανίδης, πολιτικός επιστήμονας, Αθήνα
40. Juan Domingo Sánchez Estop, μεταφραστής και συγγραφέας, Βρυξέλλες
41. Νίκος Σαραντάκος, Μεταφραστής, Λουξεμβούργο
42. Μαρίνος Σαρηγιάννης, ιστορικός, ερευνητής ΙΤΕ, Ρέθυμνο
43. Μαρία Σαρρή, εικαστικός, Αθήνα
44. Σωτήρης Σίνος, οικονομολόγος, Αθήνα
45. Γιώργος Σταυρινός, μαθηματικός, Πικέρμι
46. Ολυμπία Τασσοπούλου, περιβαλλοντολόγος, Σύρος
47. Μουσταφά Τσολάκ, δημοσιογράφος-μεταφραστής, Κομοτηνή
48. Κώστας Φιλιππάκης, φοιτητής φιλοσοφίας, Ιωάννινα
49. Γιώργος Φουρτούνης, πανεπιστημιακός, Αθήνα