του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με μία ερμηνεία που πρότεινε προσφάτως η κα Περιστέρη, ο μεγαλοπρεπής τάφος της Αμφίπολης κατασκευάστηκε προς τιμήν του Ηφαιστίωνα, κατόπιν εντολής εκ μέρους του Αλέξανδρου, του εραστή του.

(Αυτό το τελευταίο δεν το είπε ακριβώς έτσι, είπε «αδελφικού φίλου»).

Αν επιβεβαιωθεί η ερμηνεία αυτή, (αλλά και αν δεν επιβεβαιωθεί· μήπως όλοι οι άλλοι εορτασμοί και τελετές μνήμης που κάνουμε βασίζονται στην επιστημονική ακρίβεια;), θεωρώ ότι το στοιχείο αυτό αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για τον ελληνικό τουρισμό: θα πρέπει τα υπουργεία πολιτισμού, ενδεχομένως παιδείας και θρησκευμάτων, και σίγουρα τουρισμού, να συστήσουν μια task force η οποία τάχιστα να καταθέσει τεκμηριωμένες εισηγήσεις για το πώς μπορεί καλύτερα να καθιερωθεί η Αμφίπολη ως παγκόσμιος γκέι προορισμός.

Όπως είναι γνωστό, η χώρα μας είχε ήδη έναν τέτοιο προνομιακό προορισμό για γυναίκες πελάτισσες που ακολουθούν ομοερωτικό προσανατολισμό: τη νήσο Λέσβο, και ειδικότερα την Ερεσό. Η εδραιωμένη αυτή παράδοση, τι πιο φυσικό από το να συνοδευτεί τώρα με ένα αντίστοιχο hotspot που να αφορά τους άνδρες ομοφυλόφιλους. Ιδού μία λαμπρή ιδέα για την ελληνική επιχειρηματικότητα, και ταυτόχρονα για την προβολή του αρχαίου ελληνικού/ μακεδονικού πνεύματος. Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια.

Οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες για την υλοποίηση του master plan μπορεί να καθοριστούν στην πορεία. Νομίζω όμως, καταρχάς, ότι το σημείο θα ήταν κατάλληλο για ένα ετήσιο παμβαλκανικό gay pride. Επίσης, μεσοπρόθεσμα, θα μπορούσε να ζητηθεί η συμβολή του υπουργείου εθνικής άμυνας ώστε να διοργανώσει μία σχετική parade, αξιοποιώντας την εμπειρία του -και τις επαφές του με τους διεθνείς προσκεκλημένους- από το πρόσφατο τρισάγιο στη μνήμη των Σαλαμινομάχων. Ίσως υπάρξει σε πρώτη φάση μια δυστοκία στο να βρεθεί ο κατάλληλος ιερέας να χοροστατήσει, αν λάβουμε υπόψη τις απόψεις κάποιου κυρίου με γενειάδα που εκφράστηκαν πρόσφατα σχετικά με το θέμα της απαλλαγής από τα θρησκευτικά. Νομίζω όμως ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, εκτός από την πνευματική της διάσταση και τη συμβολή στη διαφύλαξη της ψυχής του γένους, δεν στερείται και αυτή ενός ορισμένου know how σε θέματα αξιοποίησης έγγειας ιδιοκτησίας, και μάλιστα ακριβώς στην ευρύτερη αυτή περιοχή της βορειοανατολικής Ελλάδας. Όπως και μιας πλούσιας πείρας από την εμπλοκή της στην τουριστική βιομηχανία.

Νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να ξεπαγώσουν και να προωθηθούν οι 4.000 αιτήσεις για άδειες σουβλατζήδικου στην περιοχή, οι οποίες γράφτηκε ότι είχαν υποβληθεί πέρυσι αλλά έκτοτε αγνοείται η τύχη τους. Τι τα θέλεις βέβαια, η διεφθαρμένη γραφειοκρατία στην Ελλάδα πάντοτε παρεμπόδιζε την υγιή επιχειρηματικότητα -όπως πληροφορήθηκε πρόσφατα και ο Μπιλ Κλίντον υπό τα όμματα της Γιάννας Δασκαλοπούλου Αγγελάκη (ή κάπως έτσι). Μία και πλέον δεκαετία όμως μετά την Ολυμπιάδα, ιδού τώρα η ευκαιρία για μια νέα μεγάλη πολιτιστικο-οικονομική ιδέα του έθνους. Ας πάρουμε το παράδειγμα που μας δίνει ακόμα μια φορά ο λαμπρός Μακεδών στρατηλάτης, που και αυτός επέλεξε την οδό της απευθείας ανάθεσης στον εργολάβο που κατασκεύασε τον ίδιο τον τάφο.