του Αντώνη Γαζάκη
Να δούμε λίγο πού είμαστε χωρίς πολλά πολιτικά σχόλια:
1.Πριν μια εβδομάδα η κυβέρνηση καταθέτει στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μια πρόταση γεμάτη υφεσιακά μέτρα που σίγουρα δεν αρέσει στους περισσότερους στη χώρα.
2. Οι δανειστές κάνουν ρελάνς με μια πρόταση ακόμη χειρότερη λέγοντας «the game is over» και «take it or leave it».
3. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι αυτή την πρόταση δεν μπορεί να τη δεχτεί.
4. Η κυβέρνηση ζητά από το λαό να εγκρίνει ή όχι την, κατά γενική ομολογία, καταστροφική πρόταση των δανειστών.
5. Οι Ευρωπαίοι και η αντιπολίτευση λένε αρχικά ότι η καταφυγή στο δημοψήφισμα είναι απαράδεκτη και στη συνέχεια υποστηρίζουν ότι η μόνη λύση είναι η υπερψήφιση της πρότασης των δανειστών.
6. Για τους Ευρωπαίους και την αντιπολίτευση η καταψήφιση της πρότασης των δανειστών ισοδυναμεί, μέσω ενός νεφελώδους συλλογισμού, με έξοδο από τη Ευρωζώνη, ακόμη και από την ΕΕ.
7. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα επέλθει συμφωνία, είτε πριν είτε μετά το δημοψήφισμα, γιατί υποστηρίζει ότι δεν συμφέρει στην ΕΕ η ελληνική έξοδος.
8. Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι απειλούν/εκλιπαρούν τους Έλληνες να ψηφίσουν ΝΑΙ στις προτάσεις άγριας λιτότητας των δανειστών (δηλαδή να τις εγκρίνουν).
Είναι φανερό ότι όποιοι/ες ψηφίσουν το ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών θα το κάνουν κυρίως επειδή πιστεύουν ότι ισχύει το 2., ότι δηλαδή η πρόταση των δανειστών είναι μια πρόταση άγριας λιτότητας που διατυπώθηκε με προσβλητικό τρόπο, με ένα μέρος τους να προσβλέπει στο 7., ενώ κάποιοι άλλοι επιθυμούν την έξοδο ή τους αφήνει αδιάφορους λόγω του ότι δεν έχουν πια τίποτα άλλο να χάσουν.
Από την άλλη, όσοι/ες υποστηρίζουν το ΝΑΙ είτε ευνοούνται ξεκάθαρα από τις προτάσεις των δανειστών είτε θίγονται από αυτές, αλλά εξωθούνται σε μια θετική ψήφο επειδή φοβούνται, δικαιολογημένα ή όχι, το 6. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορούν να παρακάμψουν το γεγονός ότι θα εγκρίνουν ένα πακέτο πολύ συγκεκριμένων προτάσεων που σε περίπτωση επικράτησης του ΝΑΙ θα υπογραφούν αμέσως.
Nomadic universality 
Reblogged στις ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.