του Άκη Γαβριηλίδη

Μετά από λούφα ορισμένων μηνών, κατά τους οποίους ο γνωστός παραβάτης καθήκοντος είχε αραιώσει τις εμφανίσεις του στο δημόσιο χώρο, πρόσφατα ο Παναγιώτης Ψωμιάδης επανεμφανίστηκε  δοκιμαστικά με δύο τοποθετήσεις που έκανε λίγο πριν και λίγο μετά την αλλαγή του χρόνου.

Η πρώτη ήταν μία επιστολή προς στον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Ημαθίας Γιώργο Αρβανίτη. Με την επιστολή αυτή ο Ψωμιάδης συνέχαιρε τον Αρβανίτη για το γεγονός ότι, όπως ανέφερε, απέρριψε μία προσφορά του επιχειρηματία Τζορτζ Σόρος να καλύψει τα έξοδα για την αγορά πετρελαίου ώστε να θερμανθούν τα σχολεία της Νάουσας, τα οποία αντιμετώπιζαν σχετικό πρόβλημα.

Το πλήρες κείμενο της επιστολής μπορεί να το βρει κανείς στην ηλεκτρονική εφημερίδα voria.gr.

Στο σχετικό δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας, βέβαια, αναφέρεται αντιθέτως ότι  «σύμφωνα με πληροφορίες της Voria.gr ο δήμαρχος Νάουσας, Αναστάσιος Καραμπατζός, θα κάνει δεκτή την προσφορά». Φαίνεται όμως ότι ο παραβάτης καθήκοντος διάβασε μόνο τις πρώτες γραμμές της είδησης και αγνόησε ό,τι δεν βόλευε τη σκηνοθεσία του.

Περίπου ένα μήνα μετά, ακολούθησε μία δήλωση, την οποία η ίδια πάντοτε εφημερίδα παρουσίασε με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ψωμιάδης: Ερωτευμένος μαζί μου ο Τατσόπουλος».

Στη δήλωση αυτή αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:

Αρχίζω πλέον να πιστεύω στα σοβαρά πως ο σύντροφος Τατσόπουλος και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ερωτευμένοι μαζί μου. Μόνο έτσι μπορώ πλέον να εξηγήσω τις συχνές αναφορές τους στο πρόσωπο μου. Θα τους στεναχωρήσω, αλλά δεν είναι του γούστου μου!

Οι δύο αυτές δημόσιες παρεμβάσεις αφορούν δύο από κάθε άποψη διαφορετικά θέματα. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι και οι δύο ενεργοποιούν το ίδιο ακριβώς αφηγηματικό μοντέλο: το μοντέλο της αντίστασης σε μια πολιορκία, της απόρριψης μιας άσεμνης πρότασης. Διαβάζοντας κανείς τα δύο κείμενα, διαπιστώνει ότι ολόκληρες διατυπώσεις που απαντούν στο ένα θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί αυτούσιες στο άλλο. Στην επιστολή περί Σόρος, οι υπεύθυνοι για τη φημολογούμενη άρνηση πιστώνονται με «ηχηρό ΟΧΙ στις ύπουλες δωρεές» και αναγορεύονται σε «παράδειγμα προς μίμηση» για όσους «στο όνομα της οικονομικής κρίσης ανοίγουν κερκόπορτες». Οι τελευταίοι, οι οποίοι πάντως δεν κατονομάζονται, εμφανίζονται ως «Γραικύλοι και Νενέκοι», σαν κι αυτούς που «υπήρχαν πάντα δυστυχώς στη μακραίωνη ελληνική ιστορία». Με τη γνωστή ανυπόφορη επαναληπτικότητα τέτοιων βερμπαλιστικών κειμένων, αναγορεύονται στη συνέχεια σε «Έλληνες (κατ’ όνομα) που είναι έτοιμοι να δώσουν για μια ακόμη φορά γη και ύδωρ», σε αντίθεση με τους φερόμενους ως αρνητές της προσφοράς –και φυσικά τον ίδιο τον Ψωμιάδη- οι οποίοι «δεν βάζουν νερό στο κρασί τους» και «την ελληνικότητά τους δεν την παραδίδουν».

Σημειωτέον ότι, στο ρεπορτάζ, δεν αναφέρεται να ζήτησε κανείς από τους φορείς της Νάουσας –ούτε, πολύ περισσότερο, από τον Ψωμιάδη- να παραδώσουν τίποτε. Είναι όμως πολύ κοινό στην μακραίωνη ελληνική ιστορία να επινοεί κανείς φανταστικούς διαφθορείς για να μπορεί να εμφανιστεί μετά ως η ενάρετη κόρη που τους απορρίπτει.

Στην άλλη τώρα δήλωση, ο (τότε) βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και κατ’ επέκταση το ίδιο το κόμμα, λοιδορείται ως «οσφυοκάμπτης και ψευτοκουλτουριάρης του Κολωνακίου» (χαρακτηρισμοί που συχνά στρέφονται εξίσου όσων φέρονται να κάνουν ανορθόδοξες επιλογές σε σεξουαλικό όσο και σε εθνικό επίπεδο).

 Έχω υποστηρίξει και αλλού (στην πρώτη ανάρτηση σε αυτό το μπλογκ με τον ίδιο τίτλο και, αναλυτικότερα, στο βιβλίο μου Εμείς οι έποικοι. Ο νομαδισμός των ονομάτων και το ψευδοκράτος του Πόντου, Ισνάφι, Γιάννινα 2014) ότι η πολιτεία του Παναγιώτη Ψωμιάδη σε μεγάλο βαθμό βασίστηκε στην αξιοποίηση του μοντέλου της μελοδραματικής ελληνικής ταινίας της δεκαετίας του 60, και ειδικότερα του σεναρίου της τίμιας κοπέλας η οποία παρόλη την υλική φτώχεια της δεν ενδίδει και δεν παραχωρεί ό,τι πολυτιμότερο έχει σε κάποιον πλούσιο που θέλει να την εξαγοράσει.

Οι πιο πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις του φαίνεται να επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση, εφόσον ακολουθούν πιστά το ίδιο μοντέλο. Όχι μόνο το ακολουθούν, αλλά και το προβάλλουν στα γεγονότα, τα οποία χειραγωγούν κατά βούληση προκειμένου να τα κάνουν να ταιριάξουν με αυτό. (Η πρόταση του Σόρος μάλλον δεν απορρίφθηκε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται τέλος πάντων να κάνει και τόσο «συχνές αναφορές» στο πρόσωπο του Ψωμιάδη …).

Κυρίως όμως, η επιμονή σε αυτό το σχήμα, ιδίως καθόσον γίνεται από κάποιον που επιχείρησε να ρίξει γέφυρες μεταξύ της Χρυσής Αυγής και του καθώς πρέπει πολιτικού προσωπικού ήδη πριν τον Μπάμπη Παπαδημητρίου, είναι ενδιαφέρον υλικό για όποιον ενδιαφέρεται να ερευνήσει πώς θεματοποιείται η αρρενωπότητα ή/ και η θηλυκότητα κατά την προσπάθεια να νοηματοδοτηθεί η ελληνική κρίση, στη διεθνή και την εσωτερική της διάσταση, και πώς η δεξιά και η ακροδεξιά στάση επιστρατεύει την έμφυλη μεταφορά για να διαχειριστεί την εξ αυτής ταπείνωση.