του Άκη Γαβριηλίδη
Τη χρονιά που έρχεται, η Θεσσαλονίκη ετοιμάζεται να γιορτάσει τα «εκατό χρόνια από την απελευθέρωσή της».
Για την ακρίβεια, αυτοί που προς το παρόν ετοιμάζονται να τα γιορτάσουν είναι οι επίσημοι και οι αρχές της πόλης, καθώς και οι επαγγελματίες του είδους (υπεύθυνοι πρακτορείων, διοργανωτές εκθέσεων/ συνεδρίων κ.ο.κ.). Ως προς το θέμα μάλιστα αυτό, προέκυψε ήδη μία διαφωνία: ποιες αρχές είναι οι αρμόδιες για τον εορτασμό; Ο δήμος της Θεσσαλονίκης, ή μήπως το σύνολο των τοπικών αρχών του ευρύτερου οικιστικού συγκροτήματος[1];
Πριν όμως τη διαφωνία αυτή, νομίζω ότι υπάρχει ένα βασικότερο ερώτημα που καλό θα ήταν να τεθεί και να συζητηθεί στο δημόσιο χώρο: με ποια ακριβώς έννοια χρησιμοποιείται εδώ ο όρος «απελευθέρωση»;
Καταρχάς, λογική προϋπόθεση της χρήσης μιας τέτοιας έκφρασης είναι η ταύτιση της ελευθερίας με το (ή με ένα) κράτος. Κατά τρόπο κάπως διεστραμμένο σε σχέση με την αρχική διατύπωση μιας ανάλογης ταύτισης εκ μέρους του Χέγκελ, ένας πληθυσμός ή/ και μια εδαφική έκταση κατέληξε να θεωρείται «ελεύθερη» με αποκλειστικό κριτήριο το εάν εντάσσεται σε αυτήν ή την άλλη κρατική επικράτεια –και ειδικότερα σε εκείνη που θεωρείται ως η «φυσική» της, που υποτίθεται ότι αντιστοιχεί στην εθνοτική καταγωγή και στον εθνικό χαρακτήρα του εν λόγω πληθυσμού ή έκτασης.
Όπως είναι προφανές, πρόκειται ήδη για μια υπεξαίρεση/ οικειοποίηση της έννοιας της ελευθερίας από τον «μεθοδολογικό εθνικισμό», για μια εξαιρετικά περιοριστική κατανόηση του όρου.
Ακόμη όμως και με αυτή την περιοριστική έννοια, είναι εξαιρετικά προβληματικό να ισχυριστούμε ότι ο ελληνικός στρατός που εισήλθε το 1912 στη Θεσσαλονίκη την «απελευθέρωσε». Πάντως οι τότε κάτοικοι της πόλης δεν έδειχναν να αισθάνονται ιδιαίτερα «απελευθερωμένοι». Τη χρονική στιγμή που ο ελληνικός στρατός, μετά από πολεμική εκστρατεία και εισβολή στα εδάφη τής τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατέλαβε (και) τη συγκεκριμένη πόλη, και για αρκετούς αιώνες προηγουμένως, ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης αποτελούνταν από πολυάριθμες εθνοτικές ομάδες, από τις οποίες η πολυπληθέστερη –αλλά και η σημαντικότερη από άποψη οικονομικής, πνευματικής και κοινωνικοπολιτικής δραστηριότητας- ήταν οι Σεφαραδίτες Εβραίοι, ενώ οι ελληνόφωνοι ορθόδοξοι ήταν μόλις η τρίτη σε αριθμό πληθυσμιακή ομάδα με περίπου 25%[2].
Ακόμη λοιπόν και με συμβατικά εθνοκρατικά κριτήρια, ο καταλληλότερος χαρακτηρισμός για αυτό που συνέβη το 1912 θα ήταν μάλλον «η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τον ελληνικό στρατό».
Η ομοιόμορφη και απροβλημάτιστη χρήση του όρου «απελευθέρωση» δημιουργεί την παραπλανητική εντύπωση ότι μέχρι το 1912 όλα ήταν «σκλαβιά», μαυρίλα, ή εν πάση περιπτώσει δεν μας πολυενδιαφέρει τι ήταν· η «πραγματική» ιστορία της πόλης αρχίζει μετά τη χρονολογία αυτή, ενώ ό,τι έγινε πριν έχει νόημα μόνο στο βαθμό που «προετοίμαζε» την τωρινή ευτυχή κατάληξη/ κατάληψη.
Ωστόσο, αν προσπαθούσαμε να κάνουμε έναν απολογισμό αυτών των 100 χρόνων και να δούμε τι αποτελέσματα είχε η ένταξη της πόλης στην επικράτεια του ελληνικού κράτους, θα διαπιστώναμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε και πολλά πράγματα τα οποία να ήταν ιδιαίτερα «απελευθερωτικά» με οποιαδήποτε έννοια του όρου.
Καταρχάς, η μεγαλύτερη αυτή εθνοτική ομάδα στην οποία αναφερθήκαμε, στη συντριπτική της πλειοψηφία εξοντώθηκε βιολογικά τρεις δεκαετίες αργότερα. Την εξόντωση αυτή βέβαια τη σχεδίασαν και την υλοποίησαν οι Ναζί. Οι υπόλοιποι κάτοικοι της πόλης όμως δεν φάνηκε να δυσαρεστήθηκαν ιδιαίτερα γι’ αυτό. Αντιθέτως, πολλοί από αυτούς, προεξάρχοντος του δήμου και των λοιπών αρχών της πόλης, δωσιλογικών ή εθνικοφρόνων, έσπευσαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος της παρουσίας των Εβραίων, ιδιοποιούμενοι όσα τους ήταν χρήσιμα και απλώς καταστρέφοντας τα υπόλοιπα. Μεταξύ των οποίων και ένα ανυπολόγιστης αρχαιολογικής αξίας εβραϊκό νεκροταφείο, ένα από τα σημαντικότερα της Ευρώπης, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς με εκδικητική μανία εντός ελάχιστου χρόνου. Σήμερα, η πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης δεν γνωρίζει καν ότι υπήρξε κάποτε ένα τέτοιο νεκροταφείο. Στη θέση του, με πρωτοφανή κυνισμό, ανεγέρθηκε το … πανεπιστήμιο της πόλης, το οποίο φέρει την επωνυμία «Αριστοτέλειο» αλλά έχει ως λογότυπο έναν Ρωμαίο στρατιωτικό που ανακηρύχθηκε σε χριστιανό άγιο μετά το θάνατό του –και που πάντως όσο ζούσε δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τις επιστήμες και τα γράμματα.
Ένα άλλο αποτέλεσμα επίσης ήταν ότι, μία δεκαετία αργότερα, το ελληνικό κράτος εγκατέστησε στη Θεσσαλονίκη και στην ευρύτερη περιοχή πολλές δεκάδες χιλιάδες Μικρασιατών και Ποντίων προσφύγων, στις πλάτες των οποίων είχε την πρώτη ευκαιρία να δοκιμάσει σε τόσο μαζική κλίμακα την τεχνολογία του στρατοπέδου[3]. Μετά την απαραίτητη συμβολική και υλική καραντίνα, οι πληθυσμοί αυτοί χρησιμοποιήθηκαν στρατηγικά ως έποικοι για τον «εξελληνισμό» της ευρύτερης περιοχής, χωρίς να εκλείψει ποτέ ο κλοιός της στενής παρακολούθησης και η υποψία της «αμφίβολης ελληνικότητας» που τους βάραινε στον ένα ή τον άλλο βαθμό, με αποτέλεσμα να τους οδηγεί σε διαρκείς πλειοδοσίες προκειμένου να αποσείσουν την υποψία. Σήμερα βέβαια η αμφισβήτηση αυτή δεν διατυπώνεται ρητά, (αν εξαιρέσουμε κάποια συνθήματα που εκφωνούνται στον ευγενή χώρο του αθλητισμού), αλλά μία ένδειξη τη διαρκούς δραστικότητάς της υπήρξαν τα μεταξικής εμπνεύσεως συλλαλητήρια των αρχών της δεκαετίας του 90 εναντίον της ανεξαρτητοποίησης της δημοκρατίας της Μακεδονίας. Φαινόμενα όχι ιδιαίτερα απελευθερωτικά και αυτά.
Σε αυτή την άλλοτε σιωπηρή και άλλοτε θορυβώδη εθνοκάθαρση –ή/και αυτο-εθνοκάθαρση- του κοινωνικού ιστού της πόλης, θα πρέπει να προσθέσουμε τη διάλυση της πολυεθνικής σοσιαλιστικής Φεντερασιόν, την πολύνεκρη καταστολή των διαδηλωτών της απεργίας του 1936 από το στρατό –τον ίδιο αυτό στρατό που λίγο νωρίτερα τους είχε «απελευθερώσει»- και τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από το παρακράτος το 63.
Ένα υπόλοιπο όμως που περισσεύει, και που υπονομεύει διαβρωτικά την φαινομενικά πλήρη τακτοποίηση της μνήμης και την απώθηση των ενοχλητικών στοιχείων από το παρελθόν, είναι η οργάνωση του αστικού χώρου της Θεσσαλονίκης και, ειδικότερα, οι πολιτικές σε ζητήματα δημόσιας μνήμης –και μνημείων.
Αν κοιτάξει κανείς τις επιλογές όσον αφορά τα αγάλματα που κοσμούν (;) τις οδούς και τις πλατείες της Θεσσαλονίκης, αλλά και όσον αφορά τις ίδιες τις ονομασίες –και τις μετονομασίες- των εν λόγω οδών και πλατειών, θα σχηματίσει την εντύπωση ότι η πόλη βρίσκεται ακόμα, ή τουλάχιστο βρισκόταν μέχρι πρόσφατα, υπό κατοχή· ότι πρόκειται για μία πόλη στην οποία υπάρχει μια διάχυτη ανασφάλεια και μια ανάγκη να υπενθυμίζεται διαρκώς ποιος κάνει κουμάντο εδώ, να πειθαρχείται διαρκώς το βλέμμα των κατοίκων –και των επισκεπτών- προς την πανταχού παρούσα αρχή της ελληνοκανονιστικότητας. Αυτό όμως που απαιτείται να υπενθυμίζεται διαρκώς, είναι αυτό που δεν έχει τελείως οριστικοποιηθεί και εμπεδωθεί, που δεν έχει ακόμα περάσει στο χώρο του «αυθόρμητου» και του «αυτονόητου».
Τα αγάλματα λοιπόν που συναντά κανείς στο δημόσιο χώρο της Θεσσαλονίκης στη συντριπτική τους πλειοψηφία συντηρούν και τιμούν μία μνήμη μιλιταριστική, πολεμικής κατάκτησης. Πολλά απεικονίζουν επιδεικτικά διάφορους μαχαιροβγάλτες –συνήθως καπετάνιους του λεγόμενου «Μακεδονικού Αγώνα» των αρχών του 20ού αιώνα, οι οποίοι ωστόσο, παρά τη σχεδόν μονοπωλιακή προβολή τους, παραμένουν άγνωστοι και μάλλον αδιάφοροι για τους περισσότερους κατοίκους. Πέρα από αυτούς, το μενού διαθέτει φυσικά Αλέξανδρο (έφιππο), Φίλιππο (πεζό), Παύλο Μελά, Εμμανουήλ Παπά, και Κολοκοτρώνη.
Κατά ενδιαφέροντα τρόπο, πάντως, εδώ και λίγο καιρό στο άγαλμα του τελευταίου έχει εναποτεθεί υλικά το ίχνος από μια πρακτική υπονόμευσης αυτής της καταθλιπτικά ανδροκρατικής ατμόσφαιρας: κάποιοι/-ες ανώνυμες γκραφιτάδες σχεδίασαν πάνω στη φουστανέλα του αγάλματος το σύμβολο της queer προσέγγισης της σεξουαλικότητας, δύο «ασπίδες του Άρη» κολλημένες δίπλα δίπλα. Το γκραφίτι επιβιώνει μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές· κανείς δεν επιχείρησε να το σβήσει, είτε λόγω αδιαφορίας είτε λόγω άγνοιας της σημασίας του. Χρειάστηκε λοιπόν να περιμένουμε μέχρι το 99ο έτος του «απελευθερωμένου» βίου της Θεσσαλονίκης/ Σαλόνικα/ Σελανίκ/ Σόλουν, για να λάβει χώρα μία έμπρακτη αμφισβήτηση της ετερο/ελληνοκανονιστικότητας και μια αναδιεκδίκηση του δημόσιου χώρου όπως αυτή[4].
Και, φυσικά, όπως γίνεται προφανές, τα αγάλματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι απεικονιστικά, αν όχι νατουραλιστικά: αναπαριστούν υπαρκτά πρόσωπα, ένοπλους ήρωες μαχών και θριάμβων «όπως ήταν στην πραγματικότητα», ή έστω λίγο εξιδανικευμένους. Είτε, πιο πρόσφατα –έσχατη παραχώρηση-, νοητικές αφαιρέσεις/ συμπυκνώσεις υπαρκτών κατηγοριών προσώπων, όπως
ιδίως ο bigger than lifesize «Κρητικός Μακεδονομάχος» που ατενίζει απειλητικά τους διαβάτες της Διαγωνίου, ή η καρτερική και αγόγγυστη «Γυναίκα της Πίνδου» που επιτελεί την υποταγή και τη σιωπηλή συμβολή της στους αγώνες του έθνους, και στην έμφυλη κατανομή των ρόλων, ακριβώς απέναντί του, υπό την έγγραφη –χαραγμένη στη βάση του αγάλματος- συνοδεία του έντεχνου ελαφρολαϊκού κιτς της δεκαετίας του 70. Αυτή είναι μάλλον και η μόνη γυναίκα –ή σύμβολο γυναίκας- που έχει απαθανατιστεί από τη μνημειακή αρχιτεκτονική της «απελευθερωμένης» Θεσσαλονίκης.
Εξίσου δυσεύρετη είναι η παρουσία οποιουδήποτε καλλιτέχνη ή διανοητή. Φυσικά υπάρχει ένα –εξαιρετικά κακόγουστο και πάντοτε αυστηρά αναπαραστατικό- άγαλμα του Αριστοτέλη στην ομώνυμη πλατεία, το οποίο όμως τοποθετήθηκε τη δεκαετία του 90 για πολύ διαφανείς χρησιμοθηρικούς σκοπούς: όχι βεβαίως επειδή οι ελληνοορθόδοξοι Μουτζαχεντίν που παριστάνουν την «πνευματική ελίτ της πόλης» καταλήφθηκαν από ξαφνικό θαυμασμό και ενδιαφέρον για τα Ηθικά Νικομάχεια και την Αθηναίων Πολιτεία, αλλά επειδή έτσι φαντάζονταν ότι θα δώσουν την «αποστομωτική απάντηση στους ιερόσυλους Σκοπιανούς»[5].
Εκτός από την τοποθέτηση νέων μνημείων, η αστυνόμευση της μνήμης συντελείται και με την ηθελημένη ή εξ αμελείας/ εξ αδιαφορίας καταστροφή όλων των κτισμάτων που δεν μπορούσαν να ενταχθούν στον κανόνα της αδιάλειπτης παρουσίας του ελληνισμού –ή έστω του ρωμαϊσμού. Ή που, ακόμα χειρότερα, διέψευδαν εμπράκτως την αφήγηση αυτή. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους δεκάδες μιναρέδες που δεσπόζουν στο skyline της πόλης σε όλες τις πρώτες φωτογραφίες της μέχρι και τη δεκαετία του 1910. Στο μόνο κτίσμα που μια τέτοια εθνοκάθαρση της μνήμης δεν ήταν δυνατό να γίνει υλικά, τον Λευκό Πύργο, έγινε συμβολικά, διά της πρόσδοσης νέου νοήματος –ή συσκότισης του νοήματος: στην είσοδό του τοποθετήθηκε «επεξηγηματικός» πίνακας ο οποίος πληροφορεί τους ενδιαφερομένους ότι πρόκειται για «μεταβυζαντινό» μνημείο –για να μην τύχει και τεθεί στη δημόσια κυκλοφορία η ανυπόφορη λέξη «οθωμανικό» και την μολύνει.
Αν στρέψουμε λοιπόν το βλέμμα, και το αυτί, από τις ρητές διακηρύξεις και αποσιωπήσεις που επαναλαμβάνουν εμμονοληπτικά τη διαβεβαίωση περί αδιάλειπτης ελληνικότητας, προς την έμπρακτη αφήγηση που συνιστούν οι παραπάνω επιλογές, θα δούμε να αποτυπώνεται σε αυτή μια εικόνα αμφιβολίας· η οποία δεν απομακρύνεται, αντιθέτως υπογραμμίζεται ακόμα περισσότερο από την ασφυκτική υπαγωγή αρχόντων και αρχομένων σε μια διαρκή «κυβερνολογική», σε έναν αυτοέλεγχο της συμμόρφωσης προς την ελληνοκανονιστικότητα. Αυτή η ανάγκη των κατοίκων να δίνουν συνεχώς εξετάσεις στον εαυτό τους και ο ένας στον άλλο, δεν νομίζω ότι αξίζει και πολύ το χαρακτηρισμό «απελευθέρωση». Μάλλον σαν υποδούλωση μοιάζει.
[1] http://ta-anilia.blogspot.com/2011/07/2012.html . Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι στην επίσημη ιστοσελίδα του δήμου Θεσσαλονίκης για τον εορτασμό, η λέξη «απελευθέρωση» δεν χρησιμοποιείται ούτε μία φορά. Παρά ταύτα, όλες οι αναφορές στον τύπο με αυτήν ακριβώς τη λέξη αναφέρονται στις μελλοντικές εκδηλώσεις.
[2] «Κατά την πρώτη συστηματική απογραφή του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης που έγινε από τις ελληνικές αρχές στις 28 Απριλίου 1913, η (…) ελληνική κοινότητα βρισκόταν στην τρίτη θέση του συνόλου των 157889 κατοίκων, με 39965 άτομα (25,3%) έναντι 61439 Ισραηλιτών (38,9%), 45867 μουσουλμάνων(29%), 6263 Βουλγάρων(3,9%) και 4364 (2,7%) άλλων εθνικοτήτων» (θεσσαλονίκη τοπική ιστορία – ομάδα κοινωνικών ανθρωπολόγων γ’3).
[3]Bλ. σχετικά: Εμείς οι έποικοι.
[4] Και όπως δύο ακόμα γεγονότα, διαφορετικής τάξεως το καθένα, που όμως επίσης άνοιξαν με τον τρόπο τους κάποιες γραμμές φυγής από την καταθλιπτική κυριαρχία της ιδεολογίας της Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών: η ήττα του ρατσιστή ορθόδοξου μητροπολίτη στις δημοτικές εκλογές, και η ματαίωση της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου. Ως ένα τρίτο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε την καταδίκη του Παναγιώτη Ψωμιάδη για οικονομικές ατασθαλίες και την έκπτωσή του από την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (βλ. Είναι πούστης ο Ψωμιάδης;«).
[5] Το ίδιο ισχύει φυσικά για την προτομή του «εθνικού αρχαιολόγου» Μανόλη Ανδρόνικου, ο οποίος ανακάλυψε τον υποτιθέμενο «τάφο του Φιλίππου».
Nomadic universality 
Καλό το κείμενο, αν και παρουσιάζει μια μικρή ασυμβατότητα χρονική, όπως π.χ. η καταστροφή του νεκρουταφείου προηγήθηκε της εξόντωσης των Εβραίων της Σαλονίκης, αλλά γενικά περιγράφεις την πραγματικότητα. Σε ότι αφορά τα αγάλματα, προφανώς εννοείς τα πρώτα μια και λίγο αργότερα είχαμε τα 2 του Ζογγολόπουλου (1 στην έκθεση και ένα στην παραλία), αλλά πάλι δεν μπορούν να συγκριθούν με τα υπόλοιπα των άγνωστων «μακεδονομάχων». Ένα βασικό πρόωλημα που έχει το κείμενό σου, μη επιτρέποντας με να το διαβάσω σωστά, είναι τα link που παραθέτεις. Πρώτον είναι λάθος, δίνεις τα Link ενώ είσαι σε κατάσταση επεξεργασίας (edit) των post, πράγμα που σημαίνει ότι για ν ατα διαβάσω θα πρέπει να έχω τους κωδικούς του blog σου. Δεύτερο, σε ότι αφορά τα links, παρατηρώ ότι είναι όλα προς κείμενα δικά σου. Δεν βοηθάει να στηρίζει μια άποψη με links άλλων δικών σου πάλι απόψεων. Η δεύτερη παρατήρηση είναι καλοπροαίρετη και την καταγράφω μόνο γιατί πιστεύω ότι έτσι αδικείται το κείμενο που πράγματι περιγράφει την κατάσταση σωστά γύρω από το θέμα που αναπτύσεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστώ για το feedback!
Οι υπερσύνδεσμοι είναι γεγονός ότι «ψάχνονται» κάπως, συχνά έχουμε προβλήματα.
Δε μου λες, μήπως διορθώθηκε τώρα ή πάλι βγαίνουν κρυπτογραφημένα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χρησιμοποιείς λάθος τρόπο εισαγωγής των link. Υποθέτω ότι το κάνεις ενώ είσαι στο All posts με δεξί κλικ στο post που σ’ ενδιαφέρει. Θα πρέπει να ανοίξεις ένα παράθυρο με το site και να ψάξεις τα post σαν να είσαι αναγνώστης και να πάρεις τα link με δεξί κλικ από τον τίτλο τους
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Eννοείς για χθες ή σου παρουσιάζεται και τώρα αυτό το πρόβλημα;
Πάντως εγώ μπαίνω στο σάιτ (με Internet Explorer αυτή τη στιγμή) και τα λινκ λειτουργούν κανονικά.
Υπήρχε ένα πρόβλημα με τα short links που είχα βάλει αρχικά, τα οποία για κάποιο λόγο μπλόκαραν, και γι’ αυτό τα αντικατέστησα με τα long, τα οποία φαίνεται να δουλεύουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και το άλλο του Γαβριηλίδη είναι καλό https://nomadicuniversality.wordpress.com/2011/02/28/%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9/
Δε τυχαίνει να είσαι εσύ ο συγγραφέας;
Μόνο με την τελευταία παράγραφο δε συμφωνώ – η μνημοκτονία έχει συντελεσθεί και είναι επιτυχημένη. Η αίσθηση 2300 χρόνων αδιάλειπτης ελληνορθόδοξης ιστορίας είναι τόσο εντυπωμένα στο μυαλό κάθε σαλονικιού, ώστε ακόμα και «προοδευτικοί» άνθρωποι αμφισβητούν μια τέτοια ανάγνωση. Στην καλύτερη των περιπτώσεων προωθούν μια επιλεκτική ανάσυρση πολιτισμικών εμπειριών στα πλαίσια μιας διεθνιστικής πολυπολιτισμικότητας, έτσι πώς στηρίζουν το μπαζάρ των νιγηριανών γυναικών ή εκείνον τον ιρανό με τα κρουστά στην Αριστοτέλους με Β.Ηρακλείου. Οχι γιατί είναι σαλονικείς αλλά γιατί είναι διεθνιστές.
Αλλά ακόμα και από την συντηρητική πλευρά του πολιτισμικού φάσματος ακριβώς με την ίδια λογική ελεημοσύνης και self-righteousness έχουμε μια προσεκτικά αποστειρωμένη μοναχική παρουσία ενός token jew, (πολύ αγγλικό, το ξέρω). Και προφανέστατα ούτε κουβέντα για τον μισητό τούρκο δυνάστη.
Και το ίδιο ισχύει είτε μιλάμε για την Αντιρατσιστική Κίνηση, είτε για τον ΔΣΘ, είτε για το Φαρμακευτικό Μουσείο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εεε … όταν λες «εσύ» ποιον εννοείς;
Φυσικά ο συγγραφέας του άρθρου στο οποίο παραπέμπεις και αυτού εδώ είναι ο ίδιος.
Και εγώ που γράφω αυτό το σχόλιο ο ίδιος είμαι, απλώς για κάποιο μυστήριο λόγο στην απάντηση φαίνεται το μέιλ ενός άλλου μέλους του μπλογκ. Το ψάχνω γιατί συμβαίνει αυτό ώστε να το διορθώσω, αλλά δεν το βρήκα ακόμη.
Επί της ουσίας δεν διαφωνώ, η μνημοκτονία έχει πράγματι συντελεσθεί, αλλά ό,τι συντελείται μπορεί να ξε-συντελεστεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Και βέβαια υπάρχουν άνθρωποι εκτός Θεσσαλονίκης και εκτός Ελλάδας, οι οποίοι διατηρούν τη μνήμη και με τις οποίες έχει σημασία να επικοινωνήσουμε, να τους ενθαρρύνουμε και να ενθαρρυνθούμε.
Εντός των τειχών, κάποιοι που αμφισβητούν μια τέτοια ανάγνωση είναι οι «μπάσταρδοι και μπάσταρδες με μνήμη».
Περισσότερα γι’ αυτούς ίσως ακούσουμε σύντομα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Nόμιζα οτι το παρόν ιστολόγιο ήταν συλλογικό και αναδημοσίευε κείμενα τρίτων, δεν είχα ιδέα οτι είσαι ο Α.Γ. ο ίδιος.
Οντως η μνήμη δεν είναι παρά το παρελθόν που ψάχνει να βρει τη σκιά του, (παραφράζω προφανώς). Και ναι, αν η πόλη μπόρεσε να δημιουργήσει μια νέα ταυτότητα για αυτήν και τους κατοίκους της τότε τίποτα δεν την σταματά να το ξανακάνει. Αλλά δεν πιστεύω οτι το θέλει, (όχι μόνο ο Ψωμιάδης) – μακάρι να αποδειχτώ λάθος.
Σε ποιο email είσαι προσβάσιμος; Το δικό μου το έχεις στα details του σχολίου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γειά σου, Άχης! I only speak a little bit of Greek, so I had to use google translate to read this… I really like your writing! The two times I visited Thessaloniki I was amazed by the total erasure of the Jewish-Sephardic history of the city. I found this song recently… it’s a Ladino song about the «White Tower» (prison) in Thessaloniki. http://www.youtube.com/watch?v=JkuPZy2cNrc
Are you on facebook? Find me! http://www.facebook.com/saffolicious
❤
~Σαπφώ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
συγχαρητήρια για το πολύ έντιμο άρθρο σας.
λίγες μόνο καλόπιστες παρατηρήσεις :
α – στην μητρική/οικιακή/προσχολική μακεδονική γλώσσα τω γηγενών Μακεδόνων της περιοχής και ευρύτερα της Ελλάδος , η Θεσσαλονίκη , αποκαλείται Σόλουν και όχι Σολούν
β- η απογραφή του 1913 από το εθνικιστικό ελληνικό κράτος είναι αναξιόπιστη αφού επαναλαμβάνει μετ’ επιτάσεως την προτεραία καταγραφή θρησκευτικών κοινοτήτων με εθνοτικούς όρους και μάλιστα διαστρεβλωμένους.
γιατί πρόκειται για Μακεδόνες , εξαρχικούς ( πιστούς της βουλγάρικης εξαρχίας ) και πατριαρχικούς ( πιστούς του ελληνόφωνου πατριαρχείου ).
δηλαδή η τρίτη εθνοτική κοινότητα , ήταν η μακεδονική. γεγονός απόλυτα λογικό αφού όλη η βορειοδυτική ύπαιθρος της ήταν αμιγώς μακεδονική ( και όχι βουλγαρική ), μερικώς ακόμη και σήμερα
γ – ο όρος απελευθέρωση παραπέμπει σε κάτι το οποίο ανήκε κάπου , υποδουλώθηκε και επέστρεψε . όμως από ότι γνωρίζουμε η Μακεδονία και το Σόλουν μας ΠΟΤΕ στην ιστορία πριν το 1912 δεν ανήκε στο ελληνικό κράτος, η σε πρόπλασμά του
δ – το διεθνές δίκαιο της εποχής προέβλεπε δημοψήφισμα για το καθεστώς της Σμύρνης , πέντε χρόνια μετά την ελληνική εισβολή.
δυστυχώς κάτι ανάλογο δεν έγινε στη Μακεδονία, όπου ουδείς κάτοικος της, ακόμα και ελληνόφωνος είχε εκφράσει σχετική επιθυμία ένωσης με την Ελλάδα…
όταν αντίθετα 9 χρόνια πριν , στις 2 Αυγούστου του 1903 ξεκίνησε η μακεδονική επανάσταση του Ίλιντεν..
τη πνευματική βάση της οποίας απετέλεσε το ιδρυτικό συνέδριο του ΒΜΡΟ , στις 18 Οκτωβρίου του 1893 , εδώ στο Σόλουν από Μακεδόνες επαναστάτες της πόλης και της περιοχής.
με κεντρικό σύνθημα » Η Μακεδονία στους Μακεδόνες »
ε – από το 1912 έως σήμερα η μακεδονική κοινότητα της πόλης και του νομού, υφίσταται τρομερές ρατσιστικές διώξεις-με εθνοκάθαρση και πολιτιστική γενοκτονία από το ελληνικό κράτος, τον οποίο την θεωρεί ανύπαρκτη, όπως του Μακεδόνες όπου γης.
Δίχως δικαιώματα εκμάθησης της μακεδονικής γλώσσας στο σχολείο, στο ράδιο , την τηλεόραση στον τύπο, στην εκκλησία.
σε αντίθεση με την πολύ καλύτερη οθωμανική κατάσταση , πριν το 1912…
για όλους τους παραπάνω λόγους για τους Μακεδόνες , αλλά και τους διασωθέντες αδελφούς Εβραίους πρόκειται για 100 χρόνια κατοχής και σκλαβιάς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστώ για τα σχόλια.
Το πρώτο το πέρασα ήδη! Καλό είναι εμείς οι έποικοι να εξοικειωνόμαστε με τη γλώσσα των «Ινδιάνων» μας, όσο είναι δυνατό αυτό φυσικά.
Για τις στατιστικές, όντως είναι πολύ διαφιλονικούμενο ζήτημα, αλλά προτίμησα να βάλω αυτήν του 13 που διενήργησε το ελληνικό κράτος, η οποία ούτως ή άλλως είναι συντριπτική ως προς τον αριθμό των μελών της ελληνικής «φυλής» (έτσι την αποκαλεί), για να μη βγει κανείς και πει ότι είναι παραποιημένα και αμφισβητήσιμα κ.λπ. Βέβαια η στατιστική είναι ούτως ή άλλως η επιστήμη του κράτους (stato), οπότε είναι ολισθηρό έδαφος. Παρόλα αυτά τη χρησιμοποίησα λίγο έχοντας κατά νου κυρίως τον ελληνοκανονιστικό αναγνώστη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@nomadicuniversality λογικό είναι ΕΣΥ να τα βλέπεις σωστά γιατί είσαι ο διαχειριστής του blog και είσαι logαρισμένος. Κάνε logout και μετά προσπάθησε να δεις τα Link. Θα διαπιστώσεις ότι πρέπει να κάνεις login για να δεις τα link. Ακολούθησε την διαδικασία που έχω περιγράψει πάνω και όλα θα διορθωθούν
@Σαπφώ.
The song is not about White Tower but about the other famous prison of Thessaloniki called in Turkish Yedi Koule. Its in the upper parts of the town In the Acropolis of Thessaloniki
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Argos
Φίλε μου, έκανα logout και μετά προσπάθησα να δω τα Link. Διαπίστωσα ότι φαίνονται μια χαρά και δεν βλέπω τίποτε που να χρειάζεται να διορθωθεί.
Μήπως υπάρχει κάποια ασυμβατότητα στον δικό σου υπολογιστή; Διότι κανείς άλλος δεν μου ανέφερε ανάλογο πρόβλημα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συγνώμη που σε πρήζω με τα τεχνικά σε ένα τόσο καλό άρθρο,α αλλά ας πάρουμε για παράδειγμα το πρώτο σου link ( https://nomadicuniversality.wordpress.com/wp-admin/post.php?post=568&action=edit#_ftn1) αν δεις στο τέλος λέει &action=edit που σημαίνει ότι με στέλνει στην επεξεργασία του post 568. Από την στιγμή που δεν έχω password και δεν μπορώ να διαχειριστώ το blog σου, βρίσκομαι μπροστά στην οθόνη του login του blog σου.
Δεν ξέρω αν οι υπόλοιποι βλέπωουν άλλο link
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παράθεμα: Ποιος απελευθερώθηκε το 1912; : aformi
προσδοκώ τα 100 χρόνια ιστορικής μνημοκτονίας της Θεσσαλονίκης να αποτελέσουν έναυσμα για ελάχιστη εκδήλωση έμπρακτης συγνώμης του ελληνικού κράτους και ιδιαίτερα της τοπικής ξενόφερτης εξουσίας.
με ανάδειξη όσο το δυνατόν περισσότερων στοιχείων του εβραϊκού αλλά και του οθωμανικού πολιτιστικού πλούτου.
των δεκάδων εβραϊκών Συναγωγών, των νεκροταφείων της, ιδιαίτερα αυτού στο χώρο του ΑΠΘ.
των χιλιάδων εβραϊκών περιουσιών, διασωθέντων ή μη οι οποίες πέρασαν δίχως αποζημίωση στα χέρια των κατακτητών του 1922 , συνεργατών των Ναζί του 1941..
των δεκάδων οθωμανικών Τζαμιών , των λουτρών, των νεκροταφείων.
φυσικά και των μακεδονικών , όπως η οικία και το βιβλιοπωλείο του αντιοθωμανού επαναστάτη Ιβάν Χατζηνικόλωφ , συνιδρυτή της απελευθερωτικής μακεδονικής οργάνωσης.
αλλάκαι οι μακεδονικές εκκλησίες που τις ισοπέδωσαν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αμήν!
Περιττό να σας πω ότι δεν είχα ιδέα για τον αντιοθωμανό επαναστάτη Ιβάν Χατζηνικόλωφ.
Πού βρίσκονται η οικία και το βιβλιοπωλείο του; σώζονται ακόμα σήμερα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
σαφώς και δεν σώζονται , διότι έχει ανεγερθεί πολυκατοικία . αλλά μια τιμητική πλάκα που να υπενθυμίζει τον αντιτουρκικό αγώνα των Μακεδόνων επαναστατών-ηρώων , όπως του Θεσσαλονικιού Μακεδόνα βιβλιοπώλη Ιβάν Χατζηνικόλωφ αλλά και του Μακεδόνα Γκότσε Ντέλτσεφ θα έπρεπε να τοποθετήσουν οι τοπικές Αρχές.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μακεδονική μηνιαία εφημερίδα ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ , Οκτώβριος , 2010
СОЛУНСКИ АТЕНТАТОРИ – ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (1903)
Γραμμένο σε 01.10.2010
Του Δημήτρη Καστοριανού-μεταπτυχιακού Ιστορικού.
Η περίοδος πριν το Ίλιντεν είναι πολύ πλούσια με γεγονότα τα οποία αποκάλυπταν στην Ευρώπη και τον κόσμο, το επαναστατικό κίνημα στη Μακεδονία και προμηνύαν τις ταραχές που έρχονταν.
Οι επαναστατικές βίαιες ενέργειες στο Солун-Θεσσαλονίκη, εκτελέστηκαν μερικούς μήνες πριν την Επανάσταση του Ίλιντεν και αποτελούν το μεγαλύτερο και πλέον αιματηρό γεγονός, το οποίο προκάλεσε ισχυρό κύμα στη χώρα και στην ευρωπαική κοινή γνώμη, κυρίως ανάμεσα στους διπλοματικούς κύκλους της Ευρώπης.
Οι ενέργειες αυτές πραγματοποιήθηκαν από τους Гемиџии-Γκεμίτζζιι, μικρή ομάδα, κυρίως νεαρών, οι οποίοι έλπιζαν ότι μέσω ενός μεγάλου χτυπήματος εναντίων των ευρωπαικών επιχειρήσεων στη Μακεδονία, θα ανάγκαζαν τις μεγάλες δυνάμεις να φροντίσουν για την υλοποίηση της αυτονομίας της Μακεδονίας.
Είχαν όμως λάθος.
Αν και οι Γκεμίτζζιι συστάθηκαν υπο την επίδραση των αναρχιστικών ιδεών, διέφεραν από τους Ευρωπαίους αναρχικούς, λόγω των επαναστατικών τους δραστηριοτήτων. Επειδή συναισθάνονταν τον σκλαβωμένο μακεδόνικο πληθυσμό, προσπαθούσαν να μην έχουν συνέπειες πάνω του, οι ενέργειές τους.
Τις ενέργειες αυτές τις ετοίμαζαν μήνες ολόκληρους ή και χρόνια. Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό: μετά την εκτέλεση των πράξεών τους, συνειδητά αποφάσισαν να πεθάνουν, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να αποδείξουν πως δεν είναι τρομοκράτες, αλλά θυσιασμένοι αγωνιστές για την ελευθερία της πατρίδας τους. Αυτοί ούτε μπορούσαν, ούτε επιθυμούσαν να εμβαθύνουν στην ουσία της αναρχικής ιδεολογίας. Δεν τους ενδιέφερε καθόλου. Είχαν μόνο στο μυαλό τους, με ποιόν τρόπο «ευκολότερα» και «γρηγορότερα» και με λιγότερα θύματα, θα επέλθει η απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Οι περισσότεροι Γκεμίτζζιι ήταν γυμνασιόπαιδα, τα οποία εθελοντικά ενώθηκαν μεταξύ τους, δημιουργώντας δικό τους κύκλο. Δεν ανήκαν σε καμία διεθνή οργάνωση ή κόμμα, ούτε στο ΒΜΡΟ.
Ο Јордан Попјорданов – Орцето-Γιόρνταν Ποπιορντάνοβ-Όρτσετο λόγω του δυνατού του χαρακτήρα, ήταν αναγνωρισμένος καθοδηγητής του κύκλου αυτού.
Ήταν ήσυχα και χαμηλών τόνων νεαροί, γεμάτοι από αγάπη για το λαό τους, με μεγάλο μίσος προς τον εχθρό, θαρραλαίοι, οι οποίοι ήξεραν πως το τελικό τίμημα θα είναι η ζωή τους. Προετοιμαζόμενοι για μια τέτοια πράξη, η οποία θα τάρασε όλη την Ευρώπη, εργάζονταν εντελώς συνομωτικά, προσπαθώντας μέχρι το τέλος να μείνουν ανώνυμοι.
Την περίοδο που προετοίμαζαν τις ένοπλες ενέργειες, δεν γνώριζαν, δεν υπολόγιζαν και δεν περίμεναν την έναρξη της Επανάστασης του Ίλιντεν. Δεν περίμεναν πως το ΒΜΡΟ, σύντομα θα μπορούσε να αρχίσει τον ξεσηκωμό. Όταν ο Гоце Делчев-Γκότσε Ντέλτσσεβ, δίνοντάς τους βοήθεια, ζήτησε από αυτούς να μην βιάζονται, δεν σκεφτόταν την Επανάσταση, αλλά κάποιες άλλες ανάγκες της Οργάνωσης, αλλά και την ανάγκη μιας καλά επιμελειμένης ενέργειας.
Μερικούς μήνες πριν την έναρξη του ξεσηκωμού, οι Γκεμίτζζιι ήταν έτοιμοι για δράση. Τα γενικότερα όμως συμφέροντα έδειχναν ότι έπρεπε να αναβάλουν τα σχέδιά τους, τα οποία υπήρχε περίπτωση να καταστραφούν.
Ο Όρτσετο όμως, μαζί με τον Констатин Кирков-Κόνσταντιν Κίρκοβ και τον Димитар Мечев-Ντιμίταρ Μέτσσεβ, θεώρησαν πως η αναβολή ήταν το ίδιο με την προδοσία των ιδεών που ορκίστηκαν πως θα υπηρετούν.
Στις 28 Απριλίου 1903, στο λιμάνι του Солун-Θεσσαλονίκης, ο Павел Шатев-Πάβελ Σσάτεβ βύθισε με δυναμίτη το γαλλικό πλοίο Γκουανταλκιβίρ. Αυτή η ενέργεια επέφερε διπλή επιτυχία επειδή το πλοίο κάηκε και βυθίστηκε, αλλά όλοι οι επιβάτες σώθηκαν.
Το ίδιο βράδυ, ο Димитар Мечев-Ντιμίταρ Μέτσσεβ, ο Илија Трчков-ίλια Τ’ρτσσκοβ και ο Милан Арсов-Μίλαν Άρσοβ, ανατίναξαν τρένο της γραμμής Истанбул-Солун (Κωνσταντινούπολης-Θεσσαλονίκης). Και στην ενέργεια αυτή δεν υπήρχαν θύματα, αλλά προκλήθηκε χάος στην σιδηροδρομική κυκλοφορία.
Την επόμενη μέρα, στις 29 Απριλίου, ο Константин Кирков- Κόνσταντιν Κίρκοβ, τοποθέτησε δύο κιλά δυναμίτη στους σωλήνες υγραερίου φωτισμού και υδροδότησης του Солун-Θεσσαλονίκης. Όλη η πόλη βυθίστηκε στο σκοτάδι και έμεινε χωρίς νερό. Παντού κυριαρχούσε το χάος και ο φόβος.
Δέκα λεπτά αργότερα, με το σκοτάδι να κυριαρχεί, ο Jордан Поп Јорданов-Γιόρταν Ποπιορντάνοβ, ανατίναξε το κτίριο της οθωμανικής τράπεζας Μπανκ Οτομάν.
Ταυτόχρονα, ο Милан Арсов-Μίλαν Άρσοβ, πέταξε βόμβα στο άδειο εστιατόριο Αλχάμπρα, και ο Владимир Пингов-Βλάντιμιρ Πίνγκοβ τοποθέτησε βόμβα στην είσοδο του Τόπχαν, της τούρκικης κρατικής διοίκησης. Σκοτώθηκε από τα πυρά στρατιωτών.
Ο Костантин Кирков-Κόνσταντιν Κίρκοβ ανατίναξε μέρος του ξενοδοχείου Γκραντ Χότελ. Στις 30 Απριλίου, ο Κίρκοβ προσπάθησε να ανατινάξει τον τηλεγραφικό-ταχυδρομικό σταθμό του Σόλουν-Θεσσαλονίκης, αλλά σκοτώθηκε από την πολυάριθμη τουρκική αστυνομία.
Την ίδια μέρα, από την αστυνομία και τον στρατό, σκοτώθηκε και ο Γιόρνταν Ποπιορντάνοβ. Την πρώτη του Μάη, ο Ίλια Τ’ρτσσκοβ, πέταξε μερικές βόμβες στον κεντρικό δρόμο της πόλης, ο Ντιμίταρ Μέτσσεβ τοποθέτησε εκρηκτικό υλικό κοντά στο ξενοδοχείο Έγκιπετ και ο Георги Богданов-Γκεόργκι Μπόγντανοβ ανατίναξε το κέντρο Νόγια. Ο Μέτσσεβ και ο Τ’ρτσσκοβ σκοτώθηκαν από την τουρκική αστυνομία και ο Μπόγκντανοβ συνελήφθηκε.
Την ίδια μέρα, ο Цветко Трајков-Τσβέτκο Τράικοβ προσπάθησε να σκοτώσει τον Βαλή της πόλης, Χασάν Φέχτι Πασά. Μετά την αποτυχία του, ο επαναστάτης βομβιστής αυτοκτόνησε ενεργοποιώντας βόμβα.
Ο μεγαλύτερος αριθμός των Γκεμίτζζιι σκοτώθηκαν ή αυτοκτόνησαν. Χάθηκαν οι: Орцето-Όρτσετο, Кирков-Κίρκοβ, Мечев-Μέτσσεβ, Пингов-Πίνγκοβ, Трчков-Τ’ρτσσκοβ και Трајков-Τράικοβ.
Οι υπόλοιποι συνελήφθηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο: Шатев-Σσάτεβ, Богданов-Μπόγκντανοβ, Арсов-Άρσοβ και Бошнаков-Μπόσσνακοβ. Αργότερα η ποινή τους μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη και το 1908, μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων, ο Σσάτεβ και ο Μπόγκντανοβ έλαβαν αμνηστεία και επέστρεψαν σπίτι τους, ενώ οι άλλοι δύο πέθαναν στην Σαχάρα…!!
Το σχέδιο των Γκεμίτζζιι εκτελέστηκε με επιτυχία. Όλοι οι διπλωμάτες της Θεσσαλονίκης πληροφορούσαν τις κυβερνήσεις τους για τα γεγονότα αυτά.
Αλλά η εκδίκηση του οθωμανικού στρατού ήταν τρομακτική. Υπολογίζεται πως στο Солун-Θεσσαλονίκη εκτελέστηκαν 120 Μακεδόνες και οι εκδικητηκές ενέργειες εξαπλώθηκαν και σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας, με επίκεντρο κυρίως την πόλη Велес-Βέλες, αλλά και τη Битола-Μπίτολα, όπου για το Ѓурѓовден-Γκιούργκιοβντεν-ημέρα Αγίου Γεωργίου, εκτελέστηκαν 15 χριστιανοί.
Περίπου 3000 άνθρωποι συνελήφθηκαν και βασανίστηκαν από τις οθωμανικές αρχές.
(Τα γεγονότα αυτά παρουσιάζονται μόνο λόγω της ιστορικής τους αξίας και σε καμία περίπτωση δεν γίνεται αποδοχή της τακτικής τρομοκρατικών ενεργειών και οργανώσεων.
Καταδικάζουμε την τρομοκρατία, όποια μορφή και εάν έχει αυτή, ιδιαίτερα σε περίοδο Δημοκρατίας).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστούμε για το απίστευτο αυτό ετερογλωσσικό κείμενο, που από μόνο του δίνει μια εικόνα της Θεσσαλονίκης/ Σόλουν τελείως διαφορετική από την καταθλιπτική ομοιομορφία της ελληνο-κανονιστικότητας: ένα κείμενο γραμμένο σε τρία αλφάβητα και σε πέντε γλώσσες (αλλά μπορούμε άραγε να μετρήσουμε τις γλώσσες; θα ρωτούσε ο Ντεριντά), από το οποίο παρελαύνουν Μακεδόνες βομβιστές, (που άλλοι τους εμφανίζουν ως Βούλγαρους) με τουρκικό όνομα (Gemici στα τουρκικά θα πει «ναυτικός», και η λέξη αυτή χρησιμοποιείται εξελληνισμένη -«γεμιτζής»- και από τον εθνικό ποιητή της Ελλάδας Οδυσσέα Ελύτη στο ποίημά του «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας»), οθωμανικές τράπεζες με γαλλικό όνομα, γαλλικά πλοία με Αραβοανδαλουσιανό όνομα, ελληνικά (ή ίσως εβραϊκά;) εστιατόρια με επίσης Αραβοανδαλουσιανό όνομα … ελπίζω να μην ξέχασα κάτι.
Α, ναι, κάτι ήθελα να ρωτήσω: πώς διάολο πέθαναν στη … Σαχάρα οι άλλοι δύο Гемиџии-Γκεμίτζζιι-Γεμιτζήδες-Βαρκάρηδες; Πώς είχαν βρεθεί εκεί;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
σας υπενθυμίζω ότι το εξαίρετο άρθρο σας αναδημοσιεύθηκε με όλα τα στοιχεία σας , στο μακεδονικό ιστολόγιο belomorskamacedonia.blogspot.com
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Μισίρκωφ μιλάς για τους Βαρκάρηδες της Σαλονίκης. Έχω διαβάζει ένα βιβλίο του Γιάννη Μέγα που κυκοφορεί
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
το παραπάνω βιβλίο αποτελεί προπαγανδιστικό κατασκεύασμα του ελληνικού εθνικσμού, την τελευταία περίοδο της αντιμακεδονικής έξαρσης και το οποίο εκδόθηκε το 1994 με την χορηγία της Τράπεζας Μακεδονίας – Θράκης , σημερινής Πειραιώς….
στο βιβλίο αυτό οι αναρχικοί ήρωες ετεροπροσδιορίζονται ως Βούλγαροι , παρότι τόσο οι ίδιοι όσο και ο απόγονοι τους δηλώνανε μόνο Μακεδόνες….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σωστά λες ότι τους παρουσιάζει σαν Βούλγαρους, αλλά πρώτα φορά ακούω αναρχικούς να αυτοπροσδιορίζονται σαν Βούλγαροι/Μακεδόνες/ΈΛληνες ή οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με εθνικά κράτη.
Από την άλλη πιστεύω ότι με την σειρά του κάποιος θα μπορούσε να πει ότι και Μακεδονική μηνιαία εφημερίδα ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ ή το μακεδονικό ιστολόγιο belomorskamacedonia.blogspot.com αποτελούν προπαγανδιστικά όργανα ενός κατασκευασμένου εθνικισμού, αλλά αυτό μάλλον αρχίζει και ξεστρατίζει από την λογική του post. Κάθε τι που γράφεται από πηγές που βολεύουν και για σκοπούς πέραν αυτούς της αντικειμενικής ιστορικής αναφοράς, αποτελεί προπαγάνδα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάντως νομίζω ότι η ένσταση αυτή, του κατά πόσον δηλαδή συμβιβάζεται ο αυτοπροσδιορισμός με την αναρχική ιδεολογία, έχει ήδη τεθεί και απαντηθεί στο κείμενο:
«Αν και οι Γκεμίτζζιι συστάθηκαν υπο την επίδραση των αναρχιστικών ιδεών, διέφεραν από τους Ευρωπαίους αναρχικούς»
«ούτε μπορούσαν, ούτε επιθυμούσαν να εμβαθύνουν στην ουσία της αναρχικής ιδεολογίας. Δεν τους ενδιέφερε καθόλου»
«Δεν ανήκαν σε καμία διεθνή οργάνωση ή κόμμα, ούτε στο ΒΜΡΟ»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Ακης Γαβριηλίδης
Σύμφωνα με το «προπαγανδιστικό βιβλίο» του Μέγα οι φυλακισμένοι βρισκόνατν στις φυλακές του Γεντί Κουλέ που εξαιτία ςτου αριθμού των φυλακισμένου και του περιορισμένου χώρου ήταν μια κόλαση. Αυτά ωσπου «… το 1906 έφθασαν στις φυλακές δυο μεγάλες ομάδες Βουλγάρων κρατουμένων από Σκόπια και Μοναστήρι που ήταν όλοι καταδικασμένοι σε θάνατο, ισόβια ή πάνω από 10 καταναγκαστικά έργα.Λίγες μέρες αργότερα ο σουλτάνος εξέδωσε φιρμάνι όπου μετέτρεπε όλες τις παραπάνω ποινές σε εξορία.
Στις 23 Απριλίου του 1906 ανακοινώθηκε στους φυλακισμένους ότι φεύγουν , αυθημερόν για εξορία, άγνωστο όμως για που. […] Το πλοίο Constantinople αφού πρώτα σταμάτησε στην Κωνσταντινούπολη, έφθασε στην Σμύρνη στις 27 Απριλίου. Εκεί χωρίσανε τους κρατούμενους – όσους είχαν δέκα χρόνια φυλακή τους πήγανσ τις φυλακές του Μπουντρούμ, όσους είχαν δεκαπέντε χρόνια στις φυλακές της Ρόδου και τους ισοβίτες τους προορίζανε για την Λιβυή. […] Στις φυλακές της Τρίπολης μείνανε ένα μήνα και στις 23 Ιουνίου αργά τη νύχτα, αφού τους περάσανε στο σβέρκο την αλυσίδα ξεκινήσανε ,με προορισμό τοΜουρτζούκ, πρωτεύουσα της επαρχίας Φετζάν στην Σαχάρα.»
Οι φυλακισμένοι ήταν, κατά τον Μέγα, 51 Βούλγαροι, 2 αρμένιοι, 1 Τούρκος, 1 ¨αραβα και 35 χωροφύλακες. Διασχίσανε 900χλμ σε 30 μέρες με θερμοκρασίες ως και 48 βαθμούς. Ανήκε στην Οθωμανικήα υατοκρατορία και ονομαζόταν η Σιβηρία της Αφρικής (ή έτσι λέει ο Μέγας). Ο Boshnakov πέθανε από ελονοσία στις 14/2/1908 και ο Arsov από εξάντληση στις 8/6/1908. ¨ενα μήνα αργότερα με την επανάσταση των νεότουρκων πήραν όλοι οι κρατούμενοι χάρη και οι εναπομείναντες 2 βαρκάρηδες, κόψανε τα κεφάλια των νεκρών συντρόφων τους, που δεν είχαν λυώσει οι σάρκες τους, τα βάλανε σε τενεκέδες με ιωδιοφόρμιο και στις 18/10/1908 φτάσανε στην Θεσσαλονίκη. Ο Μέγας τελειώνει «Ο Bogdanov πέθανε λίγα χρόνια αργότερα στην Βουλγαρία. Ο Shatev δολοφονήθηκε το 1946 από τους Σκοπιανούς του Τίτο μαζί με άλλους παλαίμαχους επαναστάτες. Μοναδική τους ενοχή ήταν ότι αισθάνονταν Βούλγαροι»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
χαρακτηριστικό των ελληνόφωνων εθνικιστών αποτελεί η πληροφοριακή φλυαρία, με ταυτόχρονη αποσιώπηση των γεγονότων , των συμβάντων και των στόχων.
αυτό συμβαίνει και τώρα με παράθεση αχρείαστων πληροφοριών των Μακεδόνων αναρχικών επαναστατών αλλά με ταυτόχρονη αποσιώπηση , διαστρέβλωση μέχρι και άρνηση της προυπάρχουσας μακεδονικής τους ταυτότητας.
όταν είναι γνωστό ότι η εθνοτική ταυτότητα είναι διάφορη της ιδεολογικής , η οποία είναι επιπλέον μεταβλητή.
ούτε φυσικά η εθνοτική ταυτότητα σχετίζεται με το έθνος -κράτος, όταν αποτελεί βασικό στοιχείο μιάς σύγχρονης πολυπολιτισμικής/πολυεθνοτικής κοινωνίας.
προπαγάνδα δε αποτελούν οι ψευδείς και ατεκμηρίωτες απόψεις , όπως ο ετεροπροσδιορισμός τους ως Βούλγαρους από τους έποικους πατριαρχικούς Τούρκους
όταν πρόκειται για ντε φάκτο και ντε γιούρε για Μακεδόνες με περίσσεια μακεδονικών εθνοτικών στοιχείων , σε αντίθεση με τα ανύπαρκτα αντίστοιχα στοιχεία της ντε φάκτο ιδεολογικής ελληνικής ταυτότητας.
οι οποίοι αγωνίσθηκαν με μέσα βίαια αλλά με σκοπό την διεκδίκηση της ανεξαρτησίας της μακεδονικής τους πατρίδος, έχοντας σαν παράδειγμα την ανεξαρτησία της Ελλάδος , στην οποία οι ομοεθνείς τους Μακεδόνες γκέλε γκάτσεφ και τάσι καρατάσεφ οι οποίοι συνέδραμαν τους αλβανούς επαναστάτες του Μωριά.
ούτε φυσικά η ανάδειξη και καλλιέργεια μιας κοινοτικής εθνοτικής ταυτότητας αποτελεί εθνικισμό, παρά μόνο εθνοτισμό.
αντίθετα η ιδεολογική της έκφραση μπορεί να αποτελέσει εθνικισμό , κυρίως με την αντιπαράθεση με άλλες ταυτότητες.
στα πλαίσια σχετικής αντιπαράθεσης οι χρεοκοπημένοι ελληνόφωνοι εθνικιστές ψευδώς αναφέρουν ότι ο Shatev πέθανε το 1946 , ενώ αυτό συνέβη στις 30 Ιανουαρίου του 1951..
όπως και η προσβολή για Σκοπιανούς του Τίτο όταν οι Μακεδόνες έδρασαν πολλές δεκαετίες πριν και μάλιστα αναγνωρισμένοι ως Μακεδόνες από ελληνόφωνους εθνικιστές , όπως ο αλβανόβλαχος Ίων Δραγούμης.
δυστυχώς μερικοί Τουρκομογγόλοι Ασιάτες παρότι μας χρεοκόπησαν συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο , δείχνοντας ασέβεια στους Μακεδόνες οι οποίοι τους φιλοξένησαν στο μακεδονικό σπίτι τους.
κανένας βαρκάρης δεν αισθάνονταν ούτε ήταν Βούλγαρος, παρά μόνο Μακεδόνας, αποδεκνύοντας το . το ίδιοι και οι βιολογικοί τους απόγονοι.
σε αντίθεση με τον Μέγα που ιδιοτελώς δηλώνει Έλληνας , δίχως να μπορεί να παρουσιάσει ούτε ένα ελληνικό εθνοτικό στοιχείο…
παρά μόνο την άνευ αξίας μεταβαλλόμενη εθνοτική του δήλωση…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Για απελευθέρωση μιλάει το επίσημο ελληνικό κράτος, για απελευθέρωση μιλάει το κείμενο του Καστοριανού. Ενδιαφέρον.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
και το ξένο βουλγάρικο και το σέρβικο κράτος, όπως και το ξένο ελληνικό βαφτίζει «απελευθέρωση» τον στρατιωτικό διαμελισμό και την προσάρτηση τμημάτων της Μακεδονίας , στις 10 Αυγούστου του 1913, στο Βουκουρέστι…
για αυτό ο πολιτισμένος κόσμος και το διεθνές δίκαιο προέβλεπε ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ , όπως έγινε και στο Κοσσυφοπέδιο πρόσφατα, όπου οι ενδιαφερόμενοι κάτοικοί του επέλεξαν συντριπτικά την ανεξαρτησία τους..
κάτι που στερήθηκε ο μακεδονικός λαός , οδηγούμενος σε υποδούλωση , με μη αναγνώριση των νόμιμων δικαιωμάτων του…
για κάθε καλόπιστο και έντιμο άνθρωπο ουδεμία σύγχυση υπάρχει ανάμεσα στις παράνομες ενέργειες των γειτονικών προς τη Μακεδονία κρατών και των νόμιμων δικαιωμάτων και επιθυμιών των γηγενών Μακεδόνων κατοίκων της…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ ενδιαφέρον κείμενο! Προς ενίσχυση όσων λες για την εθνοκάθαρση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί με την συνεργασία της τοπικής κοινωνίας, και βέβαίως της Εκκλησίας, στέλνουμε το παρακάτω κείμενο:
«Όλοι ανέχθηκαν την εθνοκάθαρση»
«Το ποσοστό θανάτων των Εβραίων στην Ελλάδα ήταν καταπληκτικό. Το 70% εξοντώθηκε, όταν στην ίδια τη Γερμανία το ποσοστό ήταν 65%. Ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων στην Ευρώπη μετά την Ολλανδία και ορισμένες Βαλτικές Χώρες. Στο Βέλγιο το αντίστοιχο ποσοστό θανάτων επί του εβραϊκού πληθυσμού ήταν 37%, στη Γαλλία 30% κ.ο.κ. Το 70% δεν εξηγείται χωρίς τη συνέργεια της τοπικής κοινωνίας»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, έτσι είναι. Σημειωτέον μάλιστα ότι αυτό το 70% είναι πανελλαδικός μέσος όρος. Προκειμένου ειδικά για τη Θεσσαλονίκη, είναι πάνω από 90%.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
συμφωνώ και επαυξάνω , λέγοντας ότι σε σύγκριση πόλεων , Βερολίνου και Θεσσαλονίκης, η δεύτερη υπερτερεί στην εθνοκάθαρση της πρώτης, παρότι το Βερολίνο ήταν η πρωτεύουσα του ναζισμού…
οι Μακεδόνες εβραϊκής καταγωγής υποστήριξαν με κάθε μέσο την μακεδονική επανάσταση του Ίλιντεν στις 2 Αυγούστου του 1903…
ήταν δε όπως και οι γηγενείς Μακεδόνες βαθιά δύσπιστοι απέναντι στον εθνικιστή Βενιζέλο , τον απελευθερωτή/υποδουλωτή της Μακεδονίας …
όπως και οι σχέσεις των Μακεδόνων με τους Εβραίους δεν ήταν ανταγωνιστικές τόσο στην οθωμανική περίοδο , όσο και στο ελληνικό εθνικιστικό κράτος..
ας ελπίζουμε σύντομα οι Εβραίοι του Σόλουν μας να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους
με πρώτο την χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας σε απογόνους εβραίων ελλήνων πολιτών, οπουδήποτε σήμερα ζούνε
και όχι μόνο όσων ζούνε στο ισραήλ , όπως κουτοπόνηρα επιδιώκουν οι εκφραστές των λαμογιών της ξενόφερτης στη πόλη μας άρχουσας τάξης…
των «»»»Μακεδόνων»»» από την Ηλεία Άνθιμου, από την Κρήτη Ζουρλάρι , από την Ασία Ψωμιάδη και από την Αρκαδία Παπαγεωργόπουλου….
για μια ενιαία ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ Μακεδονία : Δημοκρατική, φιλελεύθερη , πολυεθνική, πολυγλωσσική, πολυθρησκευτική , μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ των περιφερειών…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συγχαρητήρια! Το άρθρο είναι ένα ισχυρό, ισχυρότατο χτύπημα στον ελληνικό εθνικισμό! Το αποδεικνύουν περίτρανα τα 9 (στα 32, μαζί με αυτό) σχόλια τού «μακεδόνα» εθνικιστή Μισίρκωφ!
Πώς λέμε «πάνω εθνικισμός, κάτω εθνικισμός, τίνος είναι ο πάνω-πάνω»; Ε, κάπως έτσι!
Καλά Χριστούγεννα και Αίσιον και Ευτυχές το Νέον Έτος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
έχουν πλάκα οι αριστερώνυμοι εθνικιστές.
ευτυχώς που τους έχουν πάρει χαμπάρι όλοι , ιδιαίτερα οι Μακεδόνες
από το εθνικιστικό ΚΚΕ, μέχρι την δολοφονική οργάνωση της ελληνικής ΚΥΠ , που ανενόχλητα σκότωνε ξένους και μη, επί 26 ολόκληρα χρόνια, στην ίδια πόλη με αυτή των πατρόνων της…
Κόλιντα Μπάμπω από το μακεδονικό Σόλουν
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έξοχο άρθρο αλλά φοβάμαι ότι το 2012 θα είναι για την Ελλάδα το έτος του ρεβιζιονισμού πόσο μάλλον που μας κυβερνάνε τα «μπουμπούκιά» του ΛΑΟΣ 😦
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ένα καπαπτυστο άρθρο από ένα τσαρλατάνο Συγγραφέα…Το ερώτημα για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης αλλά και το μέγιστου Μέρους της Μακεδονίας (υπάρχει ακόμα ένα 10% υπό Σλαβική κατοχή!) θα μπορούσε Τσαρλατάνος τους Μέλλοντος να το έθετε για την Κυρήνεια η την Αμμόχωστο αν η ευτυχής συγκυρία έρθει και τα μέρη αυτά αποδοθούν στους Ιστορικούς δικαιούχους! Η δε αντίστιξη Ποντιων/Εβραιων είναι τα μέγιστα υποκριτική, αλλά και ενδεικτικότατη ότι έχουμε να κάνουμε με ένα προπαγανδιστή και 5ο φαλαγγίτη του Σλαβοσκοπιανου Εθνικισμού! Είναι γνωστό ότι τους προδίδει το άσβεστο μίσος τους κατά των Πόντιων. Η Ελλάδα ουδέποτε εξεδίωξε τους Εβραίους αν και είναι προφανές ότι ο Σουλτάνος κατά την περίοδο της Ιεράς Εξέτασης τους τοποθέτησε εκεί όχι από ανθρωπισμό αλλά από ψυχρό υπολογισμό για να διαλύσει και αν μειώσει την Ελληνική παρουσία. Η επίσημη Ελλάδα είχε λόγους αλλά στο μέτρο της Ιστορικής συγκυρίας αποδέχτηκε την Ισραηλιτική παρουσία και την προστάτεψε στην ουσία και αυτό ισχύει ακόμα και τα χρόνια της Μεταξικής Δικτατορίας. Και αυτό ίσχυσε και στην Μακεδονία όπως και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Αλλά και έτσι ακόμα και αν παραγράψουμε την Ελληνική καταγωγή άρα και το αυτονόητο δικαίωμα των Πόντιων στα εδάφη της Ελληνικής μητέρας, γιατί η εγκατάσταση των Πόντιων είναι στο σημείο αυτό διαφορετική από την εγκατάσταση των Εβραίων???
Δεν περιμένω βέβαια απάντηση ουσίας πέραν απο την Εθνικιστική προπαγάνδα των Σλαβοσκοπιανων μελος της οποίας ειναι ο τσαρλατάνος που συνέγραψε αυτό το πατσαβουρογραφημα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απορρίφθηκε ένα σχόλιο επειδή συνίστατο μόνο σε μειωτικούς και ανακριβείς χαρακτηρισμούς για συγκεκριμένες εθνοτικές ομάδες.
Τέτοιους χαρακτηρισμούς περιέχει και το παραπάνω, αλλά επειδή περιέχει και κάποιες θέσεις επιτράπηκε κατ’ εξαίρεση. Διευκρινίζεται πάντως για το μέλλον ότι σχόλια που περιέχουν ρητορική μίσους θα απορρίπτονται, και οι συντάκτες θα καλούνται εάν ενδιαφέρονται να τα ξαναϋποβάλλουν χωρίς ρατσιστικές ή άλλες κορώνες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ρητορικη μισους ρατσισμου και ρεβιζιονισμου ειναι αυτη που υπαρχει στο αρθρο απο την αρχη ως το τελος! καλα κανεις και το απερριψες! Ετσι για να πεφτουν οι μασκες της προπαγανδας!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σαλόνικα , Σελανίκ και το βουλγαρικό Σόλουν είναι μια σειρά από ξενικούς ήχους που δεν σημαίνουν τίποτα ,το όνομα της πόλης είναι και θα παραμείνει Θεσσαλονίκη .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όλοι οι ήχοι λέξεων είναι οικείοι για κάποιους και ξένοι για όλους τους υπολοίπους.
Τα ονόματα δεν «σημαίνουν» τίποτε. Η σημασία τους είναι η χρήση τους. Τι σημαίνει «Νίκος»; Τίποτε το ιδιαίτερο. Απλώς είναι το όνομα ορισμένων Ελλήνων ανδρών, επειδή έτσι τους βάφτισαν και τους αποκαλούν οι υπόλοιποι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι βολική αλλά λάθος αυτή η απλοϊκή θεώρηση , Νικόλαος είναι το πλήρες όνομα και περιλαμβάνει τις λέξεις Νίκη και Λαός που κάτι σημαίνουν , δίνουν ένα νόημα στη λέξη εκτός από το να ονοματίζουν έναν άνθρωπο . Το όνομα Θεσσαλονίκη επίσης , έχει δύο λέξεις που λένε μια ιστορία ,μιλάνε για το ποιοι έφτιαξαν την πόλη και πώς την ονόμασαν για να τιμήσουν ένα πρόσωπο ή ένα ιστορικό γεγωνός , δεν είναι ένας ξενικός ήχος σάν το σολούν ή το σελανίκ η ακόμα το ιστανμπούλ που είναι η κακόηχη αναπαραγωγή ενός ήχου απογυμνομένου από κάθε άλλο νόημα ή πληροφορία , ενός ξενικού ήχου που αναφέρετε σε μια πόλη αλλά δεν σημαίνει τίποτα άλλο. Η φέρουσα την ιστορική πληροφορία λέξη αντικαθίστατε επίτηδες με έναν ήχο , επειδή σας βολεύει .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δηλαδή, Νίκο, εσύ είσαι αυτός που νίκησε τον λαό;
Η Θεσσαλονίκη είναι αυτή που νίκησε τους Θεσσαλούς;
Και γιατί εσένα σε βολεύει να είναι έτσι; Τι κερδίζεις με αυτή την απλοϊκή αλλά εσφαλμένη θεώρηση;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
σχολιαζω σε παλιο αρθρο αλλα εχω 3 σχετικες σημειωσεις με αφορμη τα προσφατα και πολυ ενδιαφεροντα «μυστικα και παραμυθια» του Σπυρου Καραβα:
* οι απογραφες που εγιναν κατα την πρωτη δεκαετια του 20ου εδειχναν ενα ταβανι 15% ελληνων (μεταξυ των οποιων και μια απορρητη του 1905 απο το ελληνικο προξενειο της σαλονικης). Και αυτο χωρις να να εχω ψαξει παραπανω για το ποσοι απο αυτους ηταν απλα.. πατριαρχικοι -εκκλησιαστικη ενταξη που ανεδαφικα θεωρουνταν τεκμηριο ελληνικοτητας απο την ελληνικη εθνικιστικη αφηγηση.
* ειναι αξιοσημειωτη η υποδοχη του ελληνικου στρατου απο τους κατοικους της πολης, η εκ των υστερων ιστορικη κατασκευη σχετικα με τη συμπτωση της εισοδου με την γιορτη του αγιοδημητρη, η μεχρι και τις πρωτες μερες διεκδικηση της πολης απο την 7η μεραρχια του Τοντοροφ και η εξαπητηση αυτου απο τον διαδοχο τον Κωστα· η σχετικη με ολα αυτα εξιδανικευση & αποσιωπηση οπως αποτυπωθηκε στους πινακες των ζωγραφων με τους καβαλαρηδες Γιωργο και Κωστα διπλα απο το «απευλευθερωμενο» πληθος.
* η θεληση για το γκρεμισμα του λευκου πυργου ηταν υπαρκτη το ’12-’13 και μαλλον καθολου περιθωριακη.
Αρχες νοεβριου του ’12, ενας αθηναιος -νομιζω- ποιητης ζητουσε σε ποιημα του να γκρεμισουν το πενταιωνο «συμβολο των βαρβαρων». Την επομενη χρονια, το δημοτικο συμβουλιο της πολης ειχε συζητησει την καταστροφη του, η οποια ομως κριθηκε ασυμφορη λογω του ογκου των οικοδομικων του υλικων.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κλασική προπαγάνδα των βουλγαρομακεδόνων του τίποτα που προσπαθούν με το ζόρι να δημιουργήσουν έθνος απ την ιστορια άλλων λαών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλοσωρίζουμε και τους προγλωσσικούς Νεάντερταλ φίλους μας στην ωραία αυτή συζήτηση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Με την ίδια λογική του συγγραφέα του άρθρου το ίδιοκάνει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Είναι γνώρισμα των νομαδικών λαών, όπου εγκαταστάθηκαν να αγνοούν τους εντοπίους σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Αυτό κάνουν οι σλάβοι, οι τούρκοι,και οι Εβραίοι. Για τους εξανδραποδισθέντες ,εκτοπισμένους και σφαγμένους καμμία νύξη. Το άρθρο είναι έωλο και χωρίς ιστορική βάση. Θετω ερωτημα επι των τύπων των ήλων. Ποια είναι εκείνα τα ιστορικά γεγονότα που εκμεταλλεύτηκαν οι εβραίοι εναντίον των Ελλήνων και έκαναν τους έλληνες αντισημίτες. Να παρατεθούν ως ιστορική μελέτη όλα ανα εποχή για να βγαλουμε συμπεράσματα. Πατε στην εγκυκλοπαίδια ΗΛΙΟΣ και ΠΥΡΣΟΣ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ εύστοχος παραλληλισμός. Ασφαλώς κάνει το ίδιο. Δεν είναι απλώς θέμα «λογικής». Τη θέση ότι η συγκρότηση του ισραηλινού εθνικού κράτους έχει πολλές ομοιότητες με εκείνη του ελληνικού, την έχω ρητά υποστηρίξει και αναπτύξει σε πολλά σημεία, και ιδίως στα βιβλία μου «Η αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού» και «Εμείς οι έποικοι».
Και στις δύο περιπτώσεις, έχουμε την προσπάθεια ίδρυσης -και φαντασιακής νομιμοποίησης- ενός εθνικά καθαρού κράτους σε ένα χώρο που ανήκε προηγουμένως στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και -άρα- ήταν εθνοτικά, γλωσσικά και θρησκευτικά ανάμικτος.
Οι ιδρυτές του κράτους του Ισραήλ παρακολούθησαν με μεγάλη προσοχή την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας/ Τουρκίας του 23 και προσπάθησαν να διδαχθούν απ’ αυτήν.
Η αγνόηση και η διαγραφή -με τη συμβολική και συχνά με την υλική έννοια του όρου- άλλων πληθυσμιακών ομάδων είναι γνώρισμα των εθνών κρατών και της νεωτερικότητας, όχι των ‘νομαδικών λαών’. Οι Σλάβοι, οι Τούρκοι, οι Εβραίοι, όπως και οι Σκύθες, οι Βλάχοι, οι Σαρακατσάνοι, οι Γιουρούκοι, εφόσον διάστημα ήταν νομαδικοί λαοί, μετακινούνταν και εγκαθίσταντο, περιστασιακά ή μονιμότερα, σε διάφορες περιοχές, χωρίς ποτέ να «διαγράψουν» κανέναν και χωρίς να επιχειρήσουν καμία εθνοκάθαρση. Φυσικά υπήρχαν ενίοτε πόλεμοι, συγκρούσεις, σφαγές. Αλλά ποτέ κανείς νομαδικός λαός δεν έπλασε τον μύθο ότι είναι γηγενής και εθνικά καθαρός, ούτε επιχείρησε να ομογενοποιήσει κάποια περιοχή για να στήσει κράτος. Αυτά είναι χαρακτηριστικά των εγκατεστημένων λαών, όχι των νομαδικών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«εξοντώθηκε βιολογικά δύο δεκαετίες αργότερα»
Σχολαστική παρατήρηση: *τρεις* δεκαετίες αργότερα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σωστά! Θα το διορθώσω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αρκούντως ανιστόρητες και αρρωστημένες προσεγγίσεις. Τα περί «Μακεδόνων» που συμβαίνει κατά αρθρογράφο και διάφορους σχολιαστές, να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από ομιλούντες την Ελληνική είναι βέβαια ανιστόρητα προπαγανδιστικά παραμύθια.
Προφανώς στην «σαλάτα» που προέκυψε στο διάβα των αιώνων στην ιστορική Μακεδονία, έζησε κόσμος και ντουνιάς κάθε καταγωγής και θρησκείας. Προφανώς υπήρξαν και οι ομιλούντες τα αναφερόμενα ως «Σλαβομακεδονίτσκι», δηλώνοντας την ευρύτερη ΕΘΝΟΤΙΚΗ τους καταγωγή «Σλάβο» (που σχεδόν ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ βέβαια με τα Βουλγαρικά και κάνουν προσπάθεια οι παραχαράκτες της ιστορίας να τα διαφοροποιήσουν όσο μπορούν!). Προφανώς και κάποιοι εξ αυτών προσπάθησαν για να αποτινάξουν τον Οθωμανικό ζυγό.
Από του σημείου αυτού, μέχρι του να διεκδικούν ότι μιλούν «Μακεδονικά» και είναι «Μακεδόνες», αυτοί οι «Σλάβο», απέναντι στους ομιλούντες την Ελληνική, τη γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα τα ΠΑΝΤΑ, χωρίς ούτε καν ΜΙΑ εξαίρεση, ΟΛΑ όσα αναφέρονται στην ιστορική Μακεδονία, ξεπερνά κάποια όρια που προτιμώ να μην χαρακτηρίσω. Πάντως οι εκατοντάδες ΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ιστορικοί και αρχαιολόγοι που υπογράφουν την επιστολή προς τον πρόεδρο Ομπάμα, το χαρακτηρίζουν «γελοιότητα». Ποιος ξέρει γιατί, μπορεί να είναι πληρωμένοι πράκτορες της «διεθνούς Ελληνικής συνωμοσίας».
Κόψτε κάτι παλληκάρια. Ναι, έφυγε κόσμος από την Μακεδονία (την αληθινή, τη μόνη που συμπίπτει με την ιστορική), που γεννήθηκε και έζησε εδώ. Έφυγαν και Οθωμανοί και Βούλγαροι και Σέρβοι, δολοφονήθηκε αργότερα από τους ναζί και σύμπαν το Εβραικό στοιχείο. Και έμειναν οι Έλληνες, αληθεύει.
Τι όμορφα όμως που «ξεχνάτε» ότι αντιστοίχως (και ΠΟΛΥ περισσότερο!) έφυγαν οι Έλληνες από το Μοναστήρι, την Ανατολική Ρωμυλία, την εκτός Ελληνικών συνόρων Θράκη, τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, την Ιωνία, τον Πόντο, τη Μικρά Ασία… Που θέλατε αλήθεια να πάνε όλοι αυτοί οι «εποικιστές», αναρωτιέμαι.
Τι όμορφα που βαφτίζετε «μισθοφόρους» και «εγκληματίες» ειδικά και μόνον τις Ελληνικές ομάδες που προσπάθησαν με τη δράση τους να προστατεύσουν το Ελληνικό στοιχείο (το ΜΟΝΟ που υπήρχε από χιλιετίες) στη Μακεδονία, μιλώντας αποκλειστικά και μόνο για επιθέσεις κατά του Βουλγαρόφωνου στοιχείου (που σίγουρα υπήρξαν και τέτοιες). Τα ίδια έκαναν ΟΛΟΙ εκεί, πόλεμος ήταν. Και στον πόλεμο, καλό δεν υπάρχει.
Η μονομερής σας προσέγγιση αποδεικνύει καθαρά προπαγανδιστικές προθέσεις και ψέμμα. Όλα τα άλλα είναι παρεπόμενα.
Ασχοληθείτε καλύτερα με κάτι που θα κάνει καλό στον κόσμο, αντί να καλλιεργείτε ένα βλακώδες μίσος. Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι γελοίοι αλυτρωτισμοί, ψεύτικοι και ανιστόρητοι μαζί, η Ελλάδα θα ήταν (με διαφορά!) ο ΠΡΩΤΟΣ και ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ φίλος της Βαρντάρσκα Μπανοβίνα. Γιατί άρα γε τους καλλιεργείτε; Το κίνητρο ξέρετε, διαφαίνεται από την απάντηση στο ερώτημα «ποιος κερδίζει». Εκτός αν πρόκειται περί καθαρής ηλιθιότητος βέβαια, που σίγουρα δεν αφορά τους παρόντες (οι οποίοι εξαιρούνται).
Με την καλημέρα μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Οι προσεγγίσεις μας ευχαριστούν εσάς τον υγιή για το ιατρικό ενδιαφέρον σας. Είναι αλήθεια ότι είχαν ένα κρύωμα σήμερα το πρωί, αλλά ήπιαν ένα τσαγάκι και ήδη νιώθουν καλύτερα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Για την υποτιθέμενη εθνοκάθαρση στη Μακεδονία, έχει ενδιαφέρον η σύγκριση των απόψεων τύπου Άκη Γαβριηλίδη με εκείνες ψύχραιμων ξένων παρατηρητών:
«Taken as a whole, Greece’s treatment of the Muslims who lived until its sway between 1912 and 1922 was relatively decent by the standards of Balkan conquerors, in that it stopped short of systematic cleansing or persecution» («Twice a stanger» του Bruce Clark, σελ. 162).
Σύμφωνα άλλωστε με τον ίδιο τον Ινονού (πηγή: “Diplomacy and Displacement” του Τούρκου Onur Yildirim), οι μουσουλμάνοι που είχαν εγκαταλείψει την Ελλάδα σε αυτό το διάστημα δεν ξεπερνούσαν τις 14.000. Τι σύγκριση μπορεί να υπάρξει με τον απηνή διωγμό των Ελλήνων από τους Τούρκους; Ήδη μέχρι το 1914 είχαν φτάσει εδώ 250.000-300.000 πρόσφυγες (οι οποίοι, κατόπιν εορτής, θεωρήθηκαν «ανταλλαγέντες» με τους μουσουλμάνους που έφυγαν από την Ελλάδα 10 χρόνια αργότερα, με ασφάλεια και με τα υπάρχοντά τους).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αφού λοιπόν «έχει ενδιαφέρον» η σύγκριση αυτή, γιατί δεν την κάνετε κιόλας να μας πείτε το συμπέρασμα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και μόνο αριθμοί σαν αυτούς που ανέφερα (βασισμένοι σε μη ελληνικές πηγές) αρκούν για να γίνει η σύγκριση. Θα μου πείτε, όταν όλοι έχουμε αποδεχθεί τον όρο «ανταλλαγή των πληθυσμών» ενώ το 90% των Ελλήνων «ανταλλαγέντων» είχαν εκδιωχθεί πολύ πριν τη συνθήκη της Λωζάνης (το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι συνέβη με τους εδώ μουσουλμάνους), οι δικές σας απόψεις με μάραναν; Έλα ντε.
Πάντως κάτι ακόμα που θα είχε ενδιαφέρον θα ήταν η γνώμη σας για τα βόρεια σύνορα του ελληνικού κράτους. Αντί να παίζουμε την κολοκυθιά με τις λέξεις (ήταν απελευθέρωση, ήταν κατάληψη;), πείτε μας ευθέως μέχρι πού θα έπρεπε να φτάνει η Ελλάδα και σε ποιους να ανήκουν «κανονικά» τα εδάφη στα οποία επεκτάθηκε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όχι, δεν αρκούν.
Οι αριθμοί δεν κάνουν συγκρίσεις από μόνοι τους. Οι άνθρωποι κάνουν. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που συγκρίνουν τους αριθμούς, και η σύγκριση αυτή δεν γίνεται αυτόματα. Γίνεται με την επιλογή συγκεκριμένων κριτηρίων. Γι’ αυτό διαφορετικοί άνθρωποι βγάζουν διαφορετικά συμπεράσματα από τους ίδιους αριθμούς, χωρίς (απαραίτητα) κάποιοι να είναι απατεώνες. Απλώς επιλέγουν διαφορετικά κριτήρια.
Εγώ λοιπόν δεν «θα σας πω» τίποτε. Εάν δεν σας αρέσει η λέξη «ανταλλαγή πληθυσμών», προτείνετε μία δική σας προτιμότερη. Μετά όμως μην παραπονιέστε ότι όταν ασχολούμαστε με τις λέξεις παίζουμε την κολοκυθιά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και κάτι ακόμα.
Ο όρος «εθνοκάθαρση» δεν έχει σχέση με αριθμούς.
Εθνοκάθαρση καλείται η εκδίωξη ενός πληθυσμού από ένα έδαφος προκειμένου ο πληθυσμός που απομένει να γίνει εθνικά ομοιογενής και να ιδρυθεί ένα νεωτερικό (δηλαδή εθνικά καθαρό) κράτος στο έδαφος αυτό.
Ο χαρακτηρισμός αυτός ισχύει άσχετα από τους απόλυτους ή σχετικούς αριθμούς των εκδιωκομένων.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αν μια εθνοκάθαρση διακρίνεται από μια γενοκτονία με βάση τη μικρότερη έκτασή της και το λιγότερο αίμα που χύθηκε (με αυτή τη λογική π.χ. ο Κωστόπουλος στο «Πόλεμος και εθνοκάθαρση» ξεχωρίζει την αρμενική από την ελληνική περιπτωση), τότε οι αριθμοί των εκδιωκομένων και των νεκρών ασφαλώς παίζουν ρόλο. Από πού κι ως πού να εξισώνονται, λεκτικά ή αλλιώς, όσα υπέστησαν οι Έλληνες της Ανατολίας με την ασύγκριτα ηπιότερη μεταχείριση των εδώ Τούρκων/μουσουλμάνων; Τι διώξεις υπέστησαν οι τελευταίοι από το ελληνικό κράτος; Ούτε καν μετά τη μικρασιατική καταστροφή δεν τους πείραξαν. Όλη η Ελλάδα είχε μετατραπεί σε προσφυγικό καταυλισμό και εκείνοι συνέχισαν να ζουν στα σπίτια τους για έναν και πλέον χρόνο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι προβληματική και η ίδια η επίσημη διατύπωση της πόλης ως «συμπρωτεύουσας», που υποδηλώνει την αδυναμία του παλαιοελλαδικού κράτους της εποχής να διαχειριστεί την πόλη, την ιστορία της και την ευρύτερη περιοχή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!